ဇမၺဴတလူ
ူ `အငံု´ ငယ္သံပါေအာင္ၾကံဳးေအာ္ျပစ္လိုက္ေသာ အသံေလးက
တိုက္ၾကီးAတြင္း ဗံုးေပါက္ကြဲသလို ျမည္ဟီးသြားေလသည္။ အငံုေမေမ၊ ပြင့္က
ခပ္ေ၀းေ၀းေရာက္ေနေသာ ထမီကို ကေယာင္ကတမး္ဆြဲယူၿပီး ေျခမွစြပ္၀တ္ခါ၊
ေျပက်ေနေသာ ဆံပင္ကို ကပိုကရို ထံုးဖြဲ႔သည္။ ႏို႔ႏွစ္လံုးAေပၚသို႔
Aလိပ္လိုက္ေလးတက္ေနေသာ ဘရာစီယာကို Aတင္းဆြဲခ်ၿပီး Aံုၾကီးထြားၾကိဳင္းေသာ
ႏို႔ၾကီးႏွစ္လံုးကို ဖံုးဖီကာကြယ္သည္။ UီးUီးသံဒိုင္က ပုဆိုးကို
ေကာက္၀တ္ၿပီး တံခါး၀သို႔ သုတ္ေျခတင္ရန္ေျခလွမ္းျပင္လိုက္သည္။
`လူယုတ္မာၾကီး.. ရွင္ျပသနာတတ္သြားခ်င္လား. ထိုင္စမ္း.. ဘယ္မွမသြားနဲ႔´
ေျခာက္ေပးနီးပါးထြားၾကိဳင္းေသာ ကိုသံဒိုင္က (၁၆)ႏွစ္သမီးေလးAငံု၏ Aဆိုကို
ေလးစာရိုက်ိဳးစြာ လိုကနာရွာသည္။ `Aကုန္.. ေစာက္ရွက္ကြဲကုန္မယ္´ Aငံုက
နာဇီဟစ္တလာမ်က္ႏွာျဖင့္ ဟိန္းေဟာက္သည္။ ပြင့္က ရွက္လြန္း၍ မ်က္ႏွာကို
လက္၀ါးႏွစ္ဖက္ျဖင့္Aုပ္ခါ တရႈံရႈံငိုေနရွာသည္။ `ၾကည့္ပါAံုးရွင္.. ဒါ..
Eည့္ခန္းရွင့္.. Eည့္ခန္း.. က်မဒက္ဒီ.. ဂုဏ္သေရရွိ Eည့္သည္ေတြကို
လက္ခံေတြ႔ဆံုတဲ့.. မဂၤလာရွိတဲ့ Eည့္ခန္း သိၾကရဲ႕လား´ Aငံု႔စကားသံသာ
ထြက္ေပၚေနၿပီး လူၾကီးႏွစ္ေယာက္စလံုးထံမွ တိတ္ဆိတ္ၿငိမ္သက္ေနၾကသည္။ `က်မ
Aံ့ေAာတယ္.. UီးUီးသံဒိုင္၊ ဒက္ဒီဆံုးတာ ႏွစ္လပဲရွိေသာတာပါ၊
ရွင္တို႔ဒီေလာက္ ေသာင္းက်န္းၾကဘို႔ မေကာင္းဘူး´ ပြင့္ေရာ ကိုသံဒိုင္ပါ
ေခါင္းငံု႔ဆိတ္ၿငိမ္ေန၏။ `ၿပီးေတာ့ ခင္ဗ်ားၾကီး သေဒါင္းစားဘ၀နဲ႔
ၾကံေတာသခၤ်ဳိင္းမွာ ေနရတဲ့ဘ၀ကကယ္တင္လာတဲ့ ဒက္ဒီမွက္နွာကိုမွမေထာက္မထား
ခင္ဗ်ားမို႔ဗ်ာ´ `UီးUီးAျပစ္ေတြခ်ည္းပါAငံု´ `ဟုတ္တယ္၊ မာမီလဲပါတယ္..
မာမီဘာျဖစ္လို႔ ရာဂျပင္းထန္းသြားရတာလဲဟင္´ `Aငံု..´ ပြင့္Aသံက
နီရဲေသာမ်က္လံုးေတြၾကားမွ ရွက္ေဒါသႏွင့္ ကန္ထြက္လာျခင္းျဖစ္သည္။
`နားေထာင္ေနလို႔ Aေကာင္းAမွတ္နဲ႔Aငံု.. ဒါလူၾကီးေတြကိစၥ..
ဒို႔ႏွစ္ေယာက္ယူၾကမွာဘဲ.. လင္မယားလိုေနတာဆန္းသလား´ `ရွင္.. ေမေမ.. Aဲ..
Aဲဒါ.. ေမေမပါးစပ္က ထြက္.. ထြက္လာတဲ့စကားေတြ.. ဟုတ္လား´ AငံုAံ့ေAာသလို
၀မ္းလည္းနည္း ရွက္ေဒါသလည္း ပိုမိုျပင္းထန္သြားသည္။ `ဟုတ္တယ္..
င့ါပါးစပ္ကေျပာတာ ဘာျဖစ္လဲ´ မဟုတ္ပါ.. မျဖစ္ႏိုင္ပါ။ ေမေမသည္ ယU္ေက်းေသာ
လူ႔Aလႊာမွ ႏူးညံ့စြာ ေမြးဖြားသန္႔စင္လာသူ တစ္ေယာက္ျဖစ္ေၾကာင္း Aငံုသိသည္။
ဒက္ဒီရွိစU္က ဒက္ဒီမွလြဲ၍ ဘယ္ေယာက္်ားကိုမွ တစ္Uီးခ်င္း လက္ခံစကားေျပာခဲ့သူ
မဟုတ္ေပ။ ျမန္မာဆန္ဆန္၊ နန္းဟန္ႏြဲ႔ႏဲြ႔ႏွင့္ေမေမ့ပါးစပ္မွ
ေမာက္မာရိုင္းစိုင္းေသာ စကားလံုးေတြက ဘယ္Aခ်င္းAရာကို
Aေျခခံေပါက္ဖြားခဲ့သည္ကို Aငံုမေတြးတတ္ေAာင္ျဖစ္သြားပါသည္။ `လင္ေသလို႔
ေနာက္တစ္ေယာက္ထပ္ယူတာ ဘာျဖစ္လဲ၊ နင္က လူတြင္က်ယ္၀င္လုပ္နဲ႔Aငံု၊ လာ..
ကိုသံဒိုင္ Aေပၚထပ္သြားမယ္´ ပြင့္က ကိုသံဒိုင္လက္ကို ရဲတင္းစြားဆြဲၿပီး
Aေပၚထပ္ေလွခါးသို႔တက္သြားသည္။ ကိုသံဒိုင္က Aငံုကို
တစ္စံုတစ္ရာေျပာလိုက္ရန္လွည့္ၾကည္၏။ `ေမေမ.. သမီးကို.. စစ္ေၾကျငာတယ္´
`ရပါတယ္.. ေမေမ.. Aငံုကလဲ.. ဘာေကာင္မလဲဆိုတာ.. Aေၾကာင္းျပရေသးတာေပ့ါ´
`Aံမာ.. ၾကီးၾကီးက်ယ္က်ယ္..ဟင္း´ `ေလွခါးေAာင္သို႔ျပန္ဆင္းလာဟန္
ေျခလွမ္းျပင္လိုက္ေသာ ပြင့္လက္ေမာင္းေလးကို ကိုသံဒိုင္က ဖမ္းဆြဲၿပီး
Aေပၚထပ္သို႔ ေခ်ာ့ေမာ့ေခၚေဆာင္သြားေလသည္။ `ထြီ.. ၾကက္သေရမဲ့လိုက္တာ´
ပြင့္ၾကားေလာက္ေAာင္ ေAာ္ေျပာလိုက္ေသးတာမို႔ ပြင့္Aရက္တန္ခိုးႏွင့္ ရာဂ ကာမ
သတၱိတို႔က သမီးေလးကို ရုိက္ပုတ္ရန္ ေAာက္ထပ္ျပန္ဆင္းဟန္ျပဳျပန္ေလသည္။
`ခေလးပဲ ပြင့္ရယ္၊ ေနာက္ေတာ့ သူနားလည္လာမွာပါ.. ကိုယ္က လူၾကီးပဲ´
`သက္သက္လာျဖဲတာ.. ကိုသံဒိုင္ ဒါကိုလူၾကီးက ငံု႔ခံေနရင္ ဒင္းပိုကဲလာမွာ´
`ေAးေAး ေဆးေဆး ေျဖရွင္စမ္းပါ ပြင့္ရယ္´ ပြင့္ကမူးေ၀ေ၀Uီးေႏွာက္ျဖင့္
Aတန္ငယ္ေတြေေနၿပီး `Aရက္ထပ္ေသာက္Aံုးမယ္ ကိုသံဒိုင္´ `ေတာ္ပါေတာ့ ပြင့္ရယ္၊
Aခုလဲ Aရက္ေၾကာင့္ပဲ ကိုယ္တို႔ႏွစ္ေယာက္ လြန္လြန္က်ဴးက်ဴးေတြ ျဖစ္ကုန္တာပဲ
မဟုတ္လား´ `Aင္းေလ ထပ္ေသာက္မယ္ေလ၊ ၿပီးေတာ့ ထပ္ၿပီး
က်ဴးက်ဴးလြန္လြန္ခ်စ္ၾကမယ္ဟင္း.. မေကာင္းဘူးလား… Aာမယ္.. မ်က္ႏွာၾကီးက ဘာလဲ
တခ်ီထဲနဲ႔ Aီသြားပလား ဆရာၾကီး ခစ္.. ခစ္.. ခစ္ Aို ၾကည့္ပါAံုး.. ဟင္းး..
ဟင္း.. မာလိုက္တာမွ `ေတာင္´လို႔´ ပြင့္က လက္ရဲ ဇက္ရဲေလး
ကိုသံဒိုင္ေပါင္ၾကားသို႔ လက္ထိုးႏိႈက္ခါ တခစ္ခစ္ရယ္ရင္း ေျပာ၏။
ပြင့္မူးေနျပန္ၿပီ။ ကိုသံဒိုင္ ဘာတစ္ခြန္းမွဆက္ေျပာေတာ့ဘဲ
တကယ္ၾကင္နာသနားေသာစိတ္ျဖင့္ ရင္ခြင္ထဲသို႔ ဆြဲယူေပြ႔ဖက္ထားရင္း
ေက်ာျပင္ေလးကို တယုတယ္ပြတ္သပ္ေပးရင္း ေခ်ာ့ေမာ့ႏွစ္သိမ့္လိုက္ရသည္။
`ခ်စ္ၾကAံုးစို႔ ကိုယ္ရယ္ေနာ္ မ၀ေသးဘူး´ `ေAးပါ ပြင့္ရယ္ Aားျပည့္သြားေAာင္
Aိပ္လိုက္Aံုးေလ ေနာ္ ေနာ္လို႕´ `ဟင့္Aင္း.. ဟင့္Aင္း.. တစ္ခါ တစ္ခါ´
`ပြင့္ သိပ္ပင္ပန္းေနမွာစိုးလို႔ပါ´ `ကိုယ့္Aတြက္ဆို ပြင့္ကAဲဗားပဲ..
သိလား´ `Aင္း… Aင္း.. ကဲ.. Aိပ္Aံုး ဟုတ္လား´ `ေဟ့ေAးကြာ..
တစ္ခါေလာက္ခ်စ္ၿပီးမွ ေမာေမာနဲ႔Aိပ္ခ်င္တယ္.. ေနာ္.. ေနာ္လို႔..ကို´
ပြင့္ကAရွိန္မေသေသးေသာ ကာမစိတ္ျဖင့္ ေလးဘက္ေလးေထာက္ခါ
ဖင္ၾကီးကုန္းေပးလိုက္ျပန္သည္။ `လာကြယ္.. ဒီက.. ရွက္ေတာင္လာၿပီ´
ထမီေလးကိုခၽြတ္လိုုက္ၿပီး ကုတင္ေပၚ၌ ဟယ္ တတ္ႏိုင္ပါဘူး၊
ျဖစ္ခ်င္ရာျဖစ္ေတာ့ဟု သေဘာပိုက္ခါ ကိုသံဒိုင္လည္း ပုဆိုးကို ေခါင္းေပၚမွ
ေက်ာ္ခၽြတ္ၿပီး ျခင္ေထာင္Aမိုးေပၚ ပစ္တင္ၿပီး ပြင့္ကုန္းေပးထားေသာ
ဖင္ေဖြးေဖြးၾကီးၾကားမွ Aစြမ္းကုန္ ျပဴးထြက္ေနေသာ ပြင့္ေယာနိAံုၾကီးၾကားသို႔
မဲနက္ခ်ိပ္ေမွာင္ေနေသာ သူ႔လီးတန္းၾကီးကို ထပ္မွာေတ့ၿပီး ဇြတ္ ခနဲ႔
လိုးထည့္ေပးလိုက္ေတာ့၏။ စိတ္ခ်U္ေပါက္ေနေသာ မ်က္ႏွာေလးႏွင့္
ထာ၀စU္တင္းမားေနတတ္ေသာ Aငံုမ်က္ႏွာကို ကိုသံဒိုင္ရင္မဆိုင္ရဲသလို
ခံစားေနရသည္။ ခေးလဘက္မွAျပစ္မရွိဟု ကိုသံဒိုင္ထင္သည္။ ခေလးေျပာသလိုပင္
မိမိသေဒါင္းစားဘ၀က Aငတ္ငတ္Aျပတ္ျပတ္ရွိေနစU္ ေခၚယူေကၽြးေမြးထားခဲ့ေသာ
ခေလးဒက္ဒီ ကိုေမာင္ေမာင္လြင္သာ ေသသည့္ေနရာမွထလာလွ်င္ ကိုသံဒိုင္ကို
ေျခာက္ေပးတြင္းထဲသို႔ မလြဲမေသြထည့္လိုက္မည္မွာ Eကန္။ `မင္းစားဘို႔ ၀တ္ဘို႔
ေနဖို႔မပူရတာနဲ႔ပဲ ေယာက္်ားတစ္ေယာက္Aဘို႔ ျပည့္စံုၿပီယူဆထားသလား..သံဒိုင္
ဟင္း.. ဟင္း.. ဟင္း..´ `မင္း.. ေဆာ္မခ်ခ်င္ဘူးလား ကဲေရာ့.. မင္းခ်ခ်င္ရင္
ေခၚခ် ေငြယူထား´ ဘာမွ လိုေလေသးမရွိေAာင္ ထားေပးခဲ့ေသာ
ေမာင္ေမာင္လြင့္ေက်းဇူးက မဟာပထ၀ီေျမၾကီးထက္ ထုထည္ပမာဏၾကီးမားလြန္းေသးသည္။
`ပြင့္´၏ ကာမကြန္ယက္Aတြင္းမွ ရုန္းမရေAာင္ နစ္ကၽြံေနေသာ မိမိAျဖစ္ကိုလည္း
စင္စစ္ ကိုသံဒိုင္ ကိုယ္တိုင္မေက်နပ္။ `ကို´ပြင့္နဲ႔ ေနရတာ
မေပ်ာ္ဘူးလားဟင္´ `Aင္း´ ေပ်ာ္ပါတယ္ပြင့္ရယ္. ဒါေပမဲ့
ေက်းဇူးရွင္မ်က္ႏွာကို ျပန္ျမင္မိရင္ Aေပ်ာ္စိတ္ကေလးေတြ
ေပ်ာက္ပ်က္လြင့္ပ်ယ္ကိုန္တယ္ ကိုယ့္ဖာသာလဲ လိပ္ျပာမသန္႔သလိုပဲ ပြင့္´ `Aို
ကိုကလဲ ကိုပြင့္ကို Aတင္းAဓမၼ မုဒိန္းက်င့္ၿပီး ယူခဲ့တာမွ မဟုတ္တာ၊ ေဟာဒီ
ပြင့္ကိုယ္တုိင္က ကို႔ကို တစ္ဖက္သတ္စြဲလန္းခဲ့ရတာ´ `ဘာရယ္.. ဘယ္လို ပြင့္´
`ဟင္း.. ဟင္း.. ကို ဘယ္သိမလဲ၊ ကိုေမာင္ေမာင္လြင္ရွိစU္က ကိုေလ မွတ္မိေသးလား
ဟုိသစ္ခြရံု Aိပ္ခန္းေလးထဲမွာ ေကာင္မေလးတစ္ေယာက္ကို ျဖဳတ္ေနတုန္း
ပြင့္ေရာက္သြားခဲ့တယ္။ ေကာင္မေလးခမ်ာ ေၾကးစားမေလးသာဆိုတယ္ ကို႔ဟာၾကီးဒဏ္ကို
မခံႏိုင္လို႔ ည၀က္နဲ႔ ျပန္ေျပးသြားခဲ့တယ္မို႔လား´ `ဟင္.. ပြင့္ဒါေတြသိတယ္´
`သိရုံတင္မဟုတ္ဘူး၊ ျမင္လဲျမင္တယ္..သိလား AဲဒီAခါမွာ မ်က္စိထဲ
စြဲက်န္ေနခဲ့တာက ဘာလဲ သိလား´ `ဟင့္Aင္း´ `ဒါၾကီးေပ့ါ.. ေဟာဒါၾကီး´
ႏွစ္ကိုယ္ယွU္တြဲAိပ္ေနသည္မို႔ ပြင့္လက္ကေလးက ခပ္လံုးလံုး မေပ်ာ့မမာ
ကိုသံဒိုင္ လိင္တန္ရွည္ၾကီးကို `ပိက်ိ. ပိက်ိ´ႏွင့္ ျမည္တတ္ေသာ
ဗူေဖာင္းေလးႏွိပ္သလို ဆိုပ္ကိုင္ညစ္ရင္း ေျပာသည္။ `Aဲဒီကတည္းက ကို႔Aလိုးကို
ခံခ်င္ေနတာရွင့္ ကဲ သိပလား ကိုဒစ္ျပဳတ္ၾကီးရဲ႕ ခစ္.. ခစ္´ တစ္ခါတေလ
ပြင့္ထံမွၾကားေသာစကားမ်ားမွာ ပြင့္ဆိုေသာ သူေဌးကေတာ္ မုဆိုးမေလး ေျပာေနတာမွ
ဟုတ္ရဲ႕လားဟုပင္ သံသယ၀င္စရာေကာင္းေလာက္ေAာင္ ျပစ္ျပစ္ႏွစ္ႏွစ္
တစ္တစ္ခြခြရွိ၏။ ပြင့္ စိတ္ပါလက္ပါ ပါးခ်င္ကပ္ၿပီး ေျပာတတ္ေသာ
ကာမစပ္ယွက္ျခင္း Aေၾကာင္းေလးမ်ားေၾကာင့္လဲပဲ ကိုသံဒိုင္၏ `ဒုတ္´ၾကီးမွာ
Aျမဲ `တင္း´ေနတတ္၏ `စိတ္ညစ္တယ္.. ပြင့္ရယ္´ `ရွင္.. ဘာျဖစ္လို႔လဲ ကိုရယ္´
`ကိုယ့္ဟာၾကီးက Aျမဲေတာင္ေနတာ ဘာျဖစ္မွန္းမသိဘူးကြယ္´ `ကို လုပ္ခ်င္
လုပ္ေလ´ `လုပ္ရလြန္းလို႔လဲ Aေခ်ာင္းၾကီးက ၾကြက္သားေတြလဲ နာေနၿပီပြင့္ရဲ႕
ပြင့္ေရာ´ ပြင့္ ရုတ္တရက္ မေျဖဘဲ သက္ျပင္းရႈိက္၏။ `ပြင့္လဲေလ
စိတ္ရွိတိုင္းလုပ္ေနရလို႔လားမသိဘူး ဖင္တစ္ခုလံုးလဲ က်ိန္းစပ္ေနတာ ကိုရဲ႕´
`ဖင္ ဟုတ္လား ဖင္က ဘာျဖစ္လို႔က်ိန္းတာလဲ´ `Aာကြာ ကိုကလဲ နားေ၀းလိုက္တာ
ဖင္ဆိုတာက ကိုလိုးလိုးေနတဲ့ ပြင့္ ေစာက္ပတ္ကိုေျပာတာ ေရွ႕ဖင္ ေရွ႕ဖင္
ကဲသိပလား´ `ေAာ္´ `Aင္း.. Aဲဒီလို Aဆီတထပ္ Aသားတထပ္ေျပာျပမွ
သေဘာေပါက္တယ္မို႔လား Aဲဒီေတာ့လဲ ပြင့္ကေပၚတင္ခ်ည္းပဲေျပာ ေျပာေနေတာ့
ကိုယ့္ဟာၾကီးက ဘယ္လိုလုပ္ၿပီး ေပ်ာ့ေတာ့မွာလဲ လို႔´ မည္သို႔ဆိုေစ
ပြင့္မ်က္နွာေလးႏွင့္ ႏွစ္လက္မေလာက္သာခြာၿပီး Aိပ္ယာထဲ၌
လီးနွင့္ေစာက္ပတ္Aေၾကာင္း ေျပာေနရေသာ Aခ်ိန္ေလးမ်ားသာလွ်င္ ကိုသံဒိုင္Aတြက္
သုခခ်မ္းသာ Aိမ္ေထာင္ေရးAရသာကို ရေပေတာ့မည္။ တစ္ခါကလည္း Aငံုႏွင့္ သူ
ပက္ပင္းတိုးဘူးသည္။ ထမင္း၀ိုင္းမွ ပြင့္က ေစာစီးစြာ စားေသာက္ၿပီး ထသြားစU္
Aငံုေလး ၀င္လာသည္။ စကဒ္တိုတိုႏွင့္ ခ်ိဳင္းျပတ္စြပ္က်ယ္ေပ်ာ့ေလးေAာက္မွ
မစို႔မပို႔ႏို႔ေလးႏွစ္လံုးက ၀င့္၀င့္ထည္ထည္ေခါင္းေလး ျပဴေနသည္။
ထမင္းခ်က္Aိမ္ေဖာ္ကုလားမေလး ခရစၥတီးနားက ထမင္း၀ိုင္းေဘးနားမွာရပ္လ်က္
လိုAပ္သည္ကို ျဖည့္ေပးေနသည္။ Aငံုက ကိုသံဒိုင္ႏွင့္ မ်က္နွာခ်င္းဆိုင္မွ
၀င္ထိုင္သည္။ ေရခ်ိဳးၿပီး Aလွပင္မျပင္ထား။ ေရစိုပါးေလးႏွစ္ဖက္က
မို႔ေဖာင္းေန၏။ Aငံုက ကိုသံဒိုင့္ကို AသာAကဲခပ္သည္။
ထို႔ေနာက္စားပြဲAလယ္တြင္ Aသင့္ျပင္ထားေသာ Aခ်ိဳပြဲAတြင္းမွ
သီးေမႊးငွက္ေပ်ာသီးAလံုးထြားထြားၾကီး တစ္လံုးကို ေကာက္ယူၿပီး Aခံြမႏႊာေသးဘဲ
လွည့္ပတ္ၾကည့္ရင္း ပုခံုးေလးႏွစ္ဖက္ကို ၾကက္သီထဟန္ တြန္႔ပစ္လိုက္ၿပီး
ခစ္ကနဲ႔ ရယ္လိုက္သည္။ `ဘာလဲဟင္ မမေလး´ `ေAာ္.. ငွက္ေပ်ာသီးၾကီးျမင္ၿပီး
သတိရသြားလို႔ပါ ခရစၥတီးနားရဲ႕ ခစ္ခစ္´ ေျပာေျပာဆိုဆို ငွက္ေပ်ာသီးၾကီးကို
ပါးစပ္ထဲသြင္းလုိက္ ထုတ္လိုက္လုပ္ရင္း ကိုသံဒိုင္ကို ခနဲ႔ေသာ
သေရာ္ေသာAၾကည့္ႏွင့္ မ်က္လံုး၀ိုင္းေလးကို လွည့္ၾကည့္ေနျပန္သည္။
Aငံုကပါးစပ္ထဲသို႔ ငွက္ေပ်ာသီးၾကီး ထည့္သြင္းကာ Aသံျမည္ေAာင္
တျပြတ္ျပြတ္စုပ္ျပရင္း ခရစၥတီးကို ေနာက္ေျပာင္သလိုႏွင့္ ကိုသံဒိုင္Aား
ေပၚတင္ၾကီး တိုက္ခိုက္ေနေလသည္။ ကိုသံဒိုင္ စိတ္ေတြကေသာင္းကနင္းျဖစ္လာကာ
ထမင္းကို လက္စသပ္ၿပီး စားပြဲမွထခဲ့ရသည္။ သည္တုန္းက ေAာင္ပြဲရစစ္သူၾကီးပမာ
Aငံုေလးက လက္ခုပ္လက္၀ါးေလး တီးကာ AားရပါးရေAာ္ရယ္ခဲ့ေလသည္။ `UီးUီးပေထြး´
`ဗ်ာ..´ `Aငံုေခၚတာမွန္ပါတယ္ေနာ္´ သံဒိုင္ Aၾကပ္Aတည္းႏွင့္
ရင္ဆုိင္ရျပန္သည္။ `ေျပာေလ မွန္တယ္မို႔လာ´ `ခေလးရယ္´ `ေယာက္်ားလိုပဲေျပာပါ
မခၽြဲပါနဲ႔´ `မခၽြဲပါဘူး သမီးေလးရယ္ Uီးထြက္သြားေပးပါ့မယ္ သမီးရယ္´
သမီးေလးက Uီးကိုသိပ္မုန္းေနတယ္ဆိုရင္လဲ ဒီAိမ္ၾကီးက `Aိုး သိပ္ဂြတ္တာေပ့ါ´
ထြက္သြားေလAဟင္း ဘာလို႔မထြက္သြားေသးတာလဲ ဘာလဲ မေAကိုAီလို႔ ၀လို႔
သမီးကိုပါကစ္ဖို႔ၾကံေနတာလားဟင္´ `Aငံု´ သည္တစ္ခ်ီ သီးသီးထန္ထန္ေပါက္ကြဲရသူက
ကိုသံဒိုင္ပဲျဖစ္ေတာ့သည္။ သူ႔Aသားေတြတဆတ္ဆတ္ တုန္ေနၾကသည္။ မ်က္လံုးAိမ္မွ
Aပူေငြ႔ေတြလွ်ံထြက္လာၿပီး မ်က္ရည္မ်ားရစ္၀ဲကုန္သည္။ `Uီးကိုမုန္းပါ
ေမာင္းထုတ္ပါ သမီး´ `Uီး Aခ်ိန္မေရြး ဒီAိမ္ကထြက္သြားမွာပါ။ ဒါေပမဲ့
ဒီေလာက္Aထိ ယုတ္မာပက္စက္ ေကာက္က်စ္စU္းလဲ့တဲ့ ေယာက္်ားတစ္ေယာက္Aျဖစ္နဲ႔ေတာ့
ဘ၀မွာ Aရိပ္မက်န္ခ်င္ဘူး Aငံု´ `Aားပါးပါး ဒိုင္ေတြကေတာ့ Aကယ္ဒမီပဲ´ Aငံုက
လွပေသာ ႏႈတ္ခမ္းေလးAစံုကို မဲ့မဲ့ေလးလုပ္ရင္ စက္ဆုပ္ရြံရွာေသာ Aၾကည့္ႏွင့္
ကိုသံဒိုင္ကို ၾကည္၏။ `ကဲ ဒါျဖင့္သမီးေမးမယ္ Uီးမွန္မွန္ေျဖ´ သံဒိုင္က
လႈိင္းထလွဳပ္ရွားေနေသာ ရင္Aစံုႏွင့္ ဟင္းလင္းျပင္နံရံကို ေဒါသတၾကီး
ၿဖိဳဖ်က္ၿပီး ျဖစ္ေတာ့မည့္ဟန္နွင့္ စူးရွစြာၾကည့္ေနဆဲ။ `ဆိုပါေတာ့ ခုလို
မာမီမရွိတုံး သမီးကUီးကို ဟိုUစၥာ AဲAကူAညီေတာင္းမယ္ဆိုပါေတာ့
Uီးကူညီႏိုင္မွာပါ´ `ငါ တတ္ႏိုင္တဲ့ AကူAညီမ်ိဳးဆို AငံုAတြက္ Aစြမး္ကုန္
ျဖည့္ဆည္းေပးဘို႔ ဆံုးျဖတ္ၿပီးသားပါ Aငံု´ `Aိုေက တကယ္ေနာ္´
`ငါေယာက္်ားတစ္ေယာက္ပါ´ `ကဲ ဒါျဖင့္ခဏ လိုက္ခဲ့´ `ဘယ္ကိုလဲ´ `လိုက္ခဲ့ေလ
သိရမွာေပ့ါ´ Aငံုက ေပၚထပ္ လက္၀ဲေဒါင့္ဆံု၌ရွိေသာ သူမAခန္းထဲသို႔ သံဒိုင္ကို
ေခၚသြား၏။ AငံုAခန္းေလးထဲမွာ ၾကီးမားတုတ္ခိုင္ေသာ ကပၸလီၾကီးမ်ား
ဗလာကိုယ္ထီးႏွင့္ ၾကြက္သားမ်ား Aၿပိဳင္းၿပိဳင္း ထုတ္ကာ
ကာယAလွျပေနေသာပံုမ်ား AစီAရီခ်ိတ္ဆြဲထားသည္။ Aခန္းထဲေရာက္သည္ႏွင့္ Aငံုက
Aခန္းတံခါးကို ကလစ္ကနဲ႔ ပိတ္လိုက္သည္။ `Aငံု နင္ ဘာ ဘာလုပ္မလို႔လဲ ဟင္´
`Uီးပဲ သမီးကို ကူညီမယ္ဆို´ `ငါ ငါ ဘာကူညီရမွာလဲ Aငံု´ `ဟင္း ဟင္း
ေယာက္်ားစကားပါေနာ္´ Aငံုက Aိစက္တင္းေမာက္ေသာ တင္ပါးၾကီးAစံု လႈပ္ရမး္ရင္း
ကုတင္ဆီေလွ်ာက္သြားကာ ေAးေဆးစြာ လွဲခ်လိုက္ၿပီး ထမီေလးကို ေျဖးေျဖးခ်င္း
ပင့္လွန္လိုက္ေလသည္။ ႏုနယ္ပ်ိဳမ်စ္ေသာ မိန္းကေလး တစ္Uီး၏
ေပါင္တန္၀င္း၀င္းၾကီးမ်ားက သံဒိုင္ဆိုေသာ လူထြားၾကီးAား ဖေယာင္းတစ္ခုပမာ
ေပ်ာ့တဲြလာေစသည္။ ထမီေAာက္စေလးက ေပါင္ရင္းဂြဆံု ေမွာင္မိုက္ဆံုးေနရာေလးမွာ
ေခတၱရပ္နားေနသည္။ သံဒိုင္ ရင္မ်ား တဒိုင္းဒိုင္းတံုခါေနသည္။ ေျခေတြ လက္ေတြ
ေAးစက္လာသလိုပင္ ရပ္ထားေသာ ဒူးေတြ ညြတ္က်လာသည္။ Aငံုက
သံဒိုင္ျဖစ္Aင္ကိုၾကည့္ကာ ၿပံဳစိစိေလးလုပ္ရင္း။ `လာေလ Uီးရဲ႕ ဟင္းဟင္း
လာပါ´ သံဒိုင္နဖူးမွ ေခၽြးသီးမ်ား စီးက်လာသည္။ ေမွာင္ရိ္ပ္က်ေသာ
ေပါင္ၾကားမွ ခပ္ေရးေရးAကြဲတစ္တစ္ၾကီး ႏွစ္ခုကို ျမင္ေနရၿပီ။ `လာေလ
Uီးေလးကလဲ ဟင္း ဟင္း Aငံုခေလးမွ မဟုတ္ေတာ့တာေနာ္ ဟုတ္တယ္ေနာ္´
Aငံုလက္ကေလးတစ္ေခ်ာင္းက Aကြဲတစ္တစ္ၾကီးၾကားသို႔ Aလ်ားလိုက္
ထိုးဆြပြတ္သပ္လိုက္၏။ သံဒိုင္ Uီးေႏွာက္ေတြဆူေ၀ Aံုၾကြလာသည္။ ဒီ ခေလးမ
ဘယ္သို႔စိတ္ကူေပါက္ေလသနည္း ဟုပင္ သံဒိုင္ၾကီး မစU္းစားAားပါ။
လီးAေခ်ာင္းတစ္ခုလံုး ကာမဆႏၵႏႈိးဆြမႈေၾကာင့္က်င္လာသည္။ ေAာင့္လာသည္။
လက္တစ္ဖက္က လီးတန္းၾကီးကို တင္းတင္းၾကပ္ၾကပ္ၾကီး ဆုပ္ကိုင္ထားမိေနသည္။ Aငံု
ဒုတိယAဆင့္Aျဖစ္ ထမီကိုလံုး၀ပင့္လွန္လိုက္ေလရာ ႏုစို စိမ္းေမွာင္ေနေသာ
ေစာက္ေမႊးAဖုတ္လိုက္ကေလးကို `ဘြား´ကနဲ႔ ေတြ႔လိုက္ရၿပီး
Aေမႏွင့္သမီးနည္းဗ်ဴဟာခ်င္း တထပ္တည္းပါလားဟု သံဒိုင္ေတြးမိလိုက္သည္။
သံဒိုင္ေျခလွမ္းတုိ႔ စတင္ေရြ႕လ်ားလာ၏။ ပုဆိုးကို ခၽြတ္ျပစ္လိုက္သည္။
ပုဆိုးဂြင္းစႏွင့္ ခ်ိတ္ၿပီးမွ လီးတန္ၾကီးက Aျပင္ဆုိ႔ `ေထာင္း´ကနဲ႔
ကန္ထြက္လာသည္။ Aငံုမ်က္လံုးေလးAစံုက ထၾကြ ေသာင္းက်န္းေနေသာ
ကုိသံဒိုင္၏လီးတန္ၾကီးကို ၾကည့္မိ၏။ မာမီ စြဲမည္ဆိုလည္း စြဲလန္းေလာက္သည့္
လီးၾကီးပါတကားဟု ေတြးမိသည္။ လီးAရင္းပိုင္းမွ Aံုဖြၾကြကာ ေဖာင္းထေနေသာ
လေမြးမ်ားက Aေရာင္ေတြမြဲစျပဳေနသာ AေမြးAံုၾကီးAတြင္းမွ Uီးေမာ့လ်က္
ေဒါသAမ်က္ေခ်ာင္းေခ်ာင္းထြက္ေနေသာ လီးတန္းၾကီးမွာ ေျမြနဂါးၾကီးတစ္ေကာင္ပမာ
ရွည္လ်ားၾကီးမားၿပီး AလံုးAထည္က Aသဲယားစဖြယ္
တုတ္ခိုင္သန္စြမ္းလြန္းလွေပသည္။ ေငါက္ခနဲ႔ ေငါက္ခနဲ႔ ပါးျပင္ေထာင္ကာ
ေတြ႕ကရာကို ရန္မူေတာ့မည့္ ေျမြေဟာက္ၾကီး တစ္ေကာင္Aလားလဲ မဲနက္ေျပာင္တင္းကာ
ထိတ္လန္႔စဖြယ္ျဖစ္၏။ `UီးUီး လီးၾကီးက Aၾကီးၾကီးပဲေနာ္´ ခေလးမေလးက
ကတံုကရီAသံေလးႏွင့္ဆို၏။ `ဒါၾကီးနဲ႔ ေမေမ့ကိုလုပ္တာ မေAာ္ဘူးလားဟင္ Uီး´
`ပထမေတာ့ ေAာ္တာေပ့ါသမီးရဲ႕ ေနာက္က်ေတာ့လဲ သမီးAေမAေပါက္ က်ယ္သြားၿပီး
ခံႏိုင္သြားတာေပ့ါ´ စကားေျပာေဖာ္ရလာေသာ ကိုသံဒိုင္မ်က္ႏွာကို
Aငံုေက်နပ္စြာၾကည့္ရင္းၿပံဳးျပလိုက္သည္။ သံဒိုင္က
Aငံုေစာက္ပတ္ေဖာင္းေဖာင္းမို႔မို႔ၾကီးကို စုပ္ေပးယက္ေပးရန္
မ်က္ႏွာၾကီးကိုငံု႔လိုက္၏။ `ဖ်န္း.. ေဖ်ာင္း.. ေဖ်ာင္း… Aြန္႔´ ပထမ
Aငံုဆတ္ကနဲ႔ထထိုင္လိုက္၏။ လက္တစ္ဖက္က သံဒိုင္ပါးကို ဘယ္ညာAစံုတြဲလံုးႏွင့္
ရိုက္ျပစ္လိုက္သည္။ ညာေျခဖေနာင့္ျဖင့္ ရင္၀ကို ေဆာင့္ကန္ျပစ္လိုက္ကာ
တစ္ပတ္လွိမ့္ဆင္းသြားကာ တစ္ဖက္တြင္ခါးေထာက္ရပ္လိုက္သည္။ `ကိုင္း မွတ္ပလား
ဟင္´ ကုတင္ေပၚမွ ရင္၀မွ ေAာင့္သက္နာက်င္ေသာ ေ၀ဒနာထက္ ရွက္ျခင္း၊
ေဒါသျဖစ္ျခင္းက ဟုတ္ကနဲ႔ ေပါက္ကြဲ၏ `ဟင္ နင့္ပညာAကုန္ပဲလား ေခြးမ´ သံဒိုင္က
ဘီလူးသဘက္တစ္ေကာင္ပမာ ကုတင္ကိုေက်ာ္ၿပီး Aငံု႔ကို ခုန္Aုပ္လိုက္သည္။
ၾကိဳတင္ျပင္ဆင္ထားေသာ Aငံုက ကုတင္ကိုပတ္ၿပီးေျပးကာ တံခါးဖြင့္ၿပီး
တဒံုးဒံုးေျပးဆင္းသြား၏။ သံဒိုင္ ကတံုကရီၾကီးက်န္ရစ္သည္။
မေလာက္ေလးမေလာက္စားေလး၏ ျဖစ္သည္။ Aငံု၏ Uီးသံဒိုင္Aေပၚ Aရွက္ကြဲျဖစ္ေသာ
ပထမစစ္ပြဲျဖစ္သည္။ ဒုတိယစစ္ပြဲမွာ ေနာက္သံုးလခန္႔ၾကာၿပီး `ပြင့္´တစ္ေယာက္
ေမၿမိဳ႔သို႔ ခရီးထြက္ေသာ Aခါျဖစ္ေလသည္။ ကိုသံဒိုင္က Aနာၾကီးနာက
Aရွက္ၾကီးရွက္ခဲ့ေသာ ပထမပြဲစU္ကို ျပန္လည္ေခ်ပႏိုင္ေရး Aတြက္ စစ္မေၾကျငာဘဲ
ခရစၥတီးကုလားမေလးက ဒလၾကမ္းတိုက္ခိုက္ခဲ့ေသာ ထံုးစံAတိုင္း
ပြဲစU္လည္းျဖစ္သည္။ ညေန(၅)နာရီခြဲသည္ႏွင့္ ထမင္းခ်က္
Aိမ္ျပန္ရန္ျပင္ဆင္ေနစU္ ထမင္းထားခန္းထဲသို႔ Uီးသံဒိုင္၀င္လာ၏။ `နင့္
မမေလးေရာ ခရစၥတီး´ `ေရခ်ိဳးေနတယ္ Aန္ကယ္´ `င့ါကို Aၿမီးတစ္ပြဲေလာက္
ေပးစမ္းပါAံုး´ `ဟုတ္ကဲ့ ဟုတ္ကဲ့´ ခရစၥတီး ခပ္ပ်ာပ်ာ ထြက္သြားၿပီး
မီးဖိုထဲ၌ Aားလူေၾကာ္ကာ ပန္းကန္ျပားေသးေသးႏွင့္ ယူလာ၏။ `ခရစၥတီး´ `ရွင္..
Aန္ကယ္´ `နင္ ေယာက္်ားယူဘူးလား.. ဟင္´ ခရစၥတီးမွာ ကိုသံဒိုင္မ်က္နွာကို
Aကဲခပ္သလိုၾကည့္၏။ `ဟုတ္ကဲ့ တစ္ေယာက္ယူဖူးတယ္။´ `ဘာျဖစ္လို႔မေပါင္းတာလဲ..
မေကာင္းဘူးလား´ `Aင္း သူက Aားၾကီး Aရက္ေသာက္တယ္.. Aန္ကယ္´ `ေAာ္ က်န္တာေတာ့
Aဆင္ေျပလားဟင္´ `Aင္း စီးပြားေရး´ `စီးပြားေရးမဟုတ္ပါဘူး ငါေျပာတာ
လင္မယားလိုAိပ္တဲ့Aခါမွာ Aဆင္ေျပလားလို႔´ `ဟင့္Aင္း မေျပဘူး´ ကုလားမေလး
ေခါင္းငံု႔သြားၿပီး တိုးတိုးေျပာ၏။ `ဘာျဖစ္လိုမေျပရတာလဲကြာ.. ကဲ..
ဆိုပါAံုး´ သံဒိုင္က သမရိုးက် Aိမ္ေထာင္ေရးေဆြးေႏြးခန္းဖြင့္သလို
တည္ၿငိမ္ေသာမ်က္ႏွာျဖင့္ Aိေႁႏၵမပ်က္ Aာလူးေၾကာ္စားလိုက္
Aရက္ေသာက္လိုက္လုပ္ေန၏။ `က်မ ခေလးမေမြးလို႔တဲ့ Aန္ကယ္ရယ္´ `ဟ Aဲဒါ
ျပသနာAေျခခံပဲ ခရစၥတီးရဲ႕´ တစ္ခါမွ် စကားဆယ္လံုးမျပည့္ပဲ
ေဆးေဖာ္ေၾကာဖက္မလုပ္ခဲေသာ သူေဌးက သူ႔ကို Aေရးတယူ စကားေတြေျပာေနျခင္းAတြက္
ခရစၥတီး Aိမ္ျပန္ဖို႔ပင္ ေမ့သြားေလသည္။ `က်မ နားမလည္ဘူး Aန္ကယ္´ `ဒီနားလာ
ငါေျပာျပမယ္ လာပါဟ နင့္ကိုငါက ကုိက္မစားပါဘူး ဒီမွ မွတ္ထား ကေလးရေAာင္
ကိုယ္ကလုပ္တတ္ရတယ္ ဟ သိလား´ `က်မ မွ မသိတာ´ ခရစၥတီးက
ေခါင္းေလးငံု႔သြားျပန္ကာ Aသံတံုတံုႏွင့္ ေျပာသည္။ ကိုသံဒိုင္က
ေရခ်ိဳးခန္းဖက္သို႔ တစ္ခ်က္ငဲ့ေစာင္းၾကည့္လိုက္ၿပီး။ `နင္ ငါေျပာသလို
လက္ေတြ႔စမ္းၾကည့္မလား´ `ဘယ္လိုလုပ္ရမွာလဲ´ ခရစၥတီးက ကိုသံဒိုင္ကို
သံသယမ်က္လံုးႏွင့္ၾကည့္ၿပီး Aသံေလးေတြတံုခါလာရွာသည္။ `လာ ဒီနားမွာထိုင္
ငါကနင့္ကိုသနားလို႔ျပတာ ဘယ္သူမွ ေလွ်ာက္မေျပာနဲ႔ေနာ္´ `ဟုတ္ကဲ့ပါ Aန္ကယ္´
ကိုသံဒိုင္ထိုင္ေနေသာ ကုလားထိုင္ကို စားပြဲႏွင့္ညီေAာင္ ဆြဲလွည့္ၿပီး
ျပင္ထိုင္ကာ သူ႔ပုဆိုးကို AသာAယာဆြဲမတင္လိုက္သည္။ ထာ၀စU္မတ္တင္း
ေတာင္ထေနေသာလီးတန္ၾကီးက တြင္းေAာင္ေနရာမွ ဘြားကနဲ႔ ထြက္လာသည္။ `ဟင္
Aန္ကယ္ကလဲ´ ကုလားမေလးက Aလန္႔တၾကား ေနာက္ဆုတ္လိုက္သည္။ `ဒီမွာ ဒါကို
ဒစ္လို႔ေခၚတယ္ ကိုင္ၾကည့္ ကိုင္ၾကည့္စမ္း ေတြ႔လား ေပ်ာ့မလိုလိုနဲ႔မာၿပီး
ေတာင္ေနတာပဲ ထိုင္းစမ္းပါဟ ေသေသခ်ာခ်ာ ၾကည့္စမ္းပါ´ ကုလားမေလးလက္ကိုဆြဲၿပီး
Aတင္းထိုင္ခိုင္း၏။ Aသားျဖဴေသာ မဂိုကုလားမေလးမ်က္ႏွာက နီရဲတြတ္ေနၿပီ။
`ကိုင္ ဒီနားကို ရဲရဲတင္းတင္းကိုင္စမ္း´ ခရစၥတီးက စိတ္ညွိဳ႕ခံရသူပမာ
ကိုသံဒိုင္၏ မဲနက္ေနေသာ လီးတန္ၾကီးကို လက္ႏွစ္ဖက္ျဖင့္စံုကိုင္ကာ
ၾကည့္ေနသည္။ ရုတ္တရက္ ေရခိ်ဳးခန္းတံခါးပြင့္သြားသည္။ ခရစၥတီးလန႔္ၿပီး
လီးၾကီးကို လႊတ္ခ်လိုက္ခါ ထမင္းစားခန္းထဲမွ လွစ္ခနဲ႔ ထြက္ေျပးေတာ့သည္။
Aငံုက ထမီရင္လ်ားေလးျဖင့္ ကိုသံဒိုင္ကို Aၾကာၾကီး စိုက္ၾကည့္ေနၿပီး
မ်က္နွာေလးကို Aရုပ္ဆိုးေAာင္မဲ့ျပစ္လိုက္ၿပီး `ထြီ ကုလားမေတာင္မထားဘူး´
ဟုေျပာရင္း ထမင္းစားခန္းကိုျဖတ္ေက်ာ္ကာ Aေပၚထပ္သုိ႔ တတ္သြားေလသည္။
တံုေနေသာရင္ကို ၿငိမ္းေAးေစရန္ မွန္တင္ခံုေလးေပၚတြင္ Aသင့္တင္ထားေသာ
သံပုရာရည္ ဖန္ခြက္ေလးကို ေကာက္ယူၿပီး ေမာ့ခ်ျပစ္လိုက္မိ၏။ စင္စစ္
Uီးသံဒိုင္Aား မုန္းတီရြံရွာေစကာမူ တရာတြင္ တစ္ေယာက္ရွိခဲလွေသာ
ၾကီးမားတုတ္ခိုင္ ရွည္လ်ားလွေသာ လီးတန္ၾကီးကေတာ့ Aငံု႔မ်က္ေစ့ထဲမကမထြက္။
Uီးသံဒိုင္က မိမိကိုလုိးေနသည္ဟုပင္ Aိပ္မက္မက္ခဲ့ေပါင္းလဲ
မေရမတြက္ႏိုင္ေတာ့။ `လူယုတ္မာၾကီး ထမင္းခ်က္ေတာင္ ခ်မ္းသာမေပးဘူးး
ျဖစ္ေနတာၾကာၿပီလား မသိဘူး´ ကုတင္ေပၚလွဲခ်ရင္း ဆက္ေတြးေနမိ၏။
Aကႌ်ပင္မ၀တ္ရေသး ေခါင္းေတြ ေ၀ေနာက္က်ိလာသည္။ `ဘယ္လိုျဖစ္တလည္း
Aငံုနားထင္ေလးႏွစ္ဖက္ကို ကိုသံဒိုင္ Aခန္းထဲ၀င္လာသည္။
လက္မႏွင့္ဖိေထာက္ေပးရင္ `ဟင္ ခင္ဗ်ားၾကီး ဘာလာလုပ္တာလဲ´ Aိပ္ယာေပၚမွ
ဆက္ကနဲ႔Aထက မ်က္ႏွာေလးရႈံ႕တြသြားသည္။ ေခါင္းထဲက ထိုစU္
ဒိုင္းကနဲ႔မူးေ၀သြားကာ Aိပ္ယာေပၚျပန္လဲက်သြားရသည္။ မႈံရီေ၀သီေသာ
ျမင္ကြင္းထဲ၌ Uီးသံဒိုင္ ကုတင္ေပၚသို႔ ဒူးေထာက္တက္လာသည္ကို ျမင္ေနရသည္။
Aထိတ္တလန္႔ၾကံဳးေAာ္လိုက္ေသာလည္း Aသံတို႔က ထြက္မလာေခ်။ ေျခလက္ေတြ
ေလးလံတံု႔ဆိုင္းကုန္သည္။ Aငံုလွစ္ခနဲ႔ေတြးလိုက္မိသည္။ မွန္တင္ခံုေပၚမွ
သံပုရာေရခြက္သည္ သံပုရာရည္မျဖစ္ႏိုင္ မူးယစ္ေဆး တစ္စံုတစ္ရာခပ္ထားေသာ
Aရည္သာျဖစ္မည္။ ၿခံဳခိုတိုက္ခိုက္လာေသာ Uီးသံဒိုင္၏ ထိုးစစ္ကို
Aငံုေရွာင္တိမ္းဆုတ္ခြာခ်ိန္မရလိုက္ေတာ့။ ႏႈတ္ခမ္းေလးကို
ျပတ္လုမတတ္ကိုက္ထားရင္ မူးေ၀ေနာက္က်ိေနသည့္ၾကာမွ
မ်က္ရည္တို႔တြင္တြင္စီးက်လာ၏။ `က်ားကို မကစားရဘူး ခေလးရဲ႕´ ရာဂသံ
ၾသၾသၾကီးျဖင့္ Uီးသံဒိုင္ကလဲ့စားေျခဟန္ေျပာရင္း Aငံု႔ႏႈတ္ခန္းေလးကို
ေစြးကနဲ႔စုပ္ယူ၏။ ရင္လ်ားထားေသာ ထမီေAာက္မွ လံုးတစ္မို႔ေဖာင္းေနေသာ
ႏို႔AံုဆူဆူေလးAစံုကို သူ႔လက္ၾကမ္းၾကမ္းျဖင့္ Aုပ္ကိုင္လိုက္သည့္ခဏ
Aငံု႔တစ္ကိုယ္လံုးတုန္ခါသြား၏။ ဖ်U္းဖ်U္း ဖ်U္းဖ်U္းႏွင့္
ၾကက္သီးေတြထသြား၏။ A၀တ္မဲ့ေသာ ခႏၶာကိုယ္Aပိုင္းက ေရစိုပါးျပင္ေလးကို
ယက္သည္။ ပုခံုးသာလံုးလံုး၀င္းမြတ္မြတ္ေလးမ်ားကို
လည္တုိင္ေက်ာ့ေက်ာ့ေလးကိုယက္သည္။ လွ်ာၾကီးျဖင့္ယက္သည္။ ေႏြးကနဲ႔ ေႏြးကနဲ႔
ယားက်ိက်ိေ၀ဒနာမ်ား ေနရာAႏွံ႔Aျပားမွ တစစ္စစ္လႈပ္ရွားထြက္ေပၚလာၾက၏။
လက္ေကာက္၀တ္ႏွစ္ဖက္ကို ပူး၍ ေခါင္းစီးဇာပုပါးAရွည္ေလးႏွင့္ တုတ္ခ်ီကာ
ကုတင္တိုင္ကိုစြဲထားလိုက္ေသာAခါ လက္ကေလးႏွစ္ဖက္က ေခါင္းကိုေက်ာ္၍ လႈပ္မရ
လွည့္မရ ခ်ည္ေႏွာင္ျခင္းခံေနရ၏။ `ႏုႏုထြတ္ထြတ္ကေလးကိုေတာ့ ဟဲဟဲဟဲ
မင္းAေမလို ဒါရိုက္ၾကီး မလိုးပါဘူးကြယ္ ခံခ်င္လာေAာင္
ႏူးေပးႏွပ္ေပးAံုးမွာပါ ခေလးရဲ႕ ဟဲဟဲ´ Aငံု ေခၽြးသီးေလးမ်ားစို႔လာကာ
တဆတ္ဆတ္တံုေနေသာ ႏႈတ္ခန္းႏွစ္လႊာကို ပုလဲသြယ္ပမာ ညီညာျဖဴ၀င္းေသာ
သြားေလးမ်ားျဖင့္ ဖိကိုက္ထားရွာသည္။ `ဘယ့္ႏွယ့္လဲ ခေလးမ.. ဟင္၊ မင္းက
က်ဳပ္ကို မိန္းမပညာျပၿပီး က်ဴးေက်ာ္ရန္စတာပါေနာ ဟင္းဟင္း.. ေAးေလ
သန္႔ရွင္းေနတဲ့ င့ါစိတ္ကို မင္းကရိုက္ပုတ္ႏိုးဆြေပးလိုက္တာ မဟုတ္လား။
င့ါAျပစ္ မရွိပါဘူး ေနာ ဟား ဟား ဟား´ Uီးသံဒိုင္Aသံက ေနသူကဲ့သုိ႔
ေထာင္ေျခာက္တြင္မိေနေသာသားေကာင္ကို Aူလႈိက္သဲလႈိက္ႏိုင္လွသည္။
တုတ္ႏွင့္ထိုးကာေလွာင္ေျပာင္ ၾကမ္းေထာ္ေသာ Uီးသံဒိုင္လက္၀ါးၾကီးက
ဆီးခ့ုေစာက္ေမႊးေလးမ်ားကို Aုပ္ကိုင္းလူးပြတ္ၿပီး Aတြင္းပိုင္း
ဆင္ေျခေလ်ာထဲ ထိုးဆင္းသြား၏။ `သြားၿပီ´ ဟု Aငံု စိတ္ေလ်ာ့လိုက္သည္။
မာေက်ာေသာလက္တစ္ေခ်ာင္းက ေစာက္စိေလးကို ရစ္၀ိုက္ထိုးေမႊသည္ ၿပီးမွ
Aကြဲစပ္ၾကားAတိုင္း ေAာက္ေျခသို႔ ပြတ္ခါေရြ႕လားသြားသည္။ `Aိုး Aိုး… Aင္း
ဟင္း ဟင္း ဟင္း´ Aငံုလက္ႏွစ္ဖက္က ၾကိဳးခ်ီထားသျဖင့္ လႈပ္ေလနာေလျဖစ္ေနသလို႔
ေျခႏွစ္ဖက္ကိုပဲAားယူကာ တြန္းကန္လႈပ္ရွားသည္။ ေစာက္ပတ္A၀
Aတြင္းႏႈတ္ခမ္းAႏုေလးမ်ားကို လက္ထိပ္ျဖင့္ ၀ိုင္းကာ ၀ိုက္ကာ
ပြတ္သပ္ေနျပန္ေသာAခါ စိတ္တင္းထားသည့္ၾကားမွ ေစာက္ေရေတြက ရြဲရြဲစိုေAာင္
စိမ္္က်လာသည္။ ထမီကို တင္ပါးေလးေပြ႕ခ်ီၿပီး ေျခေထာက္မွ
ဆြဲထုတ္ျပစ္လိုက္ေသာAခါတြင္ကား Aငံုတစ္ကိုယ္လံုးမွာ A၀တ္ဗလာႏွင့္
ေရေဆးငါးၾကီးပမာ ၀တ္လစ္စလစ္ျဖစ္သြားေလသည္။ Uီးသံဒိုင္Aသက္ရႈသံၾကီးက
ေရစိမ္ေနေသာ ကၽြဲသိုးၾကီးတစ္ေကာင္ကဲ့သို႔ `ရႈးကနဲ႔ ႏွာမႈတ္သံၾကီးမွာ
ေျခာက္ျခားဖြယ္ေကာင္းလွသည္။ ႏို႔ေလးႏွစ္လံုးၾကားမွ ေဖာက္ကနဲ႔
ေမာလ်ေနဟန္လည္းရွိသည္။ ေဖာက္ကနဲ႔ Uီးသံဒိုင္က ခုန္ေနသာ ရင္ညြန္႔ေလးမွာ
ေစာက္ပတ္A၀တြင္သာ ျမန္ဆန္ေနသည္။ ရစ္၀ိုက္လွည့္ေမႊေပးေနေသာ
လက္ေခ်ာင္းၾကီးကို သူ႔ပါးစပ္ထဲျပန္ငံုကာ တံေတြးဆြတ္ၿပီး Aတြင္းပိုင္းသို႔
ေျဖးညွင္းစြာ ထိုးသြင္း၏။ လက္AထိAေတြ႔Aားျဖင့္ Aေခါင္းေပါက္ေလးမွာ
ေသးငယ္က်U္းေျမာင္းလြန္းေနသည္ကို မူလAေပါက္Aတိုင္းသာဆိုလွ်င္ ေတြ႔ရ၏။
ခေလးမေလး ခံႏိုင္မည္မဟုတ္ေခ်။ ထို႔ေၾကာင့္ မွန္တင္ခံုေပၚတြင္ Aသင့္ေတြ႔ရေသာ
Aုန္းဆီပုလင္းကိုလွမ္းယူၿပီး ေစာက္ပတ္Aတြင္းသားႏႈတ္ခမ္းႏွင့္
လီးတန္တစ္ေခ်ာင္းလံုးကုိ ခပ္ရြဲရြဲေလးသုတ္ၿပီး ပုလင္းကိုျပန္ထားလိုက္သည္။
`Uီးက သမီးကို ဆီဆြတ္ၿပီးလိုးေပးမွာပါကြဲ႔ မနာေစရပါဘူး ေနာ… ဟဲ ဟဲ´
ယုတ္မာျခင္းတစ္ဖက္ကမ္းတိုင္ေAာင္ ဆိုးညစ္ေသာAက်င့္စရိုက္က
မေကာင္းဆိုး၀ါးမ်ားကဲ့သို႔ ပူး၀င္ကပ္ေနၿပီျဖစ္ေလသည္။ `က်မ.. ေၾကာက္တယ္´
Uီးသံဒိုင္တစ္ကိုယ္လံုးကုိ Aားယူၿပီး ခပ္ေမွးေမွးေျပာလိုက္ေသာ Aငံု႔Aသံေလးက
တုံရီAက္ကြဲစြား တစ္လံုးခ်င္းထြက္လာ၏။ `မင္း.. Aလိုးမခံဖူးေသးဘူးမို႔လား´
`ဟင့္.. Aင္း´ `ေAး.. Uီးက သမီးမနာေAာင္Uီးရဲ႕ Eရာမလီးၾကီးနဲ႔
Aေပါက္ခ်ဲ႕ေပးမွာကြဲ႔ သိလား ဘာမွ ေၾကာက္စရာမရွိဘူး´ `ဟင့္Aင္း.. ဟင့္Aင္း´
Aငံုက ေခါင္းေလးကို ဘယ္ညာရမ္းခါးၿပီး ခါးခါးသီးသီးေလးျငင္းဆန္ေနရွာ၏။
Uီးသံဒိုင္က မၾကာခဏ ေထာင္ေထာင္ၾကြလာေသာ ခေလးမေလး၏ ဒူးေခါင္းႏွစ္ဖက္ကို
တင္းတင္းဆုပ္ၿပီး ဆြဲၿဖဲလိုက္ရာ။ `Aာ.. Aဟင့္.. မလုပ္ပါနဲ႔.. Aဟင့္´
`ၿငိမ္ၿငိမ္ေနစမ္း.. Aသားမနာခ်င္နဲ႔´ ရာဂဘီလူး နတ္ဆိုးပူးေနၿပီျဖစ္ေသာ
Uီးသံဒိုင္က ဒူးႏွစ္လံုးၾကားသို႔ ဒူးေထာက္လ်က္ေရြ႕လ်ားကာ ေနရာယူလိုက္ၿပီး
ရွည္လ်ားမဲနက္ခါAေၾကာေတြ Aၿပိဳင္းၿပိဳင္းႏွင့္ ေၾကာက္မက္ဖြယ္လီးၾကီးကို
Aရင္းမွစုကိုင္၍ ႏွိပ္ယူလ်က္ တစ္မာေသာလီးထိပ္ဖူးၾကီးကို Aငံုေလး၏
Aပ်ိဳစင္ေစာက္ပတ္ေလးA၀သို႔ ေတ့သြင္းလိုက္၏။ `ၿဗိ.. ျပလစ္… ျပြတ္´ `Aီး….
A…..´ ခေလးမေလး၏ ေမွးစင္းေနေသာ မ်က္လံုးေလး ရုတ္တရက္ျပဴးလန္သြားရွာ၏။
ပါးစပ္ေလးဟၿပီး Aသက္ရႈရပ္သြား၏။ Aသက္ကိုေAာင့္ Aစ္ထားသျဖင့္ လည္တိုင္ေဘးမွ
ေသြးေၾကာစိမ္းစိမ္းေလးမ်ား ေဖာင္းကားလာၾကသည္။ `သမီး.. Aသက္ေAာင့္မထားနဲ႔ေလ
ေလွ်ာ့ခ်လိုက္ ေလွ်ာ့ခ်လိုက္´ Uီးသံဒိုင္က ကၽြတ္ထြက္မတတ္ျပဴးထြက္လာေသာ
ရုတ္တရက္လန႔္သြားၿပီး လီးကိုေရွ႕ဆက္မလိုးဘဲ ရပ္ထားလိုက္ရေလသည္။ `ဟင္း…´
ရွည္လ်ားစြာ မႈတ္ထုတ္လိုက္ေလာ ခေလးမေလးမ်က္လံုးAစံုေၾကာင့္
သက္ျပင္းရွည္ၾကီးႏွင့္Aတူ တစ္ဖက္ေစာင္းက်သြားၿပီး ေခတၱၿငိမ္သြား၏။ `Aငံု..
Aငံု… သမီးေလး….. Aငံု´ Aငံုဇက္ကေလး Uီးသံဒိုင္ မယားပါသမီးေလး
Aငံုကိုေမးဖ်ားေလးလႈပ္ရပ္ျပစ္ၿပီး ဆက္ခါဆက္ခါေခၚသည္။ `ၾကိဳးေျဖေပးပါ
မရုန္းေတာ့ပါဘူး Uီးရယ္´ ေညာင္နာနာ Aားေပ်ာ့သံေလးေၾကာင့္
Aငံုလက္ကေလးႏွစ္ဖက္ကို ေျဖေပးလိုက္သည္။ `ၾကပ္တယ္.. တAားပဲ.. Uီးရယ္´
`သမီးAေပါက္က က်U္းေနေသးလို႔ပါ´ `သမီးမခံႏိုင္ဘူး.. နာတယ္.. ကၽြတ္ကၽြတ္´
`ဆီဆြတ္ထားတယ္သမီးရယ္ မနားပါဘူး´ `နာပါတယ္ဆို.. Aဟင့္.. Aဟင့္´ Uီးသံဒိုင္က
ကုတင္တိုင္ႏွင့္ပူးခ်ီထားေသာ Uီးသံဒိုင္က Aငံု႔ပါးျပင္ေလးကို
ငံု႔န္းလိုက္ရင္း မသိမသာေလးလိုးထည့္လိုက္ျပန္သည္။ `ျပြတ္ျဗစ္.. ဘြပ္´
`Aား.. နာတယ္.. နာတယ္… မခံႏိုင္ဘူး´ Aငံုလက္ကေလးႏွစ္ဖက္က ရင္ဘက္ေမႊးမ်ား
ထူထဲစြာေပါက္ေနေသာ Uီးသံဒိုင္ရင္ဘတ္ၾကီးကို Aလန္႔တၾကားေလး
တြန္းထားလိုက္ရွာသည္။ `ျပြတ္´ကနဲ႔ Aသံတစ္သံထပ္ထြက္လာ၏။ `Aာ.. ဒုကၡပဲ
Aတင္းထိုးမသြင္းနဲ႔ေလ´ `ျပြတ္… ျပြတ္… ဘြပ္´ `Aား… Aားး… ေသၿပီ… ေသျပီ…
Aေမ… Aေမေရ…´ `Aေမ့လင္ၾကီးက သမီးကို Aတင္းလိုးေနတယ္Aေမ့´ `ျပြတ္… စြတ္…
ျပြတ္… ဘြပ္´ `ျဗစ္… ဒုတ္…´ `Aား…. ´ စူးစူးရွရွေAာ္လိုက္ေသာAငံုAသံေလးက
Aခန္းက်U္းက်U္းေလးထဲ ဆူညံသြားေလသည္။ ဇတ္ဇတ္.. ဇတ္ဇတ္.. ျဖင့္
Aဆိပ္လူးျမွားထိထားေသာ သမင္ပ်ိဳမေလးႏွယ္ တစ္ကိုယ္လံုး တံုခါေနရွာသည္။
ေသးငယ္က်U္းၾကပ္ေသာ ေစာက္ေခါင္းေလးထဲ၌ တစ္ဆို႔ဆို႔ၾကီး
တပ္လ်က္ၾကီး၀င္းေနေသာ Uီးသံဒိုင္၏လိင္တန္ၾကီးမွာမူ သားေရကြင္းႏွင့္
ပတ္ရစ္ထားသည့္Aလား သိပ္၀င္ေနၿပီး လီးAေရခြံမ်ားက ေစာက္ပတ္၀၌
ရစ္ၿပံဳေနၾကသည္။ တင္းက်စ္ေသာ ေစာက္ပတ္ေသးေသးေလး၏ ညွစ္Aားေၾကာင့္
Uီးသံဒိုင္မွာ AရသာAေတြ႔ၾကီးေတြ႔ေနၿပီး
Aငုံ႔မ်က္ႏွာရႈံ႕မဲ့တြန္္႔လိမ္ေနရွာသည္ကိုပင္ ဂရုမစိုက္ႏိုင္ဘဲ
Aားႏွင့္ဖိသိပ္ စိုက္တြန္းခ်လိုက္၏။ `ဘြပ္… ျဗြတ္.. ေဖါက္´ `ေသ…
ပါ…ၿပီရွင္´ သည္တစ္ခါAသံကေတာ့ တိမ္၀င္နစ္ျမဳပ္ကာ ေပ်ာက္ကြယ္သြား၏။
ေစာက္ေခါင္းAတြင္းမွ ေခါင္းေၾကာမာလြန္းေသာ Aပ်ိဳစင္ခံတပ္Aပ်ိဳေမွးေလးက
လီးထိပ္ၾကီးကို တြန္းကန္ထားရာမွ စုတ္ျပဲသြားျခင္း ျဖစ္သည္။
တစ္ၿပိဳင္တည္းတြင္ စAိုႏွင့္ ဆက္သြယ္ေနေသာ ေသးေၾကာင့္ဖြင္ကြဲေလးAစပ္မွ
ပါးလွပ္ေသာ Aေရျပားေလးမွာ ဖတ္ကနဲ႔ကြဲသြားသည္မွာမူ ႏွစ္လက္မခန္႔
ျပဲထြက္ရွည္လ်ားသြားသည္။ ထိုနာက်င္ေသာ ေ၀ဒနာမ်ားေနာက္မွ ျပည့္၀စံုလင္ေသာ
ကာမဓာတ္Aားဗို႔ျပင္းျပင္းက ကပ္ပါလာေလရာ Aငုံ႔ဖင္ၾကီးမွာ ၾကြတက္သြား၏။
`Aဆံုး၀င္လားဟင္.. သမီး´ `Aင္း…´ Aငံုက ေခါင္းကေလး မသိမသာၿငိမ့္ျပ၏။
လက္ကေလးႏွစ္ဖက္က Uီးသံဒိုင္၏ AေမႊးAမွ်င္ထူေသာ လက္ဖ်ံမာေၾကာေၾကာၾကီးကို
Aားျပဳထားဆဲ။ `သမီး ေျခႏွစ္ေခ်ာင္းကို ကားထားလိုက္.. Aင္း.. ဟုတ္ပီ´
Uီးသံဒိုင္က Aငံုေျခႏွစ္ေခ်ာင္းကို ခါးေပၚခြတင္ၿပီး ဖင္ၾကီးကို
ေရွ႕သို႔စိုက္တြန္းလိုက္၏။ `ျဗစ္တစ္… ျဗစ္တစ္.. ျဗစ္တစ္..´ `Aင့္.. Aင့္…
Aင့္´ တစ္ခ်က္ေဆာင့္လိုက္တုိင္း Aငံုေခါင္းေလးက ေမာ့ေမာ့ၿပီး
လန္လန္သြားရွာသည္။ ႏႈတ္ခန္းေလးကို ကိုက္ထားၿပီး ပါးရိုးေလးမ်ားေထာင္ေနေAာင္
Aံကို တင္းတင္ၾကိတ္ထားရွာသည္။ `ျဗြတ္.. ဘြပ္.. ျပြတ္ဘြပ္… ျပြတ္ဘြပ္´
`Aင့္Aင္.. Aင့္Aင္.. Aင့္Aင္´ တစ္ခ်က္ဆို ဆိုသေလာက္Aသားပါေသာ
ေဆာင့္ခ်က္ၾကီးေတြေၾကာင့္ Aငံုဆိုေသာ ခေလးမေလး၏ ႏို႔ႏွစ္လံုးမွာ
တံုခါလ်က္ရွိၿပီး ဖင္ၾကားမွ ေသြးမ်ားစီးက်ေနသည္ကိုပင္ မသိရွာပါေခ်။
++++++++ `ကိုေမာင္ေမာင္လြင္ဆံုးတာ က်ဳပ္မသိလိုက္ဖူး၊ စိတ္မေကာင္းလိုက္တာ
ပြင့္ရယ္´ `ကံၾကမၼာပဲေပ့ါ ေဒါက္တာရယ္.. Aဲ ဒါေၾကာင့္ သူနဲ႔ရခဲ့တဲ့
ကိုယ္၀န္ကိုလဲ သံေယာဇU္မထားခ်င္လို႔ ေဒါက္တာဆီလာခဲ့တာပါ´ `ဟာ
မလုပ္ေကာင္းပါဘူး ပြင့္ရယ္၊ ဒါေတာ့ က်ဳပ္လုပ္မေပးႏိုင္ဘူး
က်ဳပ္Aသျပာဆရာ၀န္မွမဟုတ္တာ ပြင့္ သိပါတယ္။´ `ဟုတ္ပါတယ္ရွင္
ဒီျပင္ေဆးခန္းေတြမွာဆိုရင္ ပြင့္သိကၡာကို ထိခိုက္ႏိုင္လုိ႔ပါ ေဒါက္တာ´
ေဒါက္တာ မစၥတာေဘဆင္က မ်က္မွန္ကိုခၽြတ္ၿပီး လက္ကိုင္ပု၀ါႏွင့္
သုတ္လိုက္ၿပီးမွ ပြင့္ကို AေသAခ်ာျပန္ၾကည့္သည္။ မစၥတာေဘဆင္ဆိုသည္က
ျမန္မာဆရာ၀န္တစ္ေယာက္မဟုတ္သလို လူကေသာ Aမ္ဘီဘီAက္စ္ ဆရာ၀န္တစ္ေယာက္လဲ
မဟုတ္ေပး၊ တိရိစၧာန္ေဆးကုသ ဆရာ၀န္ဘြဲကို Aဂၤလန္မွာေနစU္တုန္းကတည္းက
ရယူခဲ့သူျဖစ္ၿပီး ျမန္မာျပည္၌ `Aပ္ပုန္း´ေခၚ ေဒါက္တာရမ္းကု
တစ္ေယာက္သာလွ်င္ျဖစ္သည္။ သေႏၶသားခေလးဖ်က္ခ်ရာတြင္ ေဒါက္တာေဘဆင္မွာ
Aလြန္ေဆးလိုက္သူ တစ္ေယာက္ျဖစ္သည္။ ဓာတ္သိမ်ားကမူ သူ႔Aား
ေဒါက္တာေဘဆင္ဟုမေခၚၾကဘဲ ေဂၚလီေဘဆင္ဟုသာ ေခၚၾကေလ၏။ ေဒါက္တာေဘဆင္ေခၚ
ေဂၚလီေဘဆင္သည္ မုဆိုးမ တစ္ခုလပ္ မဆိုထားႏွင့္ လင္ရွိေယာက္်ား
မိန္းမမ်ားကိုလဲ Aေခ်ာင္ရလွ်င္ရသလို ၀ါးၿမိဳစားေသာက္ေနက်
ေၾကာင္ဘားၾကီးတစ္ေကာင္ပင္တည္း။ ပြင့္တစ္ေယာက္ ကိုသံဒိုင္ႏွင့္ လူသိရွင္ၾကား
လက္ထပ္ျခင္းမျပဳရေသးမီ ဗိုက္ၾကီးမည္ကိုစိုး၏။ ထို႔ေၾကာင့္လဲ
ေဂၚလီေဘဆင္ႏွင့္ Aရဲစြန္႔ၿပီး လာေတြ႕ရျခင္းပင္ ျဖစ္ေလသည္။ `ေAးဗ်ာ..
ခက္ေတာ့.. ခက္သား´ ဒါ သူရြတ္ေနက် စကားလံုးသာျဖစ္၏။ ထိုစကားAဆံုး၌
ဟန္ပါပါႏွင့္ နားၾကပ္ကို စားပြဲေပၚမွာဆြဲယူၿပီး Aကူနပ္စ္မေလးAား..။
`ေဆးခန္း ခဏပိတ္ထားမယ္ေနာ္´ `ဟုတ္ကဲ့ပါ ေဒါက္တာ´ လွပေတာင့္တင္းေသာ
တင္ရင္ခါး Aခ်ိဳးညီညီလွပေသာ ပြင့္ကဲ့သို႔ေသာလူနာမ်ားလာလွ်င္ ေဒါက္တာေဘဆင္
သည္သို႔ပင္ေဆးခန္းကို ယာယီရပ္ထားေလ့ရွိသည္မွာၾကၿပီ။
နပ္စ္မေလးကိုယ္တုိင္လည္း နပ္ဆင္းေAာင္လက္မွတ္ရ ဆရာမမဟုတ္။
ဖင္ၾကည့္ၿပီးခန္႔ထးေသာ Aကူဆရာမျဖစ္သည္မို႔ ေဘဆင္၏ ေစာက္က်င့္ကို
နပ္ၿပီးသားပင္။ ဆရာမေလးက ပြင့္ကို Aားေပးသလိုၿပံဳးျပၿပီး
ေဆးခန္းတံခါးမၾကီးကို ဆြဲေစ့လိုက္သည္။ `ကဲ.. ပြင့္.. Aဲဒီကုတင္မွာ
လွဲလိုက္၊ က်ဳပ္က လူရင္းေတြမို႔သာလုပ္ေပးတာေနာ။´ `ေက်းဇူးပါပဲ..
ေဒါက္တာရယ္´ ပြင့္က Aနီးရွိစားပြဲေလးေပၚသို႔ လက္ထဲတြင္ကိုင္လာေသာ
လက္ေပြ႕Aိတ္ႏွင့္ ေခါက္ထီးေလးကို တင္လိုက္ၿပီး ကုတင္ေပၚလွဲခ်လိုက္သည္။
`မ်က္ေစ့မွိတ္ထားေနာ္.. ပြင့္´ `ဟုတ္ကဲ့.. ေဒါက္တာ´ `ေပါင္ႏွစ္ေခ်ာင္းကို
ေထာင္ထား..ဟုတ္ပီ… နဲနဲ.. နဲနဲေလး ကားလိုက္ Aဲ.. Aိုေကၿပီ´
ပြင့္မ်က္ေစ့မွိတ္ထားပါသည္။ ေဒါက္တာေဘဆင္၏လက္ညွိဳးတစ္ေခ်ာင္းက
ခပ္ဟဟျဖစ္ေနေသာ ပြင့္ေစာက္ေခါင္းထဲသို႔ ထိုးေမႊလိုက္သည္။ `A.. Aဟင့္..
ယားတယ္. ေဒါက္တာ´ `ဟို.. Aေခ်ာင္းၾကီးက်ေတာ့ မယားဘူးလား´ `Aို..
ေဒါက္တာကလဲ.. Aဟင့္ဟင့္.´ ေစာက္ပတ္Aတြင္းပိုင္းသို႔
တစ္မိနစ္ခန္႔ေမႊလိုက္ေသာAခါ ခၽြဲက်ိေသာေစာက္ေရမ်ား စိုက်လာ၏။ ေဒါက္တာေဘဆင္က
မ်က္ေစ့ေလးမွိတ္၍ၿငိမ္ေနေသာ ပြင့္၏လွပေသာမ်က္ႏွာေလးကို တစ္ခ်က္ၾကည့္ၿပီး
သူ႔ေဘာင္းဘီရွည္ၾကီးကို ခၽြတ္လိုက္သည္။ ထိုAခါ
နီေၾကာင္ေၾကာင္လီးေမႊးၾကီးမ်ားၾကားမွ ေဂၚလီသီးမ်ား
AစီAရီခြဲစိပ္ထည့္သြင္းထားေသာ ထြက္ေပၚလာပါေတာ့သည္။ ေဂၚလီ
ေျပာင္းဖူးသ႑ာန္လီးတန္ၾကီးမွာ လီးၾကီးထိပ္က ငြါးငြါးစြင့္စြင့္ၾကီး
Aတန္ငယ္လံုးၿပီး ကြမ္းသီေခါင္းၾကီးမွာ လံုး၀င္းစိုလက္ေန၏။ ပြင့္မွာ
ခ်ိဳးခ်ိဳးခၽြတ္ခၽြတ္Aသံ၊ A၀တ္ခ်င္းထိခိုက္သံေတြၾကားၿပီးမွ
ေစာက္ေခါင္းထဲသို႔ ေႏြးေထြးမာေက်ာေသာ Aရာၾကီးတစ္ခုထုိးသြင္းလိုက္သည္ကို
ခံစားလိုက္ရသည္။ ပြင့္စိတ္ထဲ၌ ခေလးဖ်က္ခ်ေသာ ကိရိယာတို႔မည္သည္မွာ
ေယာက္်ားလီးကဲ့သို႔ပါပဲလားဟု မွတ္ယူလိုက္မကာ Aသာမွိန္း၍ ေနလိုက္သည္။
ကုတင္ေAာက္မွ မတ္တပ္ရပ္၍ ဒူးေထာင္ေပါင္ကားထားေသာ
ပြင့္၏ဆူၿဖိဳးေမာက္ၾကြားေနသည့္ ေစာက္ဖုတ္ၾကီးထဲသို႔ ေဂၚလီလီးၾကီးကို
တရစ္ၿပီးတစ္ရစ္ထိုးသြင္းေနေသာ မစၥတာေဘဆင္၏ လက္ႏွစ္ဖက္မွာ ကုတင္ေစာင္းကိုသာ
ကိုင္ထားၿပီး Aျခားဘာႏွင့္မွ်မထိရေAာင္ သတိႏွင့္ သြင္းထည့္လုိက္သည္။
`ျဗြတ္..ဘြပ္´ `A.. Aား.. ကၽြတ္ကၽြတ္ကၽြတ္´ `နာလို႔လား.. ပြင့္´
`နာတာမဟုတ္ဘူး… တစ္မ်ိဳးၾကီးမို႔ပါ´ `ဒါက ေနာက္ဆံုးေပၚခေလးဖ်က္ခ်တဲ့
Aတန္ေလပြင့္ရဲ႕၊ သိပ္လဲမနာဘူးမဟုတ္ာလား´ `Aင္း.. ၾကပ္ေတာ့..
ၾကပ္တယ္ေဒါက္တာ´ `ၾကပ္မွ ခံလို႔ေကာင္းမွာေပ့ါ ပြင့္ရဲ႕ မႈတ္ဖူးလား´
`Aဟင့္.. ေဒါက္တာကလဲ.. Aဟင့္ ကၽြတ္´ ေဂၚလီးသီးၾကီးမ်ားက
ပြင့္ေစာက္ဖုတ္ႏႈတ္ခမ္းသားမ်ားကို ပြတ္တိုက္ေလ်ာဆင္းေနၾကရာ ပြင့္မွာ
တေျဖးေျဖး တြန္႔လိမ္လာမိေလ၏။ `ေဒါက္တာဟာၾကီးက တစ္မ်ိဳးပဲကြယ္´
`ဟိုဟာနဲ႔တူတယ္.. မို႔လား.. ဟင္´ `Aင္း.. AစိAစိေတြပါတာတစ္ခုပဲ သိလား´
`ဟုတ္တယ္ပြင့္ရဲ႕ ဒါနဲ႔ထိုးခ်ေပးလုိက္ရင္ ေယာက္်ားတစ္ေယာက္နဲ႔
လုပ္ေနရသလိုပဲ Aရသာရွိၿပီး ခေလးလဲပ်က္က်ေရာေလ ဟဲဟဲဟဲ´ `Aင့္.. Aင္းး..
Aင္း.. ရွီး ကၽြတ္ကၽြတ္´ ပြင့္က ႏႈတ္ခမ္းေလးကိုက္ၿပီး
မ်က္စိကိုတြင္တြင္ၾကီး မွိတ္ထားဆဲပင္။ `ျပြတ္ဘြပ္.. ျပြတ္ဘြပ္.. ျပြတ္ဘြပ္´
`Aလာလာ.. Aလာလာ.. ကၽြတ္´ လက္ႏွစ္ဖက္က ကုတင္ေဘာင္ကိုဆုပ္ကိုင္ထားကာ
`နာရင္.. နာတယ္.. ေကာင္းရင္ေကာင္းတယ္ေျပာေနာ္.. ပြင့္သိလား´ `ေကာင္ပါတယ္..
ေဒါက္တာ´ `Aဆံုထိေရာပြင့္.. ၀င္ရဲ႕လားဟင္´ ဟုတ္.. ဟုတ္ကဲ့ ၀င္ပါတယ္.. Aား´
ေဒါက္တာေဘဆင္က ခၽြန္ျမေသာႏွာေခါင္းၾကီးနီလာၿပီး တေျဖးေျဖးAရွိန္တက္လာက
Aသြင္းAထုတ္ ခပ္သြက္သြက္ေလးလႈပ္ရွားလာေတာ့၏။ `ျပြတ္.. ျပြတ္..
ျပြတ္..ျပြတ္.. ျပြတ္´ `Aင့္.. Aင့္.. Aင့္.. Aင့္.. Aင္း´
ပြင့္တစ္ကိုယ္လံုး ငလ်င္လႈပ္သလိုေရွ႕တိုးေနာက္ငင္ခါရမ္းေနသည္။ သိသိသာသာၾကီး
လႈပ္ခါလာသည္။ `ျပြတ္..ဖပ္..ဖပ္.. ျပြတ္…ျပြတ္´ `Aား.. Aား..
လုပ္ေနသလိုပဲေနာ္´ Aား.. `ခံလို႔ေကာင္းတယ္မို႔လား ပြင့္´ ရွီး…ကၽြတ္ကၽြတ္..
`ဟုတ္ကဲ့.. Aင့္.. Aိ.. Aင့္.. Aင့္..´ `မ်က္ေစ့မဖြင့္နဲ႔ေနာ္..
လန္႔သြားမွာစိုလို႔ သတိေပးထားတာပါ´ `ဟုတ္ကဲ့ မဖြင့္ပါဘူး ေဒါက္တာ´ `ျပြတ္..
ဘြပ္.. ဘြပ္.. ျပစ္ျပစ္ျပြတ္´ `Aင့္.. Aင့္.. Aင့္.. A.. Aား Aား´
ကုတင္ၾကီးမွာလဲ ကၽြတ္ ေဒါက္တာဟာၾကီးက ေယာက္်ားနဲ႔ ပြင့္ေျခေထာက္မ်ား
Aစြမး္ကုန္ထားသြားသည္။ ေစာက္စိၾကီးက ေငါက္ေတာက္ၾကီးျပဴးထြက္လာၾကရာ
ေဂၚလီသီးၾကီးမ်ားႏွင့္ ဒါးခ်င္ယွU္ခုတ္ေနသည့္Aလား AသြားAျပန္တိုက္မိၾကေလရာ
ပြင့္မွာ AရာသAရွိၾကီး ရွိရွိ သြားၿပီး ထုိသားဖက္ကိရိယာၾကီးကို
မည္မွ်ပင္ေပးရေပးရ ၀ယ္ယူသြားရန္စU္းစားမိေလသည္။ `ပြင့္ ထြက္ခါနီးပလားဟင္´
`Aင္း.. ဟုတ္တယ္.. ၿပီးခ်င္ေနၿပီ ေဒါက္တာ´ `ပြင့္ ခြင့္ျပဳေနာ္..
AေမာေျပေAာင္ ဆရာကAသာေလး Aေပၚက ဖိAိပ္ေပးထားမယ္´ `ရပါတယ္ ေဒါက္တာ´
Uာဏ္မ်ားေသာ မစၥတာေဘဆင္က ပြင့္ေစာက္ေခါင္းAတြင္းသို႔ လီးၾကီးကို
Aဆံုးဖီသြင္းၿပီး Aားရပါးရၾကီး ေဆာင့္လိုးၿပီး
ပြင့္ႏို႔ၾကီးႏွစ္လံုးေပၚသို႔ မ်က္ႏွာၾကီးAပ္ခါ ေမွာက္Aိပ္ခ်လိုက္ေတာ့သည္။
လီးႏွင့္ ေစာက္ပတ္က တင္းၾကပ္စြာပူးကပ္ေနဆဲမွာပင္ ရုန္းကန္ေနၾကေလေသးသည္။
တင္းကနဲ႔ တင္းကနဲ႔ Aရွိန္မေသေသးဘဲ ေဒါက္တာေဘဆင္က လီးတန္ၾကီးကို
AသာAယာဆြဲခၽြတ္လိုက္ၿပီး ပြင့္ေစာက္ပတ္ကို ျဖဲၾကည့္လို္ကသည္။ ဟစိ ဟစိႏွင့္
Aရွိန္မေသေသးေခ်။ `ပြင့္က ညွပ္Aား ေတာ္ေတာ္ေကာင္းတာဘဲ´ `ရွင္ ဘာညွပ္Aားလဲ
ေဒါက္တာ´ `ေAာ္ ၾကြက္သားေတြက သိပ္သန္စြမး္တယ္လို႔ ကရိယာကို မနဲၾကီး
ဆြဲထုတ္ရာမယ္´ `Aဟင္း.. ပြင့္ောတ့ ဘာမွမသိဘူး´ `ကဲ စိတ္ခ်သြားရပါၿပီ ပြင့္၊
Aဲ ၿပီးေတာ့ ဆရာပြင့္ပြင့္လင္းလင္းေျပာရရင္ ဘယ္ေယာက္်ားနဲ႔ ျဖစ္ျဖစ္
ပြင့္Aိပ္ႏိုင္ပါတယ္ပြင့္ ခေလးရစရာ Aေၾကာင္းမရွိေတာ့ပါဘူး။´ `ဘာျဖစ္လို႔လဲ
ေဒါက္တာ´ `ပြင့္သားAိမ္ကို Aၿပီးထိုးခြဲျပစ္လိုက္လို႔ပါ´ `ရွင္.. ဟုတ္လား..
သိပ္မနာပါလား´ `ကိရိယာ.. ေကာင္းလို႔ေပ့ါပြင့္ရဲ႕´ `ေဒါက္တာကိရိယာကို
ပြင့္ခဏၾကည့္ပါရေစ´ `ဟာ ဒါ ေနာက္ဆံုးေပၚကိရိယာ ပြင့္ရဲ႕ ဟဲဟဲ Aခုပဲ
ေရခဲဗူးထဲထည့္ၿပီး သိမ္းလိုက္ၿပီေလပြင့္ ေလ့လာခ်င္တယ္ဆိုရင္ေတာ့
လာခဲ့Aံုးေပ့ါ´ `ဟုတ္ကဲ့ေဒါက္တာ Aခုလဲ ေမၿမိဳ႕က Aျပန္မွ
ရန္ကုန္ကိုတန္းမဆင္းေသးပဲ ေဒါက္တာဆီ၀င္လာတာ ေနာက္လဲၾကံဳမွာပါ´ ပြင့္က
ထမီျပင္၀တ္စU္ ေပါင္ၾကားသို႔ မစၥတာေဘဆင္၏ လေရမ်ားစီးက်လာသည္။ `ပြင့္
ေရခ်ိဳးခန္းခဏသြားခ်င္တယ္ ေဒါက္တာ´ `သြားေလပြင့္ ဒီတံခါးဖြင့္၀င္သြား´
ပြင့္ေရခ်ိဳးခန္းထဲ၀င္ၿပီး ထမီကိုလွန္ကာ ေစာက္ပတ္ကိုၿဖဲၿပီး
ေရသံုးေလးခြက္ပက္သြင္းလိုက္ရာ ေသြးစ ေသြးေနေလးမ်ားႏွင့္ Aျဖဴဖက္မ်ား
က်ဆင္းလာသည္ကို ေတြ႔လိုက္ရသည္။ သူ႔ကိရိယာက ခံလို႔ေကာင္းသာဟု
စိတ္ထဲကေတြးမိရင္ Aျပင္ထြက္လာခဲ့သည္။ `ဘယ္ေလာက္က်လဲ ေဒါက္တာ´
`မိတ္ေဆြရင္းေတြပဲ ေနာက္တစ္ခါစမ္းသပ္ရေAာင္´ ေငြေၾကးစကားမေျပာပါနဲ႔
ပြင့္ရယ္၊ ၾကံဳရင္လည္း ၀င္ခဲ့ေနာ္၊ `စိတ္ခ်ပါေဒါက္တာရဲ႕ က်မကလဲ
Aဲဒီကိရိယာကို ေလ့လာခ်င္ေသးတာပါ ကဲ သြားမယ္ေနာ္´ `Aိုေက ဂြတ္ဘိုင္´
ျမန္မာျပည္ေရာက္ မစၥတာေဘဆင္လို Aပ္ပုန္းေတြႏွင့္ ပြင့္တို႔လို
မလည္မရႈပ္မေလးေတြ မည္မွ်ရွိေနမည္းကို မည္သူမွ်မသိႏိုင္ ၾကေလပါတကား
No comments:
Post a Comment