Tuesday 10 May 2016

ေရပြက္ကေလး (ဇတ္သိမ္း)

ဖင္၀မွစြတ္စိုေႏြးေထြးသည့္အထိအေတြ႕တစ္ခုေၾကာင့္ သူဖ်က္ခနဲလန္႔ႏိုးလာသည္၊သူ႔ခါးေအာက္တြင္ခြေခါင္းအံုးတစ္ခု ေရာက္ေန၏။
ခြေခါင္းအံုး၏ေထာက္ကန္ပင့္မထားမႈေၾကာင့္ ဒူးေထာင္ေပါင္ကားျဖင့္ ဖင္ကအနည္းငယ္ေမာ့ေနသည္။ထိုေမာ့ေနသည့္ ဖင္အား ၿဖဲ၍ လွ်ာဖ်ားခၽြန္ခၽြန္ျဖင့္စိန္ေျပနေျပ ကလိေနျခင္းျဖစ္သည္
၊ေထာင္မတ္ေနေသးသည့္ သူ႔အတံအား လက္ျဖင့္ ပယ္ပယ္နယ္နယ္ ဆုပ္နယ္ေနေသးသည္။
ေကာင္းလြန္းသည့္အေတြ႕ေၾကာင့္ သူမ်က္လံုးမ်ားျပန္လည္ေမွးစင္းထားမိသည္၊မ ထိုကဲ့သို႔တစ္ခါမွ်မလုပ္ေပးဖူးေခ်၊
ေဆးရံုမွျပန္လာၿပီး အေလ်ာ္ေပးေနျခင္းျဖစ္မည္။တစ္ခ်က္တစ္ခ်က္ လွ်ာျဖင့္အတင္းထိုးသြင္းေသးသည္။က်စ္ထားလိုက္ ရ၏၊ မဘာေၾကာင့္ဒီေလာက္ဆိုးေနပါလိမ့္။
ဖင္၀အားလ်က္ေနရာမွ အစြမ္းကုန္ေထာင္မတ္လာသည့္ ထိပ္ဖူးကိုေျပာင္းစို႔သည္။ လက္ကလည္းအျငိမ္မေန ဥႏွစ္လံုး ကိုညွစ္၍ ဆြဲခါ၏။
ထိပ္ဖူးကိုအားကုန္စုပ္ခါ အဆံုးအထိဆြဲကပ္ျမိဳခ်လိုက္သည္၊သူမ်က္လံုးမ်ား ျပဴးက်ယ္၀ိုင္းစက္သြား သည္အထိ ဂြတ္သြား၏၊
``ေကာင္းလိုက္တာ မ ရယ္ … ဟာ .. ခင္ဗ်ား ..ႏုႏုဇင္´´
သူ႔ေခါင္းေမႊးမ်ားေထာင္သြားသကဲ့သို႔ခံစားလိုက္ရသည္၊ သူ႔ ကို အ၀တ္အစားတစ္စြန္းတစ္စမွ်မပါသည္ ကိုယ္လံုးတီးျဖင့္ စိန္ေျပနေျပ မုတ္ရက္ေနသူမွာ ႏုႏုဇင္ျဖစ္သည္။
``မ ေကာင္းဘူးလားဟင္ .. အစ္မလုပ္ေပးတာမေကာင္းဘူးလား .. ႀကိဳက္ရဲ႕လား .. မင္းမမ မလုပ္ေပးတာေတြ အစ္မ အကုန္လုပ္ေပးမယ္ေနာ္´´
ညဳတုတုအသံျဖင့္ဆုိကာ ဥမ်ားကိုငံုစုပ္ျပန္သည္။
``အာ့ .. မေကာင္းဘူးအစ္မ .. မေကာင္းပါဘူး မ ျပန္လာလိမ့္မယ္ ျပသနာတက္လိမ့္မယ္´´
မေကာင္းဘူးဟုဆိုေသာ္ လည္း သူေကာ့ခံေနသည္ ၊လက္မ်ားျဖင့္ ခပ္ျပင္းျပင္းဂြင္းတုိက္ရင္း ႏုႏုဇင္ဆိုျပန္ေလ၏
``ျပသနာမတက္ေစရပါဘူးေမာင္ေလးရယ္ .. မင္းမမကမိုးလင္းမွျပန္လာမွာ .. မကိုတစ္ေခါက္ေလာက္ေတာ့ေကၽြးပါ ကြာ .. ေနာ္ ..
မင္းကို ျမင္ကတည္းကစားခ်င္ေနတာ .. ေဟာ့ဒီမင္းဟာႀကီးကိုအစ္မအရမ္းဆာေနတာ .. အားရလိုက္ တာေကာင္ေလးရယ္ ထြားလိုက္တာ´´
ေျပာေျပာဆိုဆို တစ္ေခ်ာင္းလံုးငံုစုပ္ျပန္၏၊တစ္ဗၽြတ္ဗၽြတ္မည္ေအာင္ ပါးစပ္ထဲေဆာင့္ေဆာင့္သြင္းသည္။
သူ႔ ရမက္တို႕ ဟုန္းခနဲၾကြတက္လာသည္။သူမ၏အျပဳအစုတို႔က ရုန္းထြက္ရခက္ေန၏၊
``ေတာ္ဘီဗ်ာ .. ကၽြန္ေနာ္ျပန္ေတာ့မယ္ .. မကိုသစာမေဖာက္ႏိုင္ဘူး .. မကိုဘဲခ်စ္တာ´´
ႏုႏုဇင္ ဗ်ဴဟာေျပာင္းလိုက္သည္၊အစုတ္ရပ္လိုက္ၿပီး သူ႔အေပၚ 69 ပံုစံတက္ခြလိုက္ကာ ဖင္ႀကီးကိုရမ္းျပ၏။
``ဒီမွာၾကည့္စမ္း မင္းခိုးခိုးၾကည့္ေနတဲ့ အစ္မရဲ႕ဖင္ႀကီးေလ ႀကိဳက္ရဲ႕လား .. ေက်းဇူးျပဳၿပီး****ေပးပါကြာ .. မင္းတို႔ဟို ေန႔ကလုပ္ ေနတာခိုးၾကည့္ပီး အစ္မတအားဆာေနလို႔ပါ .. မင္းတို႔ကိုခိုးၾကည့္ရင္း အစ္မတစ္အားယားလာလို႔ ဖင္ထဲ ကိုလက္သံုးေခ်ာင္းပူးၿပီးထည့္ထားရတယ္ မင္းသိရဲ႕လား တစ္အားယားေနလို႔ပါကြာ
ဖင္မခ်ခ်င္ဘူးလား .. ဖင္ခံမယ္ ေလ .. အစ္မဖင္ၾကပ္ၾကပ္ေလးကို ခ်ေပးပါကြာ ေတာင္းပန္ပါတယ္´´
ႏုႏုဇင္၏အေျပာအဆိုမ်ားက ပတ္စက္လြန္းသည္၊အရွက္ကင္းမဲ့လွသည္ဟု ခံစားရေသာ္လည္း ပက္ပက္စက္စက္ ေျပာ တာ ႀကီးကိုက စိတ္တို႔ကိုထၾကြလာေစသည္။
ကဲ .. ဘယ္ေယာက်္ားသားရုန္းထြက္ႏိုင္မွာလဲ၊ ဒီလိုအေျခအေနမ်ိဳးကိုသူဘယ္လိုမွရုန္းမထြက္ႏိုင္ေတာ့ပါ
သူ႔မ်က္ႏွာနား တြင္ရမ္းေနသည့္ ဖင္သားေဖြးေဖြး ႏွစ္ျခမ္းၾကားမွ ခံခ်င္လြန္းလွပါသည္ဆိုေသာ ဖင္၀ေလးကိုကိုင္ၾကည့္မိသည္
စူ၍က်စ္ ေန၏၊ ေကာ့ထေနသည့္ တင္ပါးလွလွႀကီးမ်ားအား စံုကိုင္၍ ထိုအ၀က်ပ္က်ပ္ဖင္ေလးကိုခ်ခ်င္စိတ္မ်ား ဟုန္းဟုန္းထလာ ေတာ့သည္။
``ကဲဗ်ာ .. ဒါဆိုျမန္ျမန္လုပ္ၾကရေအာင္ေနာ္ မ ျပန္လာလိမ့္မယ္´
´ႏုႏုဇင္ေပ်ာ္သြား၏ သူ႔ဗ်ဴဟာေအာင္ျမင္သြားၿပီ မ်က္ ႏွာဘက္ျပန္လွည့္လာ၍ ႏုတ္ခမ္းမ်ားကိုအငမ္းမရနမ္းစုတ္ေတာ့၏ ။
``ျမန္ျမန္ေတာ့မလုပ္ပါရေစနဲ႔ကြာ မင္းဟာႀကီးရဲ႕အရသာကိုတစ္၀ႀကီးခံစားလိုက္ခ်င္လို႔ပါ.. မင္းမမ မသိေစရပါဘူး ကတိေပးတယ္ ..
မင္းမ်က္ႏွာေပၚတက္ခြမယ္ေနာ္ ကန္ေတာ့ ဖင္ခံလို႔ေကာင္းေအာင္ အစ္မကိုထရြလာတဲ့အထိ စြေပး ေနာ္ ေရာ့အင့္ စို႕´´
ဟုဆိုကာ သူ႔မ်က္ႏွာေပၚတက္ခြ၍ သူ႔အဂါဇတ္ကိုအတင္းခြံေတာ့သည္၊
ႏွာေခါင္းႏွင့္ပါးစပ္ေနရာကိုအတင္းကပ္ဖိထား၏ သူမ၏ဖင္သားႀကီးႏွစ္ခုၾကားတြင္မ်က္ႏွာျမဳတ္သြားသည္။
သူအသည္းယားစြာ အစိေနရာအား အားရပါးရစုပ္မိသည္၊ ဒါကိုသူမက ေကာ့ေကာ့ထိုး၍ပြတ္တင္၏၊ မ်က္ႏွာကိုေကာင္းေကာင္းအပြတ္ခံေနရသည္။
လွ်ာကိုတစ္ဆံုးထုတ္၍ အေခါင္းထဲေမႊေပးခ်ိန္တြင္ သူက ေမႊ႕ေမႊ႕ေဆာင့္သည္။
``ရွဴး … အား .. ေကာင္းလိုက္တာေမာင္ေလးရယ္ .. အစ္မေသခ်ာေဆးထားတယ္ေနာ္ .. မရြံနဲ႕ ..ဖင္ခံခ်င္လြန္းလို႔ ၀မ္း ပါခ်ဴထားတယ္ ..
ရက္ရက္ အားးး…အို႔ဂြတ္ ေမာင္ေလးရယ္ တစ္ကုိယ္လံုးတစ္ဆစ္ဆစ္နဲ႔တက္လာဘီ အာ့.. အီး´´
ဖင္ကိုေကာက္ခါ မ်က္ႏွာကိုအားရပါးရေဆာင့္ရင္း ေအာ္ညင္း၏၊ သူ႔အသံၾကားရေလ မာန္ပိုတက္ေလျဖစ္သည္။
``အိုေခ အိုေခ အစ္မ တစ္အားထလာဘီ မင္းကိုျပန္ဆြေပးမယ္ေနာ္ ထိပ္ႀကီးျပဲလန္ေနေအာင္ ထြားလာမွ ခံလို႔ေကာင္း တာကြ သိလား´´
သူ႔အတံကိုမုတ္ျပန္၏၊ တံေတြးမ်ားလည္းေထြးခ်သည္။သူမတံေတြးမ်ားျဖင့္ ေျပာင္လက္ခါ အေက်ာမ်ားျပိဳင္းျပိဳင္းထလာ ေတာ့သည္။
ထို႔ေနာက္ကုတင္စြန္းတြင္ ဖင္ကိုေထာင္ကုန္းလိုက္ၿပီး``ကဲလာ .. ေမာင္ေလး .. စိတ္ရွိသေလာက္သာခ်ေတာ့ .. အစ္မ ခံႏိုင္တယ္ ´´
ဟုဆိုသည္။သူက ဒီေလာက္ရွိတဲ့ဟာမ ဖင္ကြဲေအာင္ေဆာ္မယ္ဟုစိတ္ေတးကာ ကုတင္ေအာက္ဆင္းၿပီး သူ႔ဖင္နားသို႔ကပ္လိုက္သည္။
ၾကြရြ၍ အရည္မ်ားယိုစီးက်ေနသည့္ အဂါေဖာင္းေဖာင္းၾကီးအထက္မွစူပြပြျုဖစ္ေနေသာဖင္၀ကိုျဖဲ၍ တံေတြးမ်ားမ်ားေထြး ထည့္လိုက္သည္
``အို႔ ခၽြဲလိုက္တာေမာင္ေလးရယ္ .. စစခ်င္းေျဖးေျဖးသြင္းေနာ္ ..၀င္သြားမွစိတ္ႀကိဳက္လုပ္´´
ဖင္ကားကားႀကီးကိုေထာင္ရမ္းလ်က္သူ႔အားဆရာလုပ္ေနေသး၏၊ဖင္၀ကို ထိပ္ဖူးျဖင့္ခပ္ဆပ္ဆပ္လးႏွစ္ခ်က္ရိုက္လိုက္ ၿပီးမွေတ့လို္က္သည္၊ ေႏြးေထြးသည့္ထိပ္ဖူး၏အေတ့ခံလိုက္ရသည့္အတြက္ ႏုႏုဇင္အိပ္ရာခင္းစတို႔ကိုဆြဲကိုင္လိုက္၏၊
ဖိသြင္းလိုက္သည္။သူမဖင္၀ကိုတင္းခံမထားဘဲ ခပ္ေလ်ာ့ေလ်ာ့ျဖင့္ႀကိဳဆိုေသာေၾကာင့္ထိပ္ဖူးျမဳပ္သြား၏
တင္းၾကပ္စြာ စီးေႏွာင္သည့္ ဖင္အေတြ႕ကိုခံစားလိုက္ရသည္၊ေကာင္းလိုက္သည့္ျဖစ္ခ်င္း ၊သူအားရစြာထပ္မံ၍ဖိသြင္းသည္
၊ဒီတစ္ခါ မရပ္ေတာ့၊စည္းက်ပ္သည့္ဖင္ထဲသို႔ တံေတြးမ်ား၏အကူအညီေၾကာင့္တစ္ရစ္ရစ္ျဖင့္ တစ္ေခ်ာင္းလံုး၀င္သြားသည္။
ႏုႏုဇင္ ``အာ့ .. ဟား …´´ဟုအသံရွည္ဆြဲညည္းညဴကာ ေကာ့ထြက္သြားသည္၊ဖင္ခံရသည္ကိုေတာ္ေတာ္ႀကိဳက္ပံုရ၏။
တစ္၀က္ခန္႔ျပန္ဆြဲထုပ္ၿပီး သံုးေလးခါ အသြင္းအထုပ္လုပ္သည္၊
ၾကပ္ထုပ္ထုပ္ႀကီးျဖင့္စီးလွသည္။သူအားရစြာဖင္သား တစ္ျခမ္းအား လက္၀ါးျဖင့္ တစ္ျဖန္းျဖန္းေနေအာင္ရိုက္လိုက္သည္။
``အာ့ အာ့ very good ရွီး …. ေကာင္းတာ့ ေမာင္ေလးရယ္ မင္းလုပ္တတ္သားပဲ´´
ႏုႏုဇင္အံၾကိပ္သံႀကီးျဖင့္ေထာပနာျပဳသည္၊
ဖင္ရိုက္လိုက္သည့္အတြက္ စအို၀ ရွံဳရွံဳသြားမႈက တစ္ေခ်ာင္းလံုးကိုဆြဲဆြဲ ညစ္ေစသည္၊
သူမေနႏိုင္ေတာ့ ဖင္သားႀကီးႏွစ္ျခမ္းတုန္ခါရမ္းသြားသည္အထိ အားရေအာင္ေဆာင့္ေတာ့သည္၊
ႏုႏုဇင္ ကလည္း သူမဖင္အား တစ္လၾကမ္းခ်ေနသည္ကို နာက်င္ပံုမေပၚ အားရႏွစ္ျခိဳက္စြာ ေအာ္ညည္းေနေတာ့သည္။
အခ်က္၂၀ခန္႔ေဆာင့္အၿပီး ႏုႏုဇင္က သူ႔ထိပ္ဖူးအားခၽြတ္၍ သူ႔အားလွဲအိပ္ေစသည္။ၿပီးမွ သူ႔မ်က္ႏွာဘက္သို႔ဖင္ေပး၍ ႏွစ္ေျမာင္းၾကားရွိ ေရွ႕အဂါႏွင့္ေတ့ကာထိုင္ခ်လိုက္၏၊
ဖင္ႀကီးကိုေကာ့ေကာ့ေစာင့္ေတာ့သည္။
အာတာတာျဖစ္ေနသည့္ ဖင္၀ထဲသို႔သူ႔လက္ေခ်ာင္းမ်ားထိုးသြင္းေစ၏၊အရသာအစံု ျဖင့္ဇိန္ခံသည့္မိန္းမဟုမွတ္ခ်က္ျပဳမိသည္။
ထို႔ေနာက္ ထိပ္ဖူးကိုဖင္၀သို႔ျပန္သြင္းကာ ေစာင့္ျပန္သည္၊တင္းၾကပ္ျပည့္သိပ္လြန္းသည့္ ဖင္ျဖင့္ အားပါပါေစာင့္သည့္အ တြက္ တစ္ေခ်ာင္းလံုးထူပူတက္လာသည္အထိေကာင္းလွသည္။
ဖင္၀ကိုၾကိပ္ထိုင္၍ စေကာ၀ိုင္းေပးေနေသးသျဖင့္ ထိပ္ ဖူးကသူမ၏ဖင္ထဲတြင္ ပတ္ေမႊ႕ေန၏။ဒါကို သူမက အေစ႔ပြတ္၍ ဇိမ္ခံသည္
။ေနာက္ဆံုးေဆာင့္ေၾကာင့္ထိုင္၍ ဖင္ျဖင့္ အားရပါးရေဆာင့္ေလေသာအခါ တင္းကားလွပလွေသာ အိုးႀကီး၏ တုန္ခါေဆာင့္ခ်ရမ္းခါေနသည့္ အျမင္အာရံု ၊
ဖင္ သားႀကီးႏွစ္ျခမ္းျဗန္းျဗန္းျမည္ေအာင္ ေဆာင့္ခ်ေနသည့္အတြက္ ဆီးဆပ္ႏွင့္ရိုက္ခတ္မိသည့္ အသံမ်ား သူမ၏အားရ စြာ ေအာ္ညည္းသံမ်ား စသည့္
အၾကားအာရံု စီးၾကပ္သည့္ဖင္၏ ဆြဲဆုပ္အားျဖင့္ ခပ္ၾကမ္းၾကမ္း ေဆာင့္ခ်သည့္ အထိအ ေတြ႔အာရံုတို႔ေၾကာင့္ သူထြန္႔ထြန္႔လူးလာသည္၊
ဒါကိုသိေသာ ႏုႏုဇင္က ဖင္၀မွအတင္းခၽြတ္၍ ကုတင္ေျခရင္းတြင္ဒူး ေထာက္ထိုက္ကာ
``ၿပီးေတာ့မယ္မွတ္လား လာ ဒီကိုလာ အစ္မမ်က္ႏွာေပၚပန္းခ်လိုက္ အစ္မႏို႕ေတြေပၚပန္းခ်လိုက္ မင္းဟာႀကီးက အရည္ေတြပန္းထြက္လာတာကိုၾကည့္ခ်င္လို႔ အားရေအာင္ၾကည့္ခ်င္လို႔ ´´
သူဆြဲမခၽြတ္လွ်င္ျပီးေတာ့မည္မို႔ ခနေအာင္ၿပီး ဒူးေထာက္ထိုင္ကာႏုတ္မတတြတ္တြတ္ပူဆာေနသည့္ သူမ မ်က္ႏွာႏွင့္ ႏို႔အံုေဖြးေဖြးႀကီးႏွစ္လံုးေပၚသို႔ ဂြင္းထုကာ
ေအာင့္အီးထားသမွ် လက္က်န္မရွိေအာင္ တစ္ဗ်စ္ဗ်စ္ျဖင့္ပန္းခ်လိုက္ေတာ့ သည္
``ေမာင္ ….´´
မ၏အသံျဖစ္သည္။သူ႕တစ္ကိုယ္လံုးေလဟာနယ္ထဲေရာက္သြားသလိုခံစားလိုက္ရ၏၊
``ေစာက္ရွက္မရွိၾကဘူး …´´
မ မ်က္ႏွာကိုလက္ျဖင့္အုပ္ခါေအာ္လိုက္သည္။
သူတို႔ႏွစ္၏ပံုစံကလည္းၾကည့္အံုး ေခၽြးမ်ားရႊဲနစ္ေနသည့္ အ၀တ္မပါကိုယ္လံုးတီးမ်ားျဖင့္ တစ္ေယာက္၏မ်က္ႏွာေပၚသို႕ တစ္ေယာက္က
သုတ္ရည္မ်ားပန္းထုတ္ေနသည့္အခ်ိန္ တန္းမိျခင္းျဖစ္၏၊
မ အသားတို႔တစ္ဇက္ဇက္တံုေနသည္၊မ်က္ရည္မ်ားျမင္မေကာင္းေအာင္က်ေန၏၊အသံကားမထြက္ေတာ့။
သူ႔လည္း ရွင္း ျပခ်င္သည္ ပါးစပ္ထဲအာေစးထည့္ထားသလို ဘာအသံမွထြက္မလာေတာ့။ႏုႏုဇင္တစ္ဦးသာအသံထြက္လာသည္။
``သူငယ္ခ်င္း .. တို႔ကိုခြင့္လႊတ္ပါကြာ .. မင္းေကာင္ေလးကိုျမဴဆြယ္တာမဟုတ္ပါဘူး .. သူအတင္းလာေတာင္းေနလို႔ စိတ္ေက်နပ္ေအာင္ ေကၽြးမိတာပါကြာ
ေတာင္းပန္ပါတယ္ေနာ္ ခြင့္မလႊတ္ပါနဲ႔ ဒို႕စိတ္အလိုမလိုက္သင့္ဘူး ဒို႔ကိုခြင့္မ လႊတ္ပါနဲ႔ေနာ္ ´´
သူပါးစပ္အေဟာင္းသားျဖင့္နားေထာင္ေနမိသည္၊မိန္းမမ်ား၏ နာမည္ႀကီး မာယာ ဆိုသည္ကို အခုမွရွင္းရွင္ႀကီးျမင္ေတြ႕ လိုက္ရသည္၊
ဆြံအေနသည္၊ဘာမွေျပာ၍မထြက္ေတာ့၊ႀကိဳးစား၍ေျပာၾကည့္သည္၊
``မ .. မဟုတ္ဘူး .. သူေျပာတာမဟုတ္ဘူး .. ေမာင္ရွင္းျပပါရေစ´´
``ေတာ္ဘီ ကိုေနမ်ိဳး ရွင္ဘာမွမေျပာနဲ႔ေတာ့ .. အားလံုးၿပီးသြားဘီ .. ကၽြန္မရဲစခန္းကိုဖုန္းမဆက္မိခင္ အျမန္ျပန္ေတာ့ ရွင့္ကိုမုဒိန္းမႈနဲ႔ တရားစြဲမိေတာ့မယ္ .. အျမန္သြား ….´´
မနားႏွစ္ဖက္ကိုပိတ္ခါ ေအာ္ေတာ့သည္၊သူ အ၀တ္မ်ားဆြဲယူ၀တ္ဆင္ကာ အျမန္ဆံုးဆင္းလာခဲ့ရေတာ့၏ ထိုညကကမၻာ ပ်က္သည္ထက္ဆိုးခဲ့သည္ပဲ ..။
---------------------------------xxx-----------------------------------
ေမ့ေပ်ာက္ရန္မလြယ္ကူေသာ္လည္း တစ္ႏွစ္ခန္႔ေမ့ခ်င္ေယာင္ေဆာင္ထားခဲ့သည့္ အျဖစ္ဆိုးတို႔က ရင္ဘတ္အတြင္း၌ စူးရွေအာင့္သက္ေသာေ၀ဒနာကိုျဖစ္ေပၚေစသည္။ႏွလံုးေရာဂါျဖစ္ေလာက္သည္အထိ မျပင္းထန္ေစကာမူ ေနရာရွာကု သရန္ခက္ခဲသည့္ နာက်င္မႈေ၀ဒနာက ခံစားရခက္လွသည္။
သူစားပြဲတြင္ထိုင္၍ မွိဳင္ေနသည္မွာအေတာ္ၾကာသြားသည္၊ သူ၏အတြင္းက်ိတ္ျပည္တည္ေနခဲ့ေသာ ဒါဏ္ရာအား ႏုႏုဇင္ က အပ္ေသးေသးေလးျဖင့္ထြင္းသြားျပန္ေလၿပီ။
ယင္းအျဖစ္အပ်က္မ်ားၿပီးဆံုးခဲ့ၿ႔ပီးေနာက္ မည္သို႔မွ် ဆက္သြယ္မႈမွန္သမွ်အား ေျခရာေဖ်ာက္သြားခဲ့သည့္ မကို သူ ေနာက္ထပ္မဆက္သြယ္ ေတာ့ပါ၊
ရွင္းျပလွ်င္လည္း သူမ၏ေရွ႕ေမွာက္တြင္ပက္ပင္းမိခဲ့သည့္ ေဖာက္ျပန္မႈတစ္ခုအား ဘယ္မိန္းခေလးမွ ခြင့္လႊတ္ႏိုင္မည္မဟုတ္သည္ကိုသူသိ၍ ျဖစ္သည္။
သို႔ေသာ္ .. ႏုႏုဇင္ေျပာခဲ့သည့္ မင္းမမရဲ႕စနက္မကင္းဘူးဆိုသည္ကိုေတာ့စိတ္၀င္စားမိသည္၊
အားလံုးကိုႏုႏုဇင္ကဖန္ တီးခဲ့သည္ဆိုလွ်င္ေတာင္ ရည္ရြယ္ခ်က္ကစဥ္းစားစရာျဖစ္သည္၊
ဘာရည္ရြယ္ခ်က္ျဖင့္သူမလုပ္ခဲ့လည္း၊ ႏုႏုဇင္ကဲ့သို႔ ျပည့္စံုသည့္မိန္းမတစ္ေယာက္အဖို႔ ဆာေလာင္မႈအားေျဖေဖ်ာက္ေပးႏိုင္မည့္ေယာက်္ားမရွားပါ။
သူ႔အခ်စ္ဆံုးသူငယ္ခ်င္း၏ ရည္းစားကိုမွဘာလို႔ေရြးခ်ယ္ခဲ့လဲ၊သူ႔လိုမိန္းမတစ္ေယာက္အတြက္ သည္ေလာက္အရွက္မဲ့ သည့္လုပ္ရပ္ကိုလုပ္မည္မဟုတ္ .. ။
စဥ္းစားစရာျဖစ္၏၊
ဘာပဲျဖစ္ျဖစ္ ညေနရံုးဆင္းခ်ိန္တြင္ ႏုႏုဇင္ႏွင့္စကားေျပာၾကည့္ရန္ သူဆံုးျဖတ္ခ်က္ခ်လိုက္သည္။
Report to moderator Logged
ရူးသြပ္မႈမရွိဘူးဆိုရင္ အဲ့ဒါ အခ်စ္ မဟုတ္ဘူး
ရံုးကိုဆင္းေနက်အခ်ိန္ထက္ အနည္းငယ္ေစာ၍ဆင္းမိသည္၊ ကားဂိတ္အနီးရွိႏုႏုဇင္ေျပာေသာေဆးခန္းသို႔ေရာက္ေတာ့ လူနာမ်ားရွိေနသည္ ၊
ေဒါက္တာႏုႏုဇင္ MBBS ဟူေသာဆိုင္းဘုတ္ေလးကိုဖတ္မိသည္၊ သူ႔ဂုဏ္ျဒပ္ကိုအားနာမိသည္၊
သည္လိုေနရာမ်ိဳးမွာဘယ္လိုေမးမလဲ၊ သူကေရာဘယ္လိုေျပာထြက္မလဲ၊သူလွည့္ျပန္ရန္ ျပင္လိုက္သည္။
``အစ္ကို .. ေဒါက္တာက ခနေလးေစာင့္ေနေပးပါတ့ဲ .. ေျပာခိုင္းလို႔´´
သူနာျပဳဆရာမေလး တစ္ေယာက္လာေျပာသည္၊သူေဆးခန္းအတြင္း၀င္ထိုင္လုိက္၏၊
လူနာမ်ားကိုစမ္းသပ္ကုသေပးေန သည့္ ေဒါက္တာမ ေခ်ာေခ်ာေလးတစ္ေယာက္ကိုျမင္မိသည္။
က်င္နာတတ္ေသာ စာနာတတ္ေသာ ႏုညံံ့သိမ္ေမြ႕ေသာ အၿပံဳးေလးမ်ားက လူနာမ်ား၏ေ၀ဒနာတစ္၀က္အား သက္သာေစေလာက္သည္။
ထိုေန႔ညက သူ႔အား အရွက္ကင္းမဲ့စြာေတာင္းဆိုခဲ့ေသာ၊ အားရပါးရ ေအာ္ဟစ္အရသာခံခဲ့ေသာ မိန္းမတစ္ေယာက္ဟု ေျပာလွ်င္ ဘယ္သူယံုႏိုင္မလဲ။
ႏုႏုဇင္က သူ႕အားၿပံဳးျပၿပီး ခနေစာင့္ေနေပးေစလိုေသာသေဘာျဖင့္ လက္ျပသည္။သူေခါင္းဆက္ျပလိုက္၏၊
လူနာကုန္ သည္အထိေစာင့္ေပးေနလိုက္သည္၊သူကသိခ်င္ေသာသူေလ ေစာင့္ရမည္ေပါ့၊
လူနာမ်ားကုန္ေတာ့ သူနာျပဳဆရာမေလး ျခင္းေတာင္းဆြဲ၍ျပန္သြားသည္၊ ႏုႏုဇင္ကေဘစင္တြင္လက္ေဆးေက်ာ၍သူ႕ ဘက္ေလ်ာက္လာ၏၊
``ေစာင့္ရတာပ်င္းသြားဘီလား ေမာင္ေလး ..ေဆာရီးေနာ္ .. အစ္မ မင္းလာလိမ့္မယ္လို႔ထင္မထားဘူး´´
``ရပါတယ္ .. ဒါအစ္မအလုပ္ခ်ိန္ပဲ .. ေစာင့္ရမွာေပါ့ ကၽြန္ေနာ္က ဘယ္အခ်ိန္ပဲျဖစ္ျဖစ္ မူးေနရင္ေတာင္ အားနာတတ္ ပါတယ္´´
ႏုႏုဇင္မ်က္ႏွာကြက္ခနဲပ်က္သြားသည္၊ မ်က္၀န္းတို႔တြင္စိတ္မေကာင္းျခင္းအေငြ႕အသက္မ်ားတစ္ပံုတစ္ပင္ေတြ႕လိုက္ ရ၏၊
``မင္း အစ္မကို သိပ္မုန္းေနမယ္ဆိုတာ အစ္မနားလည္ပါတယ္ .. မင္းရဲ႕ခံစားခ်က္ေတြကိုလည္းနားလည္ပါတယ္ .. ဒါေပ ..´´
သူလက္ကာျပလိုက္၍သူမစကားတို႔တန္႔သြားသည္။
``ကၽြန္ေနာ္လာတာ .. ဘယ္သူ႕ခံစားခ်က္ေတြကိုမွသိခ်င္လို႔လာခဲ့တာမဟုတ္ဘူး .. အစ္မေျပာတဲ့ မင္းမမရဲ႕စနက္မ ကင္းဘူးဆိုတာကိုမရွင္းလို႔ျပန္လာေမးတာ ..´´
ႏုႏုဇင္ သက္ပ်င္းတစ္ခ်က္ခ်သည္၊သူ႔ေရွ႕ရွိခံုတြင္ထိုင္လိုက္၏။
``ဟုတ္ပီေလ .. အစ္မရွင္းျပပါ့မယ္ .. အစ္မေျပာတာေတြကို ယံံုရမယ္လို႔မဆိုလိုပါဘူး ..မင္းသေဘာပါ .. မင္းသိသင့္ တယ္ထင္လို႔ ..
မင္းခံစားေနရတဲ့ေရာဂါကို မင္းသိေအာင္ အမ်ိဳးအစားေျပာျပယံုပါပဲ .. မင္းယံုယံု မယံုယံု ဒါတစ္ကယ္ ျဖစ္ခဲ့တာပါ ´´
သူမ၏စကားကို ၾကားမျဖတ္ပဲနားေထာင္ရန္ဆံုးျဖတ္လိုက္သည္၊ လွည့္ဖ်ားမႈအား ျငိမ္၍နားေထာင္ျခင္းျဖင့္ အနက္ ေကာက္၍ရႏိုင္ပါ၏၊
`` မင္းမမနဲ႔ တို႔ ကေဆးေက်ာင္းကတည္းက တူတူေနခဲ့ၾကတယ္ဆိုတာမင္းသိၿပီးသားပါ၊ တို႔ႏွစ္ေယာက္ကသိပ္ခ်စ္ တဲ့သူငယ္ခ်င္းေတြ
တစ္ေယာက္နဲ႔တစ္ေယာက္လည္းအရမ္းပြင့္လင္းၾကတယ္ တစ္ေယာက္ရဲ႕လိုအပ္ခ်က္ကို တစ္ ေယာက္ကအျမဲျဖည့္ဆည္းေပးတယ္ ဘယ္ကိစမဆိုေပါ့ .. မင္းသေဘာေပါက္လား´´
သူေခါင္းညိမ့္ျပလိုက္သည္။သူထင္ခဲ့သလိုမ်ိဳးေပါ့။
``မင္းနဲ႔ စေတြ႕တုန္းက ရန္ကုန္ကိုတစ္ျခားကိစနဲ႔လာခဲ့တာမဟုတ္ဘူး သူအကူအညီေတာင္းလို႔လာခဲ့တာ .. မင္းကို သူ႔ဘ၀ထဲက ဖယ္ထုတ္ေပးဖို႔တဲ့ ´´
နားထဲမိုးႀကိဳးပစ္ခ်လိုက္သကဲ့သို႔အ၀င္ဆိုးသြားသည္၊ သူညင္းဖို႔ျပင္လိုက္ေသာ္လည္းခ်က္ခ်င္းျပန္ထိန္းလိုက္သည္။
လံုး၀မျဖစ္ႏိုင္ဘူး ဟူသည့္စကားတုိ႔သာ သူ႔ရင္ဘက္ထဲတြင္ ေဘာင္ဘင္ခတ္သြား၏၊
``မင္းအတြက္ယံုရခက္မွန္း အစ္မသိပါတယ္ .. ဒါပထမဦးဆံုးအၾကိမ္မဟုတ္ပါဘူး .. အဲ့လုိအကူအညီမ်ိဳးကို သူ႔ဆီမွာ လည္း အစ္မေတာင္းခဲ့ဖူးတယ္၊
အဲ့ဒီတုန္းကလည္း သူဒီလိုနည္းနဲ႔ကူညီေပးခဲ့ဖူးတယ္ဆိုရင္မင္း သိပ္အံ့ၾသသြားမလား´´
ကမၻာေျမႀကီးႏွင့္သူကိုယ္တုိင္ ျငိမ္သက္ေနပါလွ်က္ ရင္ဘတ္ထဲတြင္ေတာ္လွဲသံမ်ားျမည္ဟီးကြဲအက္ ေခ်ာ္ရည္ပူမ်ားပန္း ထြက္သကဲ့သို႔ ခံစားေနရသည္၊
တစ္ကယ္ပဲလားမရယ္ ေမာင္ဘယ္လိုယံုရမွာလည္း ႏုႏုဇင္လီဇယ္ၿပီးေျပာေနျခင္းမ ဟုတ္သည္ကို အသိစိတ္က ခံစား၍ရေနပါလွ်က္ မသိစိတ္ကလက္ခံရန္ခက္ခဲေနသည္။
``မင္းယံုေအာင္ သက္ေသျပႏိုင္ဖို႔ ခိုင္လံုတဲ့အေထာက္အထားေတြ အစ္မဆီမွာရွိေပမယ့္လဲ အေစာကေျပာခဲ့သလို မင္း ယံုဖို႔ မယံုဖုိ႔ထက္ တစ္ကယ့္ျဖစ္စဥ္ကိုမင္းသိသြားရင္
ခံစားရတဲ့ေ၀ဒနာေတြ တစ္၀က္ေလာက္သက္သာမယ္ယံုၾကည္ လို႔ ဒီအေၾကာင္းေတြကိုဖြင့္ေျပာခဲ့တာပါ၊
လဲ့ဆီမွာတစ္ခ်ိန္ကတင္ခဲ့ဖူးတဲ့ အေၾကြးေၾကာင့္ အစ္မကူညီခဲ့ေပမယ့္လည္း ဒီေန႔အထိ အဲ့ဒီအေၾကာင္းေတြ ေတြးမိတိုင္းစိတ္မေကာင္းျဖစ္ခဲ့ရပါတယ္ .. ဒါတစ္ကယ္ပါ´´
သူလက္ခံစျပဳလာပါသည္၊
သူ႔ကို ျမန္ဆန္စြာအဆက္အသြယ္ျဖတ္၍ သူမတို႔ၿမိဳ႕ရွိ သူေဌးတစ္ေယာက္ႏွင့္ လက္ထက္ သြားခဲ့ေသာ မ၏ပ်က္သားမႈကို
ထိုစဥ္ကအံ့ၾသမိခဲ့သမွ် ယခုေကာင္းေကာင္းႀကီးသေဘာေပါက္သြားခဲ့ပါၿပီ၊ဒီယုန္ျမင္လို႔ ဒီၿခံဳထြင္ခဲ့သည္ေပါ့ ေဒါက္တာလဲ့လဲ့ျဖဴ။
``တစ္ခုပဲေမတၱာရပ္ခံခ်င္တာပါ .. ဒီအေၾကာင္းေတြသိလိုက္ရလို႔ .. အိမ္ေထာင္က်ၿပီးတည္ျငိမ္ေနတဲ့ လဲ့ဘ၀ေလးကို ေတာ့မဖ်က္ဆီးေစခ်င္ဘူး ..
ျဖစ္သမွ်အားလံုး အစ္မကသာအဓိကတရားခံျဖစ္တာမို႔ မင္းမေက်နပ္ရင္ အစ္မကို ႀကိဳက္ သလိုစီမံႏိုင္ပါတယ္ .. မင္းရဲ႕လက္စားေခ်မႈကိုခံယူဖို႕အသင့္ပါပဲ´´
သူၿပံဳးမိသည္၊ပူေဆြးေသာကတို႔ျဖင့္အေရာင္ေျပာင္းလ်က္ရွိသည့္မ်က္ႏွာတစ္ခုလံုးတြင္ ႏုတ္ခမ္းတစ္ခုသာ ထိုအၿပံဳးကို ေဆာင္က်ဥ္းေပးႏိုင္မည္ထင္၏၊
``စိတ္ခ်ပါ အစ္မ .. ကၽြန္ေနာ္က စာနာတတ္တဲ့လူသားတစ္ေယာက္ပါ .. ၿပီးေတာ့ မကိုလည္း တစ္ကယ္ခ်စ္ခဲ့တာပါ ခ်စ္တယ္ဆိုတဲ့ေနရာမွာ ခ်စ္သူဆီက
ဘာေတြကိုေတာ့ရ ရမယ္ဆိုတဲ့ ရယူပိုင္ဆိုင္လိုတဲ့စိတ္မရွိဘဲ ခ်စ္သူအတြက္အျမဲ ဦးစားေပးတတ္တဲ့ စိတ္မ်ိဳးနဲ႔ခ်စ္ခဲ့တာပါ ၊
ဇာတ္သိမ္းခန္းမွာ ေပါင္းျခင္းကြဲျခင္းဟာခ်စ္ျခင္းနဲ႔မဆိုင္ပါဘူး .. ကံကလုပ္တာ ပါ .. ကၽြန္ေနာ္နဲ႔ပါတ္သက္လို႔ မဆီမွာ တဒဂၤစိတ္ေပ်ာ္ရႊင္မႈရသြားတယ္ဆိုရင္လဲ ေက်နပ္ပါတယ္ ..
သူမလုိအပ္ေတာ့ တဲ့အခ်ိန္မ်ိဳးမွာ ၀န္ထုပ္၀န္ပိုးျဖစ္ေနရတာထက္စာရင္အမ်ားႀကီးေကာင္းပါတယ္ .. မဟုတ္ဘူးလား´´
ႏုႏုဇင္၏ မာယာကင္းသည့္ မ်က္၀န္းညွိဳ႕ညိဳ႕မွ မ်က္ရည္စတစ္ခ်ိဳ႕တို႕ကိုေတြ႕ျမင္လိုက္ရသည္။
``နားလည္ေပးတဲ့ ေမာင္ေလးကို ေက်းဇူးတင္ပါတယ္ကြယ္ .. အသက္ငယ္ေပမယ့္ မင္းလို စိတ္ထားျမင့္ျမတ္တဲ့ ေကာင္ေလးတစ္ေယာက္ကို
ေစာ္ကားမိတဲ့အတြက္ ေနာင္တရမိပါတယ္ .. အဲဒီအျပစ္က မတစ္ဘ၀လံုး အမဲစက္ ထင္ေနေတာ့မွာပါကြယ္ .. ´´
``ရပါတယ္အစ္မ ဒီလုိမ်ိဳး ေျပာျပတဲ့အစ္မကို ကၽြန္ေနာ္ကေက်းဇူးတင္ရမွာပါ အစ္မေျပာသလိုပဲ ေ၀ဒနာတစ္၀က္ ေလာက္သက္သာသြားသလိုခံစားရပါတယ္ ..
ကၽြန္ေနာ့္ကိုခြင့္ျပဳပါအံုးေနာ္ ´´
မ်က္ရည္မ်ားကို လက္ကိုင္ပု၀ါအနားစြန္းႏွင့္သုတ္ေနေသာ ႏုႏုဇင္ကိုႏုတ္ဆက္ရင္း ေက်ာခိုင္းထြက္ခဲ့သည္၊
သူ၏အျပန္လမ္းတြင္ ပူေဆြးေသာကတို႔ကပ္ပါမလာသည္ကိုေတာ့ သတိထားမိသည္၊
၀မ္းနည္းေနာင္တတို႔အားႏုႏုဇင္ ထံသို႔ အၿပီးအပိုင္လႊဲေျပာင္းေပးခဲ့ျခင္းျဖင့္ လက္စားေခ်ခဲ့မိ၏။
တစ္ကယ္ဆို .. လူသားမ်ားသည္ မဆံုးႏိုင္ေသာ လိုအင္ဆႏၵမ်ားေနာက္သို႔လိုက္ရင္း ေလာကလမ္းကိုေလွ်ာက္လွမ္းေန ၾကသူမ်ားသာျဖစ္၏၊
လိုအင္ဆႏၵေနာက္လိုက္ရင္း လမ္းေပ်ာက္သူကေပ်ာက္၊ ေမွာက္လဲသူကလ၊ဲ အား အင္ကုန္ခမ္း အေမာစို႔၍ ဒူးေထာက္အရွံဳးေပးသူကေပးျဖင့္ အလိုဆႏၵအမိုက္ေမွာင္၏
လွည့္စားရက္စက္ မႈကို နည္းမ်ိဳးစံု ခံစားေနရပါ သည္၊ပူေလာင္လြန္းလွသည့္ေ၀ဒနာအား သက္သာစိမ့္ေသာငွာ
ေတြ႕ရာျမင္ရာေရအိုင္တို႕တြင္ စိမ္ႏွစ္၍ ျမဴးထူး ေပ်ာ္ပါး ေဆာ့ကစားခဲ့ေသာ္ ``ေရျမွဳပ္၊ ေရပြက္၊ လွိဳင္းၾကပ္ခြပ္´´ မ်ားျဖစ္ေပၚလာပါ၏ ..
ယင္းခနတာအခိုက္အတန္႔သည္ ထိုထိုလူသားအတြက္ တစ္ခနတာ ျဖစ္ေသာ္ျငားလည္း .. ေရပြက္ကေလးတြက္ ဘ၀တစ္သက္စာျဖစ္သည္ကိုေတာ့ သတိခ်ပ္ၾကေစလို၏ …။

No comments: