Thursday 12 May 2016

အေမခ်စ္တဲ့အေဖတူသား

“ဗိုလ္ႀကီးကၽြန္ေတာ္ေရာက္ပါၿပီး”
ဆရာေမာင္ခ်စ္ သူ၏တပ္ခြဲမွဴၿဖစ္သူဗိုလ္ႀကီး၀င္းေမာင္အားအေလးၿပဳရင္း သတင္းပို႕လ္ိုက္သည္။
“ေအး ငါမင္းကိုခုိင္းစရာရွိလို႕ေခၚလိုက္တာ၊ ညဘက္က်ရင္ရြာထဲကို ငေပြးေတြ၀င္ ၀င္ေနတယ္လို႕သတင္းရတယ္ကြ၊
အဲဒါရြာအေနာက္ဘက္အ၀င္လမ္းကို ဒီညမင္းတပ္စိတ္ကိုကင္းပုန္း၀ပ္ခိုင္းမလို႕”
“ရပါတယ္ဗိုလ္ႀကီး က်ေနာ္ညက်ရင္က်ေနာ္တပ္စိတ္နဲ႔ ရြာအေနာက္ဘက္အ၀င္လမ္းမွာ ကင္းပုန္း၀ပ္လိုက္ပါ့မယ္။”
“ေအးဒါဆိုလဲၿပီးေရာ ေမးစရာမရွိရင္သြားလို႕ရၿပီ။”
အကာလ ညသန္းေခါင္အခ်ိန္ ဆရာေမာင္ခ်စ္ သူ၏လက္ပတ္နာရီကိုၾကည္႕လိုက္သည္။နာရီလက္တံက ၁၂နာရီစြန္းစြန္းကိုညႊန္ၿပေနသည္။ေနာက္ထပ္၁နာရီေလာက္ေတာ့ေစာင့္လိုက္ဦးမည္။ခဏအၾကာ ေတာတိုးလာသံသဲ့သဲ့ ကိုၾကာလိုက္သည္။ဆရာေမာင္ခ်စ္ သူ၏ကာဘိုင္ကိုအသာႀကိတ္ၿပီးေမာင္းတင္လိုက္သည္။တပည္႕ေတြကို ၾကည္႕လိုက္ ေတာ့အားလံုးေမာင္းတင္ၿပီးသားတိုက္ပဲြ၀င္ရန္အသင့္ၿပင္ထားၾကသည္။တြဲလာတာၾကာၿပီဆိုေတာ့ အထာသိေနၾကၿပီ။
လေရာင္ကိုအားၿပဳရင္း လွမ္းၾကည္႕လိုက္သည္။ဘာမွ်မေတြ႔။ဟုတ္ေတာ့မဟုတ္ေသး။မ်က္လံုးကိုအေသအခ်ာၿပဴးၿဖဲ ၾကည့္ လိုက္ေတာ့ေတြ႕ပါၿပီ တရားခံက ေတာ၀က္ႀကီး။အစာရွာရင္းေတာတိုးလာသည္ကိုလွမ္းေတြ႔ရသည္။တပည့္မ်ားကိုဘာမွ
မလုပ္ရန္အခ်က္ၿပၿပီးကာဘိုင္ကို ပစ္မွတ္သို႔ထိုးခ်ိန္လိုက္သည္။လက္ၿပင္ေနရာကိုအေသအခ်ာခ်ိန္ၿပီး အသက္ေအာင့္ကာ ေမာင္းခလုပ္ကိုဆြဲညွစ္လိုက္သည္။ဒိုင္း ဆိုေသာအသံႏွင့္အတူ၀က္ႀကီးပစ္လဲသြားသည္။အနားသြားၾကည့္ေတာ့၀က္ၾကီး အသက္ေပ်ာက္ေနေခ်ၿပီ။အိုေက မနက္တပ္ခြဲအတြက္ဟင္းစားေတာ့ရၿပီ။ေတာ၀က္ၾကီးကိုထမ္းခိုင္းၿပီးစခန္းကုန္း ၿပန္လာ ခဲ့သည္။စခန္းေရာက္ေတာ့ဗိုလ္ႀကီးအားသတင္းပို႕ၿပီး ကင္းစစ္ကာ အိပ္ယာထဲ၀င္ခဲ့သည္။
ဆရာေမာင္ခ်စ္တို႕၏ေနာက္တန္းဌာနခ်ဳပ္မွာသထံုၿမိဳ႕အနီးရွိ ခလရ(xx)ၿဖစ္သည္။စခန္းထိန္းတာ၀န္ၿဖင့္ လႈိင္းဘ႔ြဲၿမိဳ႕ႏွင့္ ၈မိုင္ခန္႕ေ၀းေသာ တဘူးလွေက်းရြာအနီးရွိစခန္းသို႔ေရာက္ရွိေနၿခင္းၿဖစ္သည္။ဘယ္ေလာက္ပဲညဥ္႕နက္မွအိပ္အိပ္ မနက္က်ေနေတာ့ ၆နာရီဆိုသည္ႏွင့္ဆရာေမာင္ခ်စ္ႏိုးလာသည္။မ်က္နွာသစ္သြားတိုက္ၿပီးလက္ဖက္ရည္တစ္ခြက္ကိုင္ကာ တဲအၿပင္သို႕ထြက္ခဲ့ရင္းတေန႔တာအတြက္လုပ္စရာအလုပ္မ်ားကိုစဥ္းစားေနမိသည္။ဒီေန႔အေၿခာက္က်ံဳးတူးထားတာကို နည္းနည္းနက္သြားေအာင္ထပ္တူရမယ္၊က်ားလန္မ်ားကိုလည္းၿပင္ဆင္သင့္တာၿပန္လည္ၿပင္ဆင္ရမည္။ေရွ႕ထြက္မိုင္းမ်ား ကိုလည္းအေၿခေနၾကည္႕ရဦးမည္။စစ္ပြဲဆိုသည္မွာ “လက္နက္ခ်င္းတူလွ်င္ သတၱိေကာင္းသူကႏိုင္မည္” “သတိၱခ်င္းတူလွ်င္ ၿပင္ဆင္မႈေကာင္းသူကႏိုင္မည္”ဟူေသာစကားကိုမွန္ကန္သည္ဟုဆရာေမာင္ခ်စ္လက္ခံထားသည္။ထို႕ေႀကာင့္ရန္သူႏွင့္ေတြ႕လွ်င္မိမိ ဘက္ကအဆင္သင့္ၿဖစ္ေနေအာင္ၿပင္ဆင္ထားကာမွေတာ္ကာက်မည္။ထိုသို႕ေတြးရင္းေအာ္….ငါေတာင္မွစစ္သက္၇ႏွစ္ေက်ာ္လာပါ ၿပီလားဟုေတြးမိရင္းလက္ေမာင္းကအရစ္၂ရစ္ကိုငံု႕ ၾကည္႕မိသည္။ဆရာေမာင္ခ်စ္၏အေတြးတို႕ကလြန္ခဲ့ေသာ အတိတ္တ႔ိုဆီသို႕………
“ခင္စန္း…ဟဲ့ခင္စန္း…..ငါဆယ္တန္းစာေမးပြဲေအာင္တယ္ဟ”ေမာင္ခ်စ္ခင္စန္းတို႕အိမ္၀မွာကတည္းကေအာ္ၿပီး၀င္လာသည္။
“ေမာင္ခ်စ္နင္ဆယ္တန္းေအာင္တယ္ဟုတ္လား ၀မ္းသာလိုက္တာဟယ္။ဆရာေတာ္ေကာသိၿပီးၿပီလား”
“မသိေသးဘူးဟ၊ငါနင့္ကိုအရင္ ၀င္ေၿပာတာဟ၊နင္ငါ့ကိုအေၿဖေပးမယ္လို႔ေၿပာထားတယ္ေလအေၿဖေပးေတာ့ေလ”
“ဟာေမာင္ခ်စ္ရယ္ညေနမွ ေရကန္ကိုလာခဲ့ေလဟာ” “အခုအိမ္မွာအေမရွိတယ္ဟ၊ညေနမွေနာ္”ခင္စန္းေမာင္ခ်စ္ကိုတိုးတိုးေလးကပ္ေၿပာသည္။
“ေအးဒါဆိုလည္းၿပီးေရာ၊ငါဆရာေတာ္ကိုသြားေလွ်ာက္လိုက္ဦးမယ္”
အမွန္တကယ္ေတာ့ေမာင္ခ်စ္၏အေဖႏွင့္အေမၿဖစ္သူတိမ္းပါးသြားကတည္းက အေဖ၏အကိုအရင္းေတာ္သူဆရာေတာ္ကေမာင္ခ်စ္ကို ေကၽြးေမြးၿပဳစုေစာင့္ေလွ်ာက္ထားၿခင္းၿဖစ္သည္။မိဘက်န္ခဲ့ေသာလယ္ေၿမမ်ားကိုဆရာေတာ္ ကပင္စီစဥ္ၿပီးသီးစားခ်ထားခဲ့သည္။ရရွိလာ ေသာေငြမ်ားကိုေမာင္ခ်စ္ေက်ာင္း စားရိတ္နုတ္ၿပီက်န္ေသာေငြမ်ားကို ဘဏ္တြင္အပ္ထားခဲ့သည္။
ခင္စန္း၏မိဘမ်ားကရြာတြင္ပိုက္ဆံရွိၾကေသာ ရြာ၏မ်က္ႏွာဖံုးမ်ားၿဖစ္သည္။ခင္စန္းက ေမာင္ခ်စ္ႏွင့္အသက္တူၿဖစ္ေသာ္လည္း ၈တန္းကိုႏွစ္ခါက်ၿပီးကတည္းကေက်ာင္းထြက္ၿပီးအိမ္မွာပင္မိဘမ်ားႏွင့္ေနထိုင္သူ ၿဖစ္သည္
ဆရာေတာ္ကိုစာေမးပြဲေအာင္ေႀကာင္း ေလွ်ာက္ေသာအခါဆရာေတာ္က“အိမ္းေကာင္းတယ္”ဆိုေသာစကားမွလြဲၿပီးတၿခားမဆိုခဲ့။ေမာင္ခ်စ္ေအာင့္သက္သက္ၿဖင့္ရြာထဲသို႕ၿပန္ ထြက္ခဲ့သည္။
“ကဲခင္စန္းငါ့အေၿဖေပးေတာ့ေလဟာ”
“ငါေပးေတာ့ေပးခ်င္ပါတယ္ဟယ္ငါရွက္ေနလို႕ပါ”
“ဒါဆိုနင္ငါ့ကုိခ်စ္တယ္ေပါ့ဟုတ္လား”
“ေအး”
“သြားေတာ့မယ္ဟာညက်ေတာ့မွငါ့အိမ္ကိုလာခဲ့ေလ”
ေမာင္ခ်စ္ဟတ္ေကာ့ႀကီးက်န္ခဲ့သည္။ေမာင္ခ်စ္ႏွင့္ခင္စန္းခ်စ္သူေတြၿဖစ္သြားၿပီးေနာက္၁လေက်ာ္သည္အထိ လက္ကိုင္ရံုအဆင့္မွ်ပင္ရွိေသးသည္။ေမာင္ခ်စ္၏သူငယ္ခ်င္းမ်ားၿဖစ္ႀကေသာလွေမာင္ႏွင့္ေအာင္ႀကီးတို႕ကလည္းအားမလိုအားမရ ၿဖင့္ေၿမွာက္ေပးၾကသည္။
“မင္းကြာသမီးရည္းစားလည္းဆိုေသး လက္ကေလးဘဲကိုင္ရံုဘဲလားကြာ၊ငါတို႕ဆိုမင္းေလာက္အၿဖစ္မရွိလို႕၊ရည္းစားသာရွိၾကည့္ ဒီအခ်ိန္ေလာက္ဆိုရင္ အနဲဆံုးေတာ့ႏို႕ေလးေလာက္ေတာ့စို႕ၿပီးၿပီ”
“ဟုတ္တယ္ကြေမာင္ခ်စ္ရဲ့ ငါေအာင္ၾကီးစကားေတာ့ဒီေနရာမွာငါေထာက္ခံတယ္၊သာလွတို႕ဆိုရင္ၿပီးခဲ့တဲ့ဘုရားပြဲကမွ ရည္းစားၿဖစ္တယ္ အခုၿမင့္ၾကည္ဖင္ေတာင္ေတာ္ေတာ္ၿပားသြားၿပီ၊မင္းစဥ္းစားၾကည့္စမ္း ဟိုေကာင္ဘယ္ေလာက္လက္သြက္လဲလို႕။”
လွေမာင္ကပါေအာင္ၾကီးစကားကိုေထာက္ခံရင္း၀င္ေၿပာသည္။
“ေအးကြာ..ေအး…..ဒီညေတြ႔ရင္ငါအစပ်ိဳးၾကည္႔မယ္”
ေမာင္ခ်စ္တို႕၏ရြာက စစ္ကိုင္းတိုင္းဘုတလင္ၿမိဳ႕နယ္အတြင္းကၿဖစ္သည္။
အေတာ္အတန္ၾကီးေသာရြာၾကီးၿဖစ္ေသာ္လည္းေရာင္စံုသူပုန္ေသာင္းက်န္းမႈဒဏ္ကိုလည္းတခါတရံခံရေလ့ရွိသည္။
“ခင္စန္း…”
“ဟင္…..”
“ငါ့ကို ဆရာေတာ္က ၿမိဳ႕ကသူ႔ဒကာ ပြဲရံုမွာအလုပ္လုပ္ရင္း စာေပးစာယူတက္ဖို႕ေၿပာတယ္…”
“ဘယ္ေတာ့သြားရမွာတဲ့လဲ”
“လဆန္းပိုင္းေလာက္လို႕ေတာ့ေၿပာတယ္၊နင့္ကိုငါမသြားခင္စိတ္ခ်သြားခ်င္တယ္ဟာ”
“ဘာကိုစိတ္မခ်တာလဲ၊ ငါ့ရင္ထဲမွာနင္ကလြဲရင္ ဘယ္သူမွမရွိပါဘူး…၊နင္သာၿမိဳ႕ၾကီးသူေတြၾကားထဲမွာ ငါ့ကိုေမ့မသြားပါနဲ႕”
“ဒါေတာ့ဒါေပါ့ဟာ…ဒါေပမယ့္……..”
ထိုစဥ္ခင္စန္း၏မ်က္ႏွာေလးကေမာ့ၾကည့္လာသည္။
ေမာင္ခ်စ္ကခင္စန္း၏ပါးေလးကိုနမ္းလိုက္ရင္း ႏႈတ္ခမ္းေလးကိုပါငံု စုတ္လိုက္သည္။ခင္စန္းအလစ္မွာခံလိုက္ရသည္။
ရွက္လဲရွက္ ေကာင္းလဲေကာင္းနွင့္ပူထူသြားသည္။အတင္းခြာရင္း“မလုပ္ပါနဲ႕ေမာင္ခ်စ္ရယ္”ေတာင္းပန္မိသည္။
“ငါအားရပါးရခ်စ္သြားခ်င္လို႕ပါဟာ”ေၿပာလဲေၿပာ အတင္းၿပန္နမ္းလိုက္ၿပန္သည္။ခင္စန္းလဲေၿပာမရေတာ့မယ့္အတူ ၿငိမ္ခံလိုက္ေတာ့မယ္ ဟုဆံုးၿဖတ္ၿပီးအသာအလိုက္တသင့္ ၿပန္ေနေပးလိုက္သည္။
ေမာင္ခ်စ္၏လက္ေတြကခင္စန္းႏို႕ေလးမ်ားေပၚသို႕လႈပ္ရွားလွ်က္ရွိသည္။ကိုင္ရင္းၿဖင့္ပင္ေနာက္လက္တစ္ဘက္ႏွင့္အက်ီၤၾကယ္သီးမ်ား ကိုၿဖဳတ္လိုက္ရာၾကယ္သီးအားလံုးၿပဳတ္သြားသည္။ေဘာ္လီခ်ိတ္ကိုပါၿဖဳတ္လိုက္ရာ ႏို႕ေလးႏွစ္လံုးမွာအထိန္းအကြပ္မဲ့စြာ ထြက္ေပၚလာသည္။
“ေမာင္ခ်စ္ဒီေနရာကအေမတို႕ၿမင္သြားမယ္၊ဟိုဘက္နားကတင္းကုတ္အကြယ္ကိုသြားရေအာင္ေနာ္..”
ႏွစ္ဦးသားတင္းကုတ္အကြယ္သို႕ေရာက္ေသာအခါစိတ္လြတ္သြားၿပီးေမာင္ခ်စ္လက္မ်ားကခင္စန္း၏ ထမီအတြင္းမွလွ်ိဳၿပီေစာက္ပတ္ အားအထက္ေအာက္ပြတ္ဆြဲေပးလိုက္ရာ ခင္စန္း၏ခါးေလးမွာေကာ့တက္သြားၿပီး ေမာင္ခ်စ္အားအတင္းဖက္ ထားလိုက္ေလသည္။
ႏႈတ္ခမ္းသားေလးႏွစ္ခုအားအသာေလးဆြဲၿဖဲၿပီးလက္ခလယ္ေလးအားထည့္လိုက္ရာ လက္တစ္ဆစ္ခန္႔၀င္သြားသည္။
“အား…..ေမာင္ခ်စ္နာတယ္”
ေမာင္ခ်စ္လည္းလက္ကိုအသာၿငိမ္ေနလိုက္ၿပီႏို႕စူစူေလးမ်ားအားတစ္လွည့္စီစို႕ေပးလိုက္သည္။
“အီုး…..အိုး…..အ…..အ……အ…”
ညီးသံနွင့္အတူအရည္ၾကည္ေလးမ်ား ပါထြက္လာရာလက္ခလယ္ေလးကိုအသာအသြင္းအထုတ္လုပ္လာရာေရွာေရွာရွဴရွဴၿဖစ္လာသည္။
ထို႕ေနာက္ေမာင္ခ်စ္လည္းပုဆိုးကိုေလွ်ာ့ခ်လိုက္ရာသူ၏ လီးတံၾကီးမွာမႈိပြင့္ၾကီးအလားတယမ္းယမ္းၿဖင့္ထြက္လာရာခင္စန္းတစ္ေယာက္ ၾကက္ေသေသသြားသည္။
“ႀကီးလိုက္တာဟယ္…….ၿဖစ္ပါ့မလာ”
“မေတာ္လို႔ၿပန္လဲရတယ္ဆိုတာ မရွိပါဘူးဟာ၊နင္ကအပ်ိဳစစ္စစ္ပဲ အခုမွစအလိုးခံရမွာဆိုေတာ့ဒီတခါေတာ့နည္းနည္းနာမွာေပါ့ဟာ”
ေမာင္ခ်စ္လဲဆက္မေၿပာေတာဘဲလုပ္စရာရွိတာကိုဆက္လုပ္ေနလိုက္သည္။ခင္စန္းေစာက္ပတ္ႏႈတ္ခမ္းသားႏွစ္ခုကိုအသာၿဖဲလိုက္ ၿပီးသူ၏ဒစ္ဖ်ား၀င္ေအာင္အသာသြင္းလိုက္သည္။ထို႕ေနာက္ဖင္ကိုၾကြလိုက္ၿပီးေဆာင့္ထိုးထဲ့လိုက္သည္။
“ေအာင္မေလး….အေမရဲ့”ခင္စန္းနာနာၾကည္းၾကည္းေအာ္ၿငီးလိုက္မိသည္။ေတာ္ေသးသည္ အိမ္နဲ႕အနည္းငယ္အလွမ္းေ၀းေသာ ေနရာၿဖစ္ေနသၿဖင့္အိမ္ကမၾကားၿခင္းၿဖစ္သည္။ခင္စန္း၏လက္မ်ားကလည္းေမာင္လွ၏လက္ေမာင္းကိုကုပ္ဆြဲလိုက္ရာေသြးမ်ားပင္ ထြက္လာေလသည္။ေမာင္လွလည္းနာတာကိုလွည့္မၾကည့္ႏိုင္အားပဲသူ၏လီးတစ္ဆံုး၀င္ႏိုင္ရန္သာၾကိဳးစားေလသည္။
ခင္စန္း၏လက္မ်ားအနည္းငယ္ေလွ်ာ့သြားခ်ိန္တြင္ေမာင္ခ်စ္သူ၏လီးၾကီးအားအနည္းငယ္လႈပ္ၾကည့္ရာခင္စန္းမေအာ္သၿဖင့္ အသာဆြဲ ထုတ္လိုက္ၿပီးအနည္းငယ္ၿပန္သြင္းလိုက္ရာခင္စန္း၏ႏႈတ္မွ “အင္း……”ဟူေသာၿငီးသံရွည္ေလးထြက္လာေလသည္။
ေမာင္ခ်စ္လည္းအသာသြင္းလိုက္ထုတ္လိုက္လုပ္ရာခင္စန္းလည္းခံနိဳင္ရည္ရွိလာၿပီးစပ္ၿဖင္းၿဖင္းအရသာႏွင့္ေကာင္းေသာအရသာကိုႏွစ္မ်ိဳးတြဲခံစားရေလသည္
။ေမာင္ခ်စ္၏ေဆာင့္ခ်က္မ်ားေအာက္တြင္ခင္စန္းလည္းလူးလွိမ့္ေၿမာပါလွ်က္ရွိၿပီးမၾကာမွီပင္ေမာင္ခ်စ္၏လက္ၾကီး မ်ားကိုတင္းၾကပ္စြာညစ္သကဲ့သို႕ေစာက္ပတ္အတြင္းသားမ်ားကလည္းေမာင္ခ်စ္၏လီးၾကီးကိုညွစ္လိုက္ေလသည္။ေမာင္ခ်စ္၏လီးမွာလဲ ညွစ္အားကိုမခံႏိုင္ေတာ့ပဲလရည္မ်ားကိုေစာက္ေခါင္းအတြင္းသို႕ပန္းထုတ္လိုက္ေလသည္။
ေမာင္ခ်စ္လည္းၿမိဳ႕မသြားခင္အခ်ိန္အထိ၂ရက္ၿခား၃ရက္ၿခားေတြ႔ဆံုၿပီးလိုးၾကေလသည္။ေမာင္ခ်စ္ၿမိဳ႕ေရာက္သြားၿပီးမၾကာမွီမွာပင္ စာေပးစာယူဌာနမွစာသင္ၾကားခြင့္ရေလသည္။ခင္စန္းထံသို႕လည္းမၾကာမၾကာလူၾကံဳၽႏွင့္စာထည့္သည့္အၿပင္၂လတခါရြာသို႔သြားေရာက္ေတြ႔ ဆံုၿပီီးခ်စ္ရည္လူးၾကေလသည္။
ပထမႏွစ္စာေမးပြဲကိုေၿဖၿပီးသည့္အခ်ိန္တြင္ရြာမွသတင္းဆိုးတစ္ခုၾကားရေလသည္။ဓားၿမတစ္ဖြဲ႔မွခင္စန္းတို႔အိမ္သို႔ဓားၿမ၀င္တိုက္ၿပီး ပစၥည္းယူယံုမက ခင္စန္းအားဓားစာခံအၿဖစ္ေခၚသြားရာယခုအခ်ိန္ထိၿပန္မရေၾကာင္းသတင္းရသည္။သတင္းၾကားၾကားၿခင္းရြာသို႕
လိုက္သြားၿပီးအက်ိဳးအေၾကာင္းေမးရာဓားၿပအဖြဲ႕မွာေမာင္ခ်စ္တို႕အရပ္ေဒသမွမဟုတ္ပဲအနီးအနားေဒသမွဂြင္ေၿပာင္းၿပီးလာတိုက္ေသာ အဖြဲ႕ၿဖစ္ေၾကာင္းသိရွိရယံုမွအပတၿခားသတင္းအခ်က္အလက္မရရွိခဲ့ေပ။ေမာင္ခ်စ္လည္းစိတ္ေလေလၿဖင့္ၿမိဳ႕သို႕ၿပန္လာရာ ၿခံ၀န္းတစ္ခု၏ အၿပင္တြင္ခ်ိတ္ထားေသာဆိုင္းဘုတ္တစ္ခုကိုေတြ႕လိုက္ရသည္။
“သင့္အားတပ္မေတာ္မွအလိုရွိသည္”
ေမာင္ခ်စ္ေခါင္းထဲအေတြးတစ္ခုလက္သြားသည္။“ဟုတ္ၿပီ၊ခင္စန္းကိုဘ၀ပ်က္ေအာင္လုပ္သြားေသာဓားၿမမ်ားကိုလက္စားေခ်ႏိုင္ရန္ တပ္မေတာ္တြင္းသို႕၀င္ရန္ဆံုးၿဖတ္လို္က္သည္။ခ်က္ခ်င္းပင္စစ္သားစုေဆာင္းေရသို႕သတင္းပို႔ၿပီး၀င္ခြင့္ပံုစံၿဖည့္ၿပီးေဆးစစ္ရသည္။ စစ္သားစုေဆာင္းေရးတပ္တြင္၄ရက္ၾကာေနရၿပီတပ္သားသစ္မ်ားကို တိုင္းဗဟိုေလ့က်င့္ေရးတပ္ပို႔သည္။စစ္ပညာမ်ားကိုခက္ခဲၾကမ္း တမ္းစြာသင္ယူၿပီးတပ္သားသစ္သင္တန္းဆင္းရသည္။လာတုန္းကေတာ့ ဓားၿပမ်ားကိုလက္စားေခ်ခ်င္စိတ္ပုဂလဓိ႒ာန္ၿဖင့္လာခဲ့ေသာ္ လည္းသင္တန္းတက္သည့္အခ်ိန္မွစၿပီး ဆရာမ်ား၏ဆံုးမပဲ့ၿပင္မႈမ်ားေၾကာင့္ႏို္င္ငံေတာ္ကိုကာကြယ္ရန္ ၊ ၿပည္သူတို႕၏အသက္အိုးအိမ္ကိုေစာင့္ေရွာက္ရန္၊စသည့္ေကာင္းၿမတ္ေသာစိတ္ဓာတ္မ်ားရရွိခဲ့သည္။တာ၀န္က်သည့္ေနရာကယခု သထံုၿမိဳ႕အနီးရွိ ခလရ(xx)ၿဖစ္သည္။
“ဆရာ…..ဆရာ…..ဆရာေမာင္ခ်စ္”
တပ္သားလွၾကည္လာေခၚသၿဖင့္ ေမာင္ခ်စ္ အတိတ္သို႔လြင့္ေၿမာေနရာ မွစိတ္နဲ႕လူနဲ႔ကပ္သြားသည္။
“ေဟ…ေအးေၿပာ”
“ဗုိလ္ၾကီးက တပ္ခြဲတစ္ခြဲလံုးကိုတန္းစီခိုင္းေနတယ္”
“ဒါဆိုဘာထူးလဲမသိဘူး တန္းစီလိုက္ေလ”
“ကဲငါတို႕တပ္ခြဲဒီကိုစခန္းထိန္းတာ၀န္နဲ႔ေရာက္ေနတာ ၃လေက်ာ္ ၄လ ထဲေရာက္ေနၿပီဆိုေတာ့ တပ္ရင္းကေန တပ္ခြဲ ၁ နဲ႕လဲဖို႕အမိန္႔ရၿပီ”
“ေ၀းးးးးးးးးးး”တပ္ခြဲမွရဲေဘာ္မ်ားမွ၀မ္းသာအားရ ထေအာ္ၾကသည္။
“အရမ္းလည္း၀မ္းမသာၾကနဲ႕ဦး၊အခုၿပန္မ၀င္ခင္ လိႈင္းဘြဲ႔ေခ်ာင္းကိုၿဖတ္ၿပီး ပိုင္က်ံဳေရပူဘက္ကိုပတ္ခဲ့ဦးလို႔မွာတယ္။
show of force ေပါ့ကြာ အဲ့ဒီဘက္မွာရန္သူလႈပ္ရွားမႈမ်ားေနေတာ့ အဲဒီကအထိုင္စခန္းကတပ္ေတြလဲအားရွိေအာင္ ရန္သူလည္းနဲနဲေခ်ာက္ၿခားသြားေအာင္ေပါ့ကြာ။”
“ငါတို႕ကိုလာလဲမယ့္ခြဲတစ္က သန္ဘက္ခါေရာက္မယ္။တို႕ကသန္ဘက္ခါခြဲတစ္နဲ႕လဲၿပီးၿပီးခ်င္း ညတြင္းခ်င္းတို႕ထြက္မယ္။ လႈိင္းဘြဲ႕မွာသြားအိပ္မယ္။ေနာက္တစ္ေန႕မွာ ပိုင္က်ံဳထိသြားမယ္။ပိုင္က်ံဳမွာညအိပ္ၿပီးေနာက္ေန႕ေရပူမွာတစ္ညအိပ္ၿပီးဖားအံ ကိုၿပန္၀င္မယ္။ခြဲတစ္ကိုလႊဲေပးရမယ့္ လက္နက္ခဲယမ္းၾကီးၾကပ္ကန္႕သတ္ေတြကိုၿပင္ဆင္ထားပါ။ ဘာေမးစရာရွိလဲ”
“မရွိပါဘူး”
အားလံုးကေပ်ာ္ရႊင္စြာၿပန္ေၿဖၾကသည္
“ရၿပီမရွိရင္ တန္းၿဖဳတ္လိုက္ေတာ့”
ခြဲတစ္လာလဲပါၿပီ။
လႊဲစရာရွိတာလႊဲ ေၿပာစရာရွိတာေၿပာၿပီးစခန္းကုန္းမွဆင္းကာ တပ္ခြဲတစ္ခြဲလံုးလႈိုင္းဘြဲ႕သို႕အေရာက္ခ်ီတက္ခဲ့သည္။ လႈိုင္းဘြဲ႔ၿမိဳ႕ ေပၚရွိဘုန္းၾကီေက်ာင္းတြင္ညအိပ္တည္းခုိၿပီးေနာက္တစ္ေန႔ ပိုင္က်ံဳသို႕ထြက္ခဲ့သည္။ ဒီတစ္ခါေတာ့ရန္သူ႕နယ္ေၿမၿဖစ္သၿဖင့္ ဆရာေမာင္ခ်စ္တပ္စိတ္ပြိဳင့္က်သည္။ ေမာင္ခ်စ္ကိုယ္တိုင္ပြိဳင့္ မွပင္ခ်ီတက္ခဲ့သည္။
“ေဟ့ပိြဳင့္က ေကာင္ေသေသခ်ာခ်ာဂရုစိုက္ေနာ္ ဘယ္ညာေသေသခ်ာခ်ာၾကည့္ရွင္းသြား။”
ဆရာေမာင္ခ်စ္ သူ၏ေရွ႕တစ္ေယာက္ေက်ာ္ကပိြဳင့္ရဲေဘာ္ကိုစိတ္မခ်စြာၿဖင့္သတိေပးေနသည္။
ေရွ႕တြင္ေရေခ်ာင္းကေလးတစ္ခုကိုလွမ္းၿမင္ေနရၿပီ။သူတို႕ေရာက္ေနေသာေနရာႏွင့္ ေရေခ်ာင္းေလးၾကားတြင္ကၽြဲ ၅ ေကာင္ခန္႕ၿမက္စားေနသည္ကိုေတြ႕ရသည္။ထူးၿခားသည္ကကၽြဲေက်ာင္းသားကိုမေတြ႕ရၿခင္းပင္။ဆရာေမာင္ခ်စ္စိတ္ထဲ ထင့္သြားသည္။ “ပိြဳင့္က လွဦးခဏရပ္ဦး”
ပိြဳင့္ကရဲေဘာ္က ရပ္ၿပီးသည္ႏွင့္ဘယ္ညာ လံုၿခဳံေရးယူထားလိုက္ၾကသည္။
ေမာင္ခ်စ္တပ္ခြဲမွဴးဆီသြားၿပီသူလုပ္ခ်င္သည့္ပံုစံကိုေၿပာၿပသည္။တပ္ခြဲမွဴးထံမွခြင့္ၿပဳခ်က္ရသည္ ႏွင့္ သူ၏ပိြဳင့္တပ္စိတ္သို႕ ၿပန္လာခဲ့သည္။
“က်ားၾကီး နဲ႔ ၀င္းေဇာ္ မင္းတို႕ႏွစ္ေယာက္ ေခ်ာင္းအတက္နားက လမ္းေယာင္ေယာင္ေလးၿဖစ္ေနတဲ့ ေဘးက ၀ါးရံုႏွစ္ခုကိုခ်ိန္ထား”
ခြဲရံုးမွေခၚလာသည့္စက္လတ္ကိုင္ က်ားၾကီး ေခၚ ၿမင့္ေအာင္နဲ႕ သူ၏တပ္စိတ္မွ M79 ကိုင္ ၀င္းေဇာ္ကိုလွမ္းေၿပာသည္။
“လွဦးမင္းနဲ႕ခင္ေဇာ္ ေဟာဟိုကကၽြဲေတြကိုေရထဲေမာင္းခ်ကြာ ကၽြဲေတြဟိုဘက္ကမ္းေရာက္မွတို႕ပိြဳင့္တပ္စိတ္လိုက္မယ္ တို႕ဟိုဘက္ေရာက္မွ ခြဲရံုးဆက္လိုက္လိမ့္ မယ္။”
ရဲေဘာ္ႏွစ္ေယာက္မွကၽြဲေတြကိုေမာင္းခ်လိုက္သည္။ေရမွာေပါင္လည္ေလာက္သာရွိသည္။
ကၽြဲမ်ားကမ္းေပၚတက္သြားၾကသည္။
“ကဲတို႕ထြက္မယ္ေဟ့”ေၿပာၿပီးဆက္အထြက္ ေခ်ာင္းကမ္းပါးအဆင္းေနရာအေရာက္
“၀ုန္းးးးးးးးးးးးး”ဆိုေသာအသံၾကီးဟိုဘက္ကမ္းထြက္လာၿပီးေနာက္
“ဒိုင္း…ဒိုင္း….ဒိုင္း ဒက္….ဒက္….ဒက္ ဒက္……ဒက္…….ဒက္“
ဟူေသာအငယ္သံမ်ားပါထြက္လာသည္။ကၽြဲတစ္ေကာင္မိုင္းထိသြားသည္။ကၽြဲမထိကလူထိမွာေသခ်ာသည္။
ကၽြဲကိုအရင္ေမာင္းတင္လိုက္တာမွန္သြားသည္။
ရန္သူဟ
ေမာင္ခ်စ္ေစာင့္ခိုင္းထားခဲ့ေသာ က်ားၾကီ၏ စက္လတ္ကိုအတြဲလိုက္ဆြဲသံႏွင့္အတူ ၀ါးရံုပင္မ်ားအပိုင္းလိုက္ၿပတ္က်သြားသည္။
“၀ုန္း…..၀ုန္း….၀ုန္း” M79 အသံမ်ားပါၾကားရသည္။
ဆရာေမာင္ခ်စ္အခ်ိန္ဆြဲမေနေတာ့ ဟိုဘက္ကမ္းကိုေၿပးကူးလိုက္သည္။ေၿပးလည္းေၿပးပစ္လည္းပစ္ရင္း တစ္ဘက္ကမ္းသို႕ ကူးသည္။ ပိြဳင့္တပ္စိတ္တစ္ခုလံုးတစ္ဖက္ကမ္းေရာက္တြင္ ရန္သူမ်ားအားက်ည္အားၿဖင့္ဖိပစ္သည္။ေနာက္မွတပ္စု၂ စု ပါတစ္ဘက္ကမ္းအေရာက္ ရန္သူမ်ား ဒေရာေသာပါဆုတ္သြားၾကသည္။
ဇာတ္ေပါင္းေသာ္ရန္သူ႕ထံမွ ၂ေလာင္း ၂လက္ရလိုက္သည္။မိမိ ဘက္ကအထိအခိုက္မရွိ။
ဆက္လက္ခ်ီတက္လာခဲ့ၾကသည္။လမ္းတြင္ေတာ့အေႏွာက္အယွက္မရွိေတာ့။သြားရင္ႏွင့္ပင္ ပိုင္က်ံဳသို႔ေရာက္ရွိလာခဲ့ၾကသည္။
လမ္းတြင္တပ္ရင္းႏွင့္စက္ဆက္သြယ္မႈၿပဳလုပ္လာရာ ၆နာရီcallတြင္တပ္ရင္းမွပိုင္က်ံဳတြင္ ၃ရက္အေၿခၿပဳရန္ညႊန္ၾကားခ်က္ရရွိခဲ့သည္။
အိမ္ေထာင္သည္စစ္သည္မ်ား ၿပန္ရက္ေနာက္က်သၿဖင့္ စိတ္ေလသြားၾကသည္။ပိုင္က်ံဳရွိတပ္စခန္းမွ တပ္ခြဲမွဴးႏွင့္စစ္သည္မ်ား အင္အား တိုးလာသၿဖင့္၀မ္းသာသြားၾကသည္။
“ကို၀င္းေမာင္တို႔ေရာက္လာတာ ကၽြန္ေတာ္တို႕ေတာ့တအားပဲဗ်ာ၊ဒီစခန္းကိုတိုက္မယ္လို႕သတင္းရထားလို႕ကၽြန္ေတာ္တို႕လည္းၿပင္ဆင္ ထားရတာ။၊ကၽြန္ေတာ့္မွာလည္းတစ္စုကိုလႈပ္ရွားထြက္ခိုင္းထားတာဒီေန႕မွၿပန္ေခၚထားတာ နက္ၿဖန္သဘက္မွၿပန္ေရာက္မွာ၊ ဒီၾကားထဲလာတိုက္ရင္က်ဳပ္ဆီမွာ ၂စုပဲရွိတာ။အဲ့ဒါေၾကာင့္မို႕လို႕ ခင္ဗ်ားတို႔ကို ဒီမွာ ၃ရက္အေၿခၿပဳခိုင္းတာၿဖစ္မယ္ဗ်ာ
ခင္ဗ်ားတို႔အတြက္စားဖို႕ေသာက္ဖို႔ က်ေနာ္စီစဥ္ လိုက္ပါ့မယ္ဗ်ာ။”
ပိုင္က်ံဳတပ္ခြဲမွဴးမွ၀မ္းသာအားရေၿပာသည္။
“ေနရမယ္အတူေတာ့မထူးပါဘူဗ်ာ၊က်ဳပ္တို႕လည္းတပ္ၿပန္၀င္မွာဆိုေတာ့ ေဆးေတြပိုေနတာေတြရွိတယ္၊ရြာထဲမွာေဆးတပ္သားနဲ႕ ယာယီေဆးခန္းဖြင့္ၿပီး ခင္ဗ်ားအတြက္ ဦး၅ (စည္းရံုးေရး) ေလးလုပ္ေပးခဲ့ပါ့မယ္။”
ဗိုလ္ၾကီး၀င္းေမာင္မွသူ၏အစီအစဥ္ကိုရွင္းၿပသည္။
“ေက်းဇူပါေနာင္ေတာ္ၾကီးရယ္……ဟဲ…….ဟဲ”
ေနာက္ေန႔နံနက္ ပိုင္က်ံဳရြာထဲတြင္ ယာယီေဆးခန္းၿပဳလုပ္ၿပီး ရြာသားမ်ားကိုအခမဲ့ေဆးစစ္ေပးသည္။လိုအပ္ေသာေဆးမ်ားကို တပ္ခြဲမွ ေပးသည္။ရြာမွလူမ်ားကလည္းဒီလိုမ်ိဳး လာေရာက္ၿပဳလုပ္ေပးသၿဖင့္ေက်းဇူးတင္ကာ ငွက္ေပ်ာသီးမ်ား၊မွ်စ္မ်ားလာေပးၾကသည္။
ဆရာေမာင္ခ်စ္တို႕၏တပ္စုမွလံုၿခံဳေရးလုပ္ေပးရသည္။
တစ္ၾကိမ္တြင္ေဆးခန္းသို႕အမ်ိဳးသမီးၾကီးတစ္ေယာက္ႏွင့္ အမ်ိဳးသမီးငယ္တစ္ေယာက္ ေရာက္ရွိလာၿပီး ေဆးတပ္သားလာပင့္သည္။
ေကာင္မေလး၏အေမၿဖစ္သူ၀မ္းေလွ်ာၿပီးအၿပင္းဖ်ားေနေသာေၾကာင့္ဟုဆိုသည္။
ေဆးတပ္သားႏွင့္အတူဆရာေမာင္ခ်စ္တပ္စိတ္အား တပ္စုမွဴးကထည့္ေပးလိုက္သည္။ ေဆးတပ္သားစစ္ေဆးၾကည့္ေသာအခါ ၀မ္းသြားလြန္းသၿဖင့္အားၿပတ္ကာ အဖ်ားပါ၀င္လာၿခင္းၿဖစ္သည္။ေဆးတပ္သားမွလိုအပ္သည္မ်ားကိုၿပဳလုပ္ေပးသည္။
အားနည္းေနသၿဖင့္ ဂလူးကို႕ပုလင္းၾကီးခ်ိတ္ကာအားေဆးပါထိုးေပးရသည္။လူနာအားလိုအပ္သည္မ်ားကိုၿပဳလုပ္ေပးၿပီးေသာအခါ လာေခၚသူအမ်ိဴးသမီးၾကီးနွင့္ေကာင္မေလးတို႕ကေရေႏြးၾကမ္း၊ထန္းလွ်က္တို႕ၿဖင္ဧည့္ခံသၿဖင့္စကားစမည္ေၿပာၿဖစ္သည္။ အမ်ဳိးသမီးၾကီးကေကာင္မေလးအေဒၚၿဖစ္ၿပီးလူနာမွာေကာင္မေလး၏အေမၿဖစ္သည္။ေကာင္မေလးမွာအေမတစ္ခုသမီးတစ္ခုၿဖစ္ၿပီး ဖခင္မွာလြန္ခဲ့ေသာ၂ႏွစ္ခန္႕က ယာထဲသြားရင္းေသာင္းက်န္းသူေထာင္ထားေသာမိုင္းထိၿပီးဆံုးပါးသြားၿခင္းၿဖစ္သည္။
ဆရာေမာင္ခ်စ္ေကာင္မေလးကိုၾကည့္ၿပီးဂရုဏာသက္သလိုၿဖစ္သြားသည္။အခုမွေကာင္မေလးကိုေသခ်ာၾကည့္မိသည္။မ်က္ႏွာ ၀ိုင္း၀ိုင္း မ်က္ခံုးေကာင္းေကာင္း အရပ္မနိမ့္မၿမင့္ႏွင့္ ၀သည္ဟုမဆိုႏိုင္ေသာ္လည္း ၿပည့္ၿပည့္ၿဖိဳးၿဖိဳး တုတ္တုတ္ခိုင္ခိုင္ၿဖစ္သည္။
“ဒီဆရာကစကားနည္းတယ္ေနာ္”ဆရာေမာင္ခ်စ္ငမ္းေနသည္ကိုၾကည့္ၿပီးေၿပာခ်လိုက္သၿဖင့္ေမာင္ခ်စ္တစ္ေယာက္ တံေတြးသီးမလုိၿဖစ္ သြားသည္။
“ခါတိုင္းေတာ့ဒီဆရာစကားမနဲပါဘူး၊ဒီေန႔မွ ေဆးမိေနလား၊အတိတ္ေမ့ေနလားမသိပါဘူး။”
ေဘးကတပည့္ေက်ာ္ကအခ်ြန္ႏွင့္၀င္မသည္။ေကာင္မေလးကအသက္၁၉/၂၀ ေလာက္ပဲရွိဦးမည္နာမည္က ေနာ္စီးလာ။ ေကာင္မေလး၏မ်က္လံုးမ်ားက ေမာင္ခ်စ္ကိုေလွာင္သလိုၾကည့္သည္။
“ေကာင္မေလးေနာ္ ငါ့စိတ္ကိုလာမဆြနဲ႔ ဟင္း…….ဟင္း”
ေမာင္ခ်စ္စိတ္ထဲမွၾကိမ္း၀ါးမိသည္။
ေနာက္ရက္မ်ားတြင္လည္းေနာ္စီးလာတို႔အိမ္သို႔ေဆးတပ္သားႏွင့္အတူေရာက္ၿဖစ္သည္။အဖြားၾကီးမွာလည္းစိတ္ခ်ရသည့္အေၿခအေန သို႕ေရာက္ေနၿပီၿဖစ္သည္။ေကာင္မေလးကသူ႕အေမကိုကုေပးေသာေဆးတပ္သားထက္ေမာင္ခ်စ္ကိုပိုၿပီးခင္မင္ပံုရသည္။ေဆးတပ္သားတပည့္ေက်ာ္ကလည္း အခၽြန္ႏွင့္ မေပးသည္။ခရီးဆက္ထြက္ရမည့္အေၾကာင္းကိုေၿပာရင္းႏႈတ္ဆက္ေတာ့ ……….
“ညီမေတာ့အကိုတို႔ကိုဘယ္လိုေက်းဇူးဆပ္ရမွန္းေတာင္မသိေတာ့ပါဘူးအကိုတို႕ရယ္”
“ဘယ္္လိွဆပ္ရမွန္းမသိရင္ တို႔ဆရာလူပ်ဳိၾကီး ကိုေမး။သူကတစ္သက္လံုးဆပ္ဆိုရင္ေကာနင္ကဆပ္ႏိုင္မွာမို႔လို႕လား”
တပည့္ေက်ာ္ကအခၽြန္ႏွင့္၀င္မသည္
“အကိုရယ္ ညီမတို႔ကအေမတစ္ခုသမီးတစ္ခုပါ။အကိုတို႕ကအေမ့က်န္းမာေရးကိုေစာင့္ေရွာက္ေပးထားတာဆိုေတာ့ ဆပ္ဆိုေတာ့လည္း ဆပ္ရမွာေပါ့အကိုရယ္”
“ငါအမိုးကို သြားၾကည့္လိုက္ဦးမယ္၊ဆရာကၽြန္ေတာ္ခဏသြားလိုက္ဦးမယ္”
တပည့္ေက်ာ္ကေပၚတင္ၾကီးေရွာင္သြားသည္။
“အကို…ပိုင္က်ံဳေရာက္ရင္ညီမတို႕ဆီလာပါေနာ္၊ အကိုတို႔အႏၲရာယ္ကင္းပါေစလို႔လည္းညီမဆုေတာင္းေပးေနပါ့မယ္”
ေနာ္စီးလာတို႕အိမ္ကၿပန္လာေတာ့……….
“ဆရာေတာ့ပိုင္က်ံဳသားၿဖစ္ေတာ့မယ္ ထင္တယ္။“
“ေခြးေကာင္မင္းကလုပ္လုပ္သြားတာ ငါ့မွာမ်က္ႏွာေတြကိုပူလို႕”
“ဆရာေကာင္းဖို႕တပည့္ကဇာတ္ပို႔လုပ္ေပးတာပါ ဆရာရယ္”၊“ဆရာ့ဘ၀အထီးက်န္ၿဖစ္ေနတာတပည့္မၾကည့္ရက္လို႕ပါ”။
ေနာက္ေန႔မနက္ေစာေစာပိုင္က်ံဳမွထြက္ခဲ့သည္။ထံုးစံအတိုင္းဆရာေမာင္ခ်စ္တို႕တပ္စုပြိဳင့္က်သည္။ ေမာင္ခ်စ္လည္းပိြဳင့္တပ္စိတ္ႏွင့္ေရွ႕နားမွပင္လိုက္ခဲ့သည္။ေန႔လည္ေရာက္ေတာ့အင္ကုန္းဆိုေသာရြာေလးသို႕ ေရာက္သည္။ရြာကေတာ့သိပ္မၾကီးအိမ္ေၿခ ေလးငါးဆယ္ေလာက္ပဲရွိမည္။ပိြဳင့္တပ္စိတ္ကပဲ ဦးေဆာင္ၿပီး
ရြာလည္လမ္းအတိုင္းတစ္ေၾကာင္းထိုးရွင္းရင္း ရြာအေရွ႕ပိုင္းအထိသြားၿပီးေနရာယူကာ ေနာက္မွေရာက္လာမည့္ တပ္ခဲြကိုေစာင့္ေနလိုက္သည္။ေမာင္ခ်စ္လည္းအရိပ္ေကာင္းေသာပိေတာက္ပင္ရိပ္တြင္ခဏနားကာ အေမာေၿဖေနမိသည္။ ထိုစဥ္ေဘးပတ္၀န္းက်င္ကိုေလ့လာၾကည့္ရာအိမ္တစ္အိမ္ေပၚမွအသက္၁၅/၁၆ခန္႕ရွိေသာေကာင္မေလးတစ္ေယာက္ ေခ်ာင္းၾကည့္ေနသည္ကိုေတြ႕သည္။ထိုစဥ္ေကာင္မေလး၏အိမ္ေပၚမွအသံတစ္သံၾကားရသည္။
“ဖိုးမူ အိမ္ထဲ၀င္စမ္း”
“ဘာၿဖစ္လို႕လဲအမိုးရယ္”
“နင္မသိေသးပါဘူ ဖိုးမူရယ္ ၀င္ဆို၀င္စမ္းပါ”
“ဟင့္အင္ မ၀င္ဘူးအမိုးရယ္”
တစ္ၿပိဳင္နက္ထဲ လိုလိုပင္ တပ္ခြဲကရြာထဲသို႕၀င္လာသည္။ေရွ႕ဆံုးမွလာေသာပိြဳင့္မွရဲေဘာ္က ခဲလံုးတစ္လံုးကို မၿမင္ပဲ ခလုတ္တိုက္သြားသည္၊လဲေတာ့မသြား။ရဲေဘာ္မွစိတ္ဆိုးမာန္ဆိုးႏွင့့္ေၿပာလိုက္သည္က……..
“တယ္……ဒီေက်ာက္ခဲ ငါလိုးခြဲလိုက္ရ” တဲ့
ထိုအခ်ိန္တြင္ဆရာေမာင္ခ်စ္တစ္ေယာက္ထပ္မံၾကားလိုက္ရသည္က………
“ဖိုးမူ…..ၾကားလား ဒါေတာင္ေက်ာက္ခဲပဲရွိေသးတယ္၊အဲ့ဒါေၾကာင့္မို႕လို႕နင့္ကိုအိမ္ထဲ၀င္ေနလို႕ေၿပာတာေပါ့”
ဆရာေမာင္ခ်စ္ ရီခ်င္စိတ္ကိုထိန္းၿပီ တပ္ခြဲနဲ႕အတူလိုက္ခဲ့သည္။
ေခ်ာေခ်ာေမာေမာေရပူသို႔ေရာက္သည္။ေနာက္တစ္ေန႔ေရပူမွ ဘားအံသို႔၀င္ၾကရၿပီးဘားအံမွတစ္ဆင့္ကားမ်ားၿဖင့္ တပ္သို႔ၿပန္၀င္ၾကသည္။တပ္ေရာက္ေတာ့ေမာင္ခ်စ္တို႕လိုလူပ်ိဳမ်ားကေတာ့ အိပ္ေဆာင္ၿပန္ၿပီးတစ္ခ်ိဳးတည္းအိပ္ၾကသည္။
ေနာက္ေန႔မ်ားတြင္ေတာ့တပ္ရင္းမွဖြင့္လွစ္ေသာမြမ္းမံသင္တန္းမ်ားတက္ၾကရသည္။စစ္သားဆိုတာစစ္တိုက္စရာရွိတိုက္ စစ္တိုက္စရာမရွိ ေလ့က်င့္ရန္ၿဖစ္သည္ပဲေလ။
မြမ္းမံသင္တန္းမ်ားကိုသက္ဆိုင္ရာဘာသာရပ္အလိုက္ အရာရွိမ်ားကပို႔ခ်ၾကသည္။
ေတာတြင္းတိုက္ပြဲ၊ၿမစ္ကူးစစ္ဆင္ေရး၊ခ်ံဳခိုတိုက္ပြဲ၊ရန္သူ႕အေလ့အထမ်ား စသည္တို႔ကိုသင္ၾကားပို႔ခ်ၾကသည္။
ေရာက္ၿပီးႏွစ္ရက္ေလာက္အၾကာ ညေနေရခ်ဳိးၿပီးပ်င္းသလိုရွိသည္ႏွင့္ တပ္ထိပ္ရွိလက္ဖက္ရည္ဆိုင္သို႕သြားထိုင္ၿဖစ္သည္။
လက္ဖက္ရည္ဆိုင္ထဲသူ၀င္သြားေတာ့ ရဲေဘာ္တစ္စုဘာေတြသေဘာၾကေနသည္မသိ အားရပါးရရီေနၾကသည္။
အရီသန္ေသာက်ားၾကီးဆို ဗိုက္ႏွိပ္ၿပီးရီေနသည္ကိုပင္ေတြ႔ရသည္။
“ေဟ့ေကာင္ေတြ ဘာေတြမ်ားဒီေလာက္သေဘာက်ေနၾကတာတုန္း”
ေမာင္ခ်စ္လည္းသိခ်င္စိတ္နဲ႕ေမးလိုက္သည္။
“ဟား…ဟား….ဟား….ေအာင္မ်ိဳးအေၾကာင္း၀င္းေဇာ္ေၿပာၿပလို႕ရီေနၾကတာပါဆရာ”
လွဦးမွရီရင္းေၿပာသည္။ေအာင္မ်ိဳးဆိုတာဆရာေမာင္ခ်စ္တိုု႕တပ္ခြဲမွ ဒုတပ္ၾကပ္ ၿဖစ္သည္။၀င္းေဇာ္ႏွင့္ေအာင္မ်ိဳးတို႕ ကအိမ္ေထာင္သည္မ်ားၿဖစ္ၾကၿပီး အိမ္ေထာင္သည္လိုင္းခန္းတြင္အခန္းၿခင္းကပ္ရက္ၿဖစ္ၾကသည္။
လွဦးမွပင္ဆက္ေၿပာသည္။
“ေအာင္မ်ိဳးမိန္းမကေလးေမြးၿပီး ၄၅ ရက္မၿပည့္ခင္က်ေနာ္တို႕ေရွ႕တန္းထြက္လာၾကရတာေလ။က်ေနာ္တို႕ကေရွ႕တန္းမွာ ၃လေက်ာ္ေလာက္ၾကာခဲ့ေတာ့ေအာင္မ်ိဳးကတင္းၿပီးေရွ႕တန္းမွာတည္းကၾကိမ္း၀ါးေနတာဆရာရဲ႕။
ကေလးငယ္ေသးေတာ့ သူ႕ေယာက္ခမ ၾကီးလင္မယားက သူေရွ႕တန္းထြက္သြားကတည္းကသူ႕အိမ္ေရာက္လာၿပီး ကေလး၀ိုင္းထိန္း ေပးေနၾကတာ။
က်ေနာ္တို႔ေရွ႕တန္းကၿပန္၀င္လာေတာ့ ဒီေကာင္ကအိမ္ေရာက္ေရာက္ခ်င္းေက်ာပိုးအိပ္ခ် ကေလးကိုတစ္ခ်က္ၾကည့္ၿပီး ေယာက္ခမေတြကိုေတာင္ႏႈတ္မဆက္ပဲ အခန္းတံခါးပိတ္ၿပီးသူ႕မိန္းမကိုတက္ခြၿပီးလုပ္ေတာ့တာပဲ။
သူေတာင္းစားကပါးစပ္ကလည္းၿငိမ္ၿငိမ္မေနဘူး လုပ္ေနရင္းအံၾကိပ္ၿပီး “ေရွ႕တန္းၿပန္ကြ…..ေရွ႕တန္းၿပန္ကြ”လို႕ေအာ္ေသးတာ။
သူ႕ေယာက္ခမၾကီးလည္းတင္းၿပီးေတာ့အိမ္ေရွ႕ထြက္ထိုင္ေနရေတာ့တာပဲတဲ့။
သူတို႔လင္မယားအခန္းထဲကၿပန္ထြက္လာေတာ့မွ အဖိုးၾကီးကတံမ်က္စီးၾကီးဆြဲၿပီး အိမ္ေရွ႕မွာ ရာသီေရာက္လို႔ဖင္ပူးေနတဲ့ ေခြးကို“ မင္းလည္းပဲေရွ႕တန္းၿပန္ပဲလားကြ” ဆိုၿပီးေၿပာေၿပာၿပီးလိုက္ရိုက္တာ ကၽြန္ေတာ္တို႕တစ္လိုင္းလံုးဘာမ်ားၿဖစ္တာ လဲဆိုၿပီးထြက္ၾကည့္ၾကတာ။ေနာက္ ေအာင္မ်ိဳးကရွင္းၿပေတာ့မွ က်ေနာ္တို႕ဆိုတာရီရလြန္းလို႔မ်က္ရည္ပါထြက္တယ္။”
“၀ါး…ဟား…….ဟား…ဟား”ဒီတစ္ခါေမာင္ခ်စ္ပါေရာရီမိသည္။
“တပ္ေတာ္ဦးဆီ…ေမွ်ာ္လိုက္ၿပန္ေတာ့….ရဲတံခြန္ေတြ……ေလကစားၾကြားတလူလူေ၀”
ဆရာေမာင္ခ်စ္တို႕ ေရွ႕တန္းၿပန္ထြက္ဖို႕အခ်ိန္က်လာၿပန္ၿပီ။ဒီတစ္ေခါက္ေရွ႕တန္းကေတာ့ ပိုင္က်ံဳတဲ့။
ပိုင္က်ံဳဆိုတဲ့အသံၾကားေတာ့ ေမာင္ခ်စ္ ေနာ္စီးလာဆိုေသာမ်က္ႏွာ၀ိုင္း၀ိုင္းႏွင့္ကရင္မေလးကိုမ်က္လံုးထဲေၿပးၿမင္မိသည္။
က်ံဳဒိုးအထိကားမ်ားၿဖင့္သြားရသည္။က်ံဳဒိုးမွစတင္ကာေၿခလွ်င္ခရီးခ်ီတက္ၾကသည္။
က်ံဳဒိုးေရာက္ေသာ္ တပ္ခြဲမွဴးမွစစ္သည္မ်ားအားေခၚယူစကားေၿပာသည္။
“ကဲ ဒီကစၿပီးေၿခလွ်င္စၿပီ”
“ရန္သူက ေတာၾကက္ေတာငွက္ဆိုေတာ့သိပ္လွ်င္တယ္”
“ဒို႔ကိုလမ္းမွာေစာင့္ၿပီးတိုက္ခိုက္ႏိုင္တယ္။”
“အားလံုး သတိ ၀ီရိယနဲ႕သြားပါ။ဂရုစိုက္ပါ”
ဆရာေမာင္ခ်စ္တပ္စုပဲပိြဳင့္က်သည္။သြားဆိုေတာ့လည္းသြားသည္ေပါ့ေလ။
ေရပူသို႕ေခ်ာေခ်ာေမာေမာေရာက္သည္။တပ္ခြဲမွဴးကေတာင္
“ဆရာေမာင္ခ်စ္ပိြဳင့္သြားလို႔လားမသိဘူးမင္းအမ်ိဳးေတြ မေႏွာက္ယွက္ၾကပါလာကြ”
ဟုလွမ္းေၿပာသည္။
“အမ်ိဳးမရွိပါဘူးဗိုလ္ၾကီးရယ္”
ဆရာေမာင္ခ်စ္ၿပန္ေၿပာသည္။
“အခုသာမရွိတာေရပူေရာက္ရင္ကရင္မ်ိဳးေဟ့ဒို႔ဗမာၿဖစ္ဦးမွာမလား၊အဲ့ဒီက်ေတာ့မွ ကရင္ၿဖစ္သြားၿပီးနာမည္ကိုေတာင္ ေစာထရံကန္လိုး ဆိုၿပီးကရင္နာမည္ေတြဘာေတြေၿပာင္းဦးမွာၿမင္ေယာင္ေသးတယ္။”
“ဟား….ဟား…..ဟား………ဗိုလ္ၾကီးကေတာ့လုပ္ေတာ့မယ္”
ေနာက္တစ္ေန႔ေရပူကေနထြက္ေတာ့ ဆရာေမာင္ခ်စ္တပ္စိတ္ကခြဲရံုးနားမွေနၿပီးလိုက္ရသည္။
တပ္ခြဲမွဴးနဲ႕စကားေၿပာရင္းေလွ်ာက္လာၿဖစ္သည္။
“မင္းကာကြယ္ေရးဦးစီးခ်ဳပ္ရဲ႕ ဂုဏ္ၿပဳမွတ္တမ္းရဖူးတယ္ဆို”
“ဟုတ္တယ္ ဗိုလ္ၾကီး က်ေနာ္ႏြယ္လိန္တိုက္ပြဲတုန္းကရတာ”
“လုပ္စမ္းပါဦးဘယ္လိုရခဲ့တာလဲ”
“က်ေနာ္ရဲေဘာ္သစ္ၿဖစ္ၿပီး၂နွစ္ေလာက္အၾကာမွာေပါ့။က်ေနာ္တို႕တပ္ခြဲမွဴးကဗိုလ္ၾကီးသက္ဦးေလ၊
က်ေနာ္တို႕က ေရး-ထား၀ယ္ကားလမ္းလံုၿခံဳေရးယူရတာ၊
တစ္ရက္က်ေနာ္တို႕ကကလိန္ေအာင္စခန္းမွာထိုင္ေနတာ၊ေရးသြားမယ့္ကားေတြကိုၿပည္ေၿပးက်ားနက္တပ္ရင္းမွဴး ေက်ာ္အုန္းကေဒါက္တေလာက္
တံတားကေနဆက္ေၾကးေတာင္းလိုက္တယ္။ၿပီးေတာ့ကားသမားေတြကို ကလိန္ေအာင္စခန္းကတပ္ကိုပါသတင္းပို႔လိုက္ပါလို႔လည္းမွာ လိုက္တယ္။ က်ေနာ္တို႔မွာကကြန္မန္ဒိုဖြဲ႕ထားတာရွိတယ္။
ဗိုလ္္ၾကီးသက္ဦးကကြန္မန္ဒိုတပ္စုတစ္စုနဲ႔ထြက္လိုက္တာ၊က်ေနာ္လည္းပါတယ္။ညဘက္ၾကီး လႈပ္ရွားမႈၿမန္ေအာင္ ေက်ာပိုးအိပ္ေတြပါထားခဲ့တာ။ႏြယ္လိန္ေရာက္ခါနီးတစ္မိုင္ေလာက္အလိုမွာ လမထြက္ေသးလို႕ခဏ နားရေသးတယ္။
မနက္ ၃နာရီေလာက္မွလထြက္ေတာ့ လေရာင္နဲ႕ႏြယ္လိန္ကိုဆက္တက္ရတာေပါ့။ႏြယ္လိန္ေရာက္ခါနီးက်ေတာ့ ယမ္းေပ်ာ့ပတ္တဲ့စက္ကူ ေလးေတြေတြ႕ေတာ့တပ္ခြဲမွဴးကသတိထားသြားဖို႔မွာတယ္။က်ေနာ္ကပိြဳင့္ကသြားရတာကို။
တပ္ခြဲမွဴးကရြာထဲအရင္၀င္ရွင္းခိုင္းတယ္။ပထမဆံုးေတြ႔တဲ့အိမ္ေအာက္မွာလူ၄ -၅ေရာက္ေလာက္ေစာင္ၿခံဳၿပီးအိပ္ေနတာက်ေနာ္တို႕လာတာေတာင္မသိဘူး။ေဘးမွာကေမွာင္ခိုၿခင္းေတြနဲ႔ဆိုေတာ့ က်ေနာ္ကေဟ့ေကာင္ထစမ္းလို႔ေၿပာၿပီး ေစာင္ဆြဲလွန္လိုက္တာ အဲ့ဒိလူကကာဘိုင္ၾကီးဖက္အိပ္ေနတာ။အဲ့ေတာ့မွ ရန္သူဟဆိုၿပီး က်ေနာ္ ဂ်ီ ၃ နဲ႔အတြဲလိုက္ဆြဲတာေဘးမွာရွိတဲ့လူေတြကိုပါအတြဲလိုက္ဆြဲပစ္တာ ၄ေယာက္လံုးေသေရာ အစြန္ဆံုးတစ္ေယာက္ကက်ေနာ့္ ေသနတ္ကိုလာလုတာေဘးကတစ္ေယာက္ကေခါင္းကိုပစ္လိုက္ေတာ့မွၿပီးသြားတာ။ ၿပီေတာ့မွတၿခားအိမ္ေတြေပၚကိုပါတက္ရွင္းရတာ။ႏြယ္လိန္အေရွ႕ဘက္ေတာင္ေက်ာေလးေပၚကပါအၾကီးနဲ႔လွမ္းပစ္လို႕ က်ေနာ္တို႔ဘက္ကလည္းအၾကီးနဲ႕ၿပန္ထုမွၿငိမ္သြားတာ။ ဗိုလ္ၾကီးသက္ဦး စတီးေရဘူးေတာင္ လက္နက္ၾကီးအစမွန္ေသးတယ္။ တစ္ခ်ိဳ႕အိမ္ေပၚက ေကာင္ေတြဆို ေၿမေပၚေတာင္ မေရာက္ဘူး က်ေနာ္တို႕လက္ခ်က္နဲ႔ေလွကားေတြမွာပဲေသသြားၾကတာ။တၿခားေကာင္ေတြေတာ့အေၿပးေကာင္းလို႕အကုန္မရလိုက္ဘူး။ေနာက္ဆံုးရွင္းလိုက္ေတာ့ ရန္သူ၁၂ ေယာက္က်တယ္။ေသနတ္၁၂ လက္ရတယ္။ က်ေနာ္ေတ့ၿပစ္လိုက္တဲ့လူေဘးကစာရြက္စာတမ္းေတြၾကည့္လိုက္ေတာ့မွအဲ့ဒီလူကေက်ာ္အုန္းၿဖစ္ေနတာ။ မေသခ်ာမွာစိုးလို႔သူၾကီးကိုေခၚၿပေတာ့ဟုတ္ေနတယ္။ၿပည္ေၿပးက KNU နဲ႕အစည္းအေ၀းလာလုပ္တာ။ က်ေနာ္တို႕ကိုေတာင္ေက်ာေပၚကေနအၾကီးနဲပစ္တာ KNU ေတြေလ။ ၿပန္လာေတာ့တပ္ရင္းမွဴးကက်ေနာ္ကိုတစ္ရစ္တိုးေပးတယ္။ ေနာက္ေတာ့ကာကြယ္ေရးဦးစီခ်ဳပ္ရဲ႕ဂုဏ္ၿပဳလက္မွတ္ပါရတယ္ဆိုပါေတာ့ဗိုလ္ၾကီးရယ္။”
ထိုေန႔တြင္လည္းေခ်ာေခ်ာေမာေမာပင္ပိုင္က်ံဳသို႕ေရာက္သည္။
အရင္တပ္ခြဲမွ လက္ခံရန္ရွိေသာလက္နက္ခဲယမ္းမ်ားကို ေသခ်ာစြာစစ္ေဆးၿပီးလက္ခံရသည္။
ပိုင္က်ံဳေရာက္ၿပီး၃ ရက္ေလာက္ထိစခန္းမွာၿပင္စရာရွိသည္မ်ားကိုၿပင္ေနရသၿဖင့္ရြာထဲသို႕မေရာက္ၿဖစ္ေပး။
ေနာက္တစ္ရက္မွလိုအပ္သည္မ်ားကို၀ယ္ရန္ ပိုင္က်ံဳရြာထဲသို႕ဆင္းခဲ့သည္။ကုန္စံုဆိုင္ေရွ႕ေရာက္ေသာ္ မထင္မွတ္ေသာသူႏွင့္ေတြ႕ရသည္။
“ေနာ္စီးလာ ဘာလာ၀ယ္တာလဲ၊အမိုးေကာေနေကာင္းလား”
“ေကာင္းသြားၿပီဆရာ၊အိမ္မွာအာလူးကုန္ေနလို႕လာ၀ယ္တာ၊ဆရာတို႕ကေရာက္တာၾကာၿပီလား၊ ညီမတို႕ဆီေတာင္လာေဖာ္မရဘူး။”
ႏႈတ္ခမ္းစူၿပီးရန္ေတြ႔သည္။
“လာမလို႕ပါညီမရယ္၊အကိုတို႕လည္းေရာက္ခါစဆိုေတာ့မအားေသးလို႕ပါ။”
“ဒါဆိုအိမ္မွာထမင္းလာစားရမယ္ေနာ္၊ဘယ္ေန႔လာစားမွာလဲ”
“ၾကံဳတဲ့ေန႔ေပါ့ညီမရယ္”
“ဟင့္အင္ မရဘူး သန္ဘက္ခါညေနစာညီမစီစဥ္ထားမယ္။အကိုလာစားရမယ္ေနာ္”
ဆရာလို႕ေခၚေနရာမွႏြဲ႕ဆိုးဆိုးခ်င္လို႕လားမသိ အကိုလို႕ပင္ေၿပာင္းေခၚသည္ကိုသတိထားမိသည္။
“အင္း…အင္း”
ေမာင္ခ်စ္ သက္ၿပင္းခ်တာလားေခါင္းညိတ္လိုက္တာလားပင္မေ၀ခဲြတတ္ေတာ့ေပ။
ေမာင္ခ်စ္စခန္းကုန္းေပၚၿပန္ေရာက္လာေတာ့ ဗိုလ္ၾကီးအားခြင့္ေတာင္းမိသည္။
“ဟာ ဒါမ်ိဳးဆိုတာသြားစားရမွာေပါ့ လက္လြတ္ခံလို႕ဘယ္ၿဖစ္ပါမလဲ။ဦး၅ ေလးလည္းလုပ္ရန္သူ႕ သတင္းေလးဘာေလးလည္းနားေထာင္ေပါ့ကြာ။ေရး(၃)ေတာ့မစပ္ေစနဲ႕ေပါ့ကြာ။”
“ေက်းဇူးတင္ပါတယ္ဗိုလ္ၾကီးရယ္”ခ်ိန္းထားသည့္ေန႕တြင္ဆရာေမာင္ခ်စ္တပည့္ႏွစ္ေယာက္ႏွင့္အတူ သူမ၏အိမ္သို႔သြားၿဖစ္သည္။
ေဆးတပ္သားပါေခၚသြားၿဖစ္သည္။
“အမိုးေနေကာင္းတယ္ေနာ္၊အမိုးအတြက္ ႏို႕ဆီနဲ႔ေကာ္ဖီမႈန္႕ပါလာတယ္”
“ဆရာရယ္မလိုပါဘူး၊ေဆးကုေပးတာနဲ႕တင္ေက်းဇူးတင္ေနရတာပါ”
ဆရာေမာင္ခ်စ္ပါလာသည့္ႏို႕ဆီႏွင့္ေကာ္ဖီမႈန္႔မ်ားကိုအတင္းေပးၿဖစ္သည္။
သူ႕ခမ်ာ မုဆိုးမသားအမိဆိုေတာ့ ႏြမ္းပါးပါသည္။
ေနာ္စီးလားကေတာ့ဘာမွ၀င္မေၿပာ။မ်က္လံုးအၿပဴးသားႏွင့္ေငးၾကည့္ေနသည္။
ၿပီးေတာ့မွ
“ကဲ ဆရာတို႕လည္း ဆာေတာ့မယ္၊ထမင္းအရင္စားလိုက္ပါဦးေနာ္”
“က်ေနာ္တို႕ေတာ့ဒီအစီအစဥ္ကိုၾကိဳက္ဆံုးပဲ”
အားလံုး၀ိုင္းရီၾကသည္။
ဘာမွ်သာမဟုတ္ေသာ္လည္း ထမင္းဟင္းမ်ားမွာစားေကာင္းလွသည္။
ညဥထီး ေခၚ ငပိရည္၊၀ါးပိုးမွ်စ္ ႏွင့္ခ်က္ထားေသာ တာလေပါ ဟင္း၊
ႏွင့္ၾကက္သားဆီၿပန္တို႕ၿဖစ္ၾကသည္။
ေနာ္စီးလာက
ဆရာစားေနာ္ ဟုဆိုကာ ၾကက္သားဟင္းကိုခပ္ထည့္ေပးသည္။
“မေနာ္က ဟင္းခ်က္သိပ္ေကာင္းတာပဲေနာ္၊
ဆရာေမာင္ခ်စ္က ဒီလိုဟင္းေတြဆိုသိပ္ၾကိဳက္တာ၊သူကလူပ်ဳိဆိုေတာ့ က်ေနာ္တို႔
ခ်က္ေကၽြးတဲ့ ဟာေတြပဲစားေနရတာ၊သူလဲ အိမ္ထမင္းအိမ္ဟင္းစားခ်င္မွာေပါ့ေလ”
တပည့္မ်ားက အခၽြန္နဲ႕မသည္။
ေနာ္စီးလာ မ်က္စိေလးမ်ားပိတ္သြားသည္အထိရီသည္။
ၿပီးေတာ့မွ
“ဟီး…ဟီး…ဒီဟင္းေတြကညီမခ်က္တာမဟုတ္ဘူး
ဧည့္သည္ေကၽြးမွာဆိုေတာ့ညီမ မခ်က္ရဲလို႕ဟိုဘက္အိမ္ကအမ ၾကီးခ်က္ေပးသြားတာ၊
ဆရာၾကိဳက္ရင္ေၿပာေနာ္ သူလည္းအပ်ိဳၾကီးပဲ၊ညီမေၿပာေပးမယ္။”
“ေသဟ” တပည့္မ်ားသူ႕နဖူးသူထုၾကသည္
ဆရာေမာင္ခ်စ္ရွက္ရွက္နဲ႕ေရာရီၿဖစ္သည္။
စားၿပီးေသာက္ၿပီးသြားၾကေတာ့ ထန္းလွ်က္တစ္ပြဲ အၾကမ္းအိုးတစ္အိုးၿဖင့္ စကားစမည္ေၿပာၿဖစ္သည္။
“ေနာ္စီးလာက ေက်ာင္းမတက္ေတာ့ဘူးလား”
“၈တန္းေအာင္တဲ့ႏွစ္မွာပဲ အေဖဆံုးတယ္ေလ။ၿပီေတာ့ေက်ာင္းၾကီကလည္းလိႈင္းဘြဲ႔မွာပဲရွိတာဆိုေတာ့
သြားမတက္ၿဖစ္ေတာ့ပါဘူးဆရာရယ္”
“ရြာမွာေတာ့ပ်ိဳးႏႈတ္ေကာက္စိုက္ေပါ့ဆရာရယ္၊အေဖ ခ်န္ထားခဲ့တဲ့လယ္ေလးရွိေတာ့ အငွားခ်ထားတာနဲ႕
၀မ္းစာစပါးကေတာ့မပူရပါဘူး။အမိုးေနမေကာင္းရင္သာ ညီမလည္းေတာ္ေတာ္စိတ္ညစ္ရတာ”
“ဆရာေကာသူေတာ့ေၿပာသလို တစ္ကိုယ္တည္းသမားပဲလား”
“ဟုတ္တယ္။အကို႔မွာသံေယာဇဥ္ရယ္လို႔မရွိေတာ့ပါဘူးညီမရယ္၊ေနာက္ဆံုးသံေယာဇဥ္ ဘၾကီးဘုန္းၾကီးက
မႏွစ္ကပဲဆံုးတာ အကို႔ဘ၀မွာ တပ္မေတာ္သာအမိတပ္မေတာ္သာအဖ ပါ”
“စိတ္မေကာင္းပါဘူးအကိုရယ္”
မၾကာမွီပင္စကားၿဖတ္ကာၿပန္ခဲ့ၾကသည္။
စခန္းကုန္းေရာက္ေတာ့တပ္ခြဲမွဴးက စားေကာင္းလားဆိုၿပီးလွမ္းစေသးသည္။
တစ္ရက္တြင္မေတာ့ေမာင္ခ်စ္ထံုးစံအတိုင္း ညေနေစာင္းေနာ္စီးလာတို႔အိမ္ေရာက္သြားသည္။
ကုလားပဲမ်ားလက္ေဆာင္သြားေပးၿခင္းၿဖစ္သည္။
“ညီမေရ……..စီးလာ….ညီမေရ”
“ဝင္သာလာခဲ့ အကိုေရ ညီမအေနာက္မွာ ထမင္းအိုးတည္ေနလို႕”
အသံၾကားသည္ႏွင့္ေမာင္ခ်စ္ အိမ္အေနာက္ဘက္သို႕ပတ္သြားလိုက္သည္။
“ဘာေတြခ်က္တုန္းဟ၊ ငါ့ဖို႕ေရာမပါဘူးလား။”
“ပါတယ္အကိုဒီေန႕အကိုလာေလာက္မယ္ထင္လို႕ညီမထမင္းခ်က္ထားတယ္။ရြာထဲမွာလည္းဝက္ေပၚ
တာနဲ႕ ဝက္သားဟင္းပါခ်က္ထားတယ္။”
“ေတာ္ပါၿပီဟာ…မစားေတာ့ပါဘူး။ကုလားပဲလာေပးတာပါ။”
“အကိုကလည္းစားသြားပါဆို။အမိုးကေရပူကအမ်ိဳးေတြလာလို႕လိုက္သြားတာ၂ ညအိပ္ ၃ညအိပ္ေတာ့ၾကာမယ္။
ညီမတစ္ေယာက္တည္းထမင္းစားရမွာပ်င္းလို႔ဟာကို”
ေကာင္မေလးကမ်က္ေစာင္းထိုးရင္ေၿပာလိုက္သည္။
ေမာင္ခ်စ္ရင္ဘတ္ထဲ မွ်ားအစင္းတစ္ရာေလာက္စိုက္ဝင္သြားသလိုခံစားလိုက္ရသည္။
“ဒါဆိုလည္းစားမယ္ဟာ”
ထမင္းစားေသာက္ၿပီးေနာက္ အိမ္ေရွ႕ခန္းေလးတြင္ထိုင္ၿပီးစကားေၿပာၾကသည္။
တစ္အိမ္လံုးတြင္ႏွစ္ေယာက္တည္းရွိသည္ဆိုသည့္အသိစိတ္ေၾကာင့္မ်ားလားမသိ ေၿပာရဆိုရသည္မွာ
ရွက္ဝဲဝဲၿဖစ္ေနသလိုပင္။
“ၿပန္ေတာ့မယ္ဟာ”
ေမာင္ခ်စ္ၾကာရင္သူ႕စိတ္သူမႏိုင္ၿဖစ္ကာ ခက္ရေၿခရဲ႕ဟုေတြးကာႏႈတ္ဆက္လိုက္သည္။
“ၿပန္ခ်င္လည္းၿပန္ေတာ့ တကတည္းညီမနဲ႔ အတူစကားေၿပာေနတာေတာင္မွ ဂနာမၿငိမ္ၿဖစ္ေနတာ။
ဒီကကိုက္စားမွာက်ေနတာပဲ”
ေကာင္မေလးႏႈတ္ခမ္းခၽြန္ကာေၿပာသည္။
“တကယ္ကိုက္စားခ်င္ေနတာက ငါဟ…..ငါဟ”
ေမာင္ခ်စ္ဘုေတာသည္။
“ကိုက္စားခ်င္လည္းစားေပါ့အကိုရယ္၊တကယ္ေတာ့ အကိုတို႕ကညီမတို႔လို ေတာသူကို
ဘယ္အဖက္လုပ္ခ်င္ပါမလဲ။ၿမိဳ႕မွာေကာင္မေလးေတြ၀ိုင္းေနတာကိုး”
ေကာင္မေလးစကားမဆံုးလိုက္ရ ေမာင္ခ်စ္ေၿဖရွင္းခ်က္ ခ်က္ခ်င္းေပးလိုက္သည္။
စကားလံုးၿဖင့္ေတာ့မဟုတ္။ေကာင္မေလး၏ပါးႏွစ္ဘက္ကိုေမာင္ခ်စ္ဘယ္ၿပန္ညာၿပန္နမ္းလိုက္သည္။
“အို”ေနာ္စီးလာမ်က္လံုးၿပဴးၿပီး အာေမဋိတ္ပင္ထြက္သြားရသည္။ေမာင္ခ်စ္ေပါက္တဲ့နဖူးမထူး ဟုခံယူလိုက္သည္။
ေကာင္မေလးတစ္ကိုယ္လံုးကိုတင္းက်ပ္စြာဖက္ထားၿပီးႏႈတ္ခမ္းကိုနမ္းလိုက္သည္။
“အင္း…………….”ေကာင္မေလးတစ္ကိုယ္လံုး ေပ်ာ့သြားသည္။ေမာင္ခ်စ္ေကာင္မေလးကိုႏႈတ္ခမ္းခ်င္း နမ္းေနရာမွ
ခြာလိုက္ၿပီး မ်က္လံုးကိုစူးစူးစိုက္စိုက္ၾကည့္ကာ
“ညီမကို အကိုအရမ္းခ်စ္ေနၿပီ၊ညီမကေရာ အကို႕ကိုဘယ္လိုသေဘာရွိလည္း”
“ညီမက အရင္ခ်စ္ရသူပါအကို” ေနာ္စီးလာေမာဟိုက္သံေလးၿဖင့္ေၿပာသည္။
ေမာင္ခ်စ္တစ္ေယာက္ေကာင္မေလးေၿပာသည္ကိုစကားၿပန္မေၿပာဘဲ ႏႈတ္ခမ္းေလးကိုၿပန္နမ္းသည္။
ဖက္ထားေသာလက္မ်ားက ေကာင္မေလး၏ရင္ညြန္႔နားဆီသို႕ေရာက္လာၿပီး ေကာင္မေလး၏ ႏုိ႕ေလးႏွစ္လံုးအား
လက္ၾကမ္းၾကီးမ်ားၿဖင့္ ေခ်ေပးလိုက္ရာေကာင္မေလးက
“အကိုေၿဖးေၿဖးေနာ္”
ေတာင္းပန္သံၿဖင့္ေၿပာရွာသည္။
ေမာင္ခ်စ္ကေဘာ္လီေပၚမွစမ္းမိေသာ ႏို႕သီးေခါင္းေလးမ်ားကို လိွမ့္ေခ် ေပးလိုက္သည္။
ေကာင္မေလး၀တ္ထားသည္က ရင္စိအက်ီေလးၿဖစ္သၿဖင့္မရိုးမရြၿဖစ္လာကာ
ႏွိပ္စိက်ယ္သီးေလးမ်ားကို ဆြဲၿဖဳတ္လိုက္ေသာအခါ ေတာသူၿဖစ္ေသာ္ၿငား ေဖြးဥေသာအသားအရည္ႏွင့္
ႏို႕ေလးမ်ားကိုေတြ႕ရသည္။
ေမာင္ခ်စ္အခ်ိန္ဆြဲမေနေတာ့ ကြန္မန္ဒိုစစ္နည္းဗ်ဴဟာၿဖစ္သည့္ အတင္း၀င္အတင္းတိုက္ ပင္လႈပ္ရွားေတာ့သည္။
ေကာင္မေလး၏ေဘာ္လီကိုပါဆြဲခၽြတ္လိုက္သည္။ခ်ိတ္ၿဖဳတ္ မရ၍ပင္ ေနာ္စီးလာကခါးေလးကိုေကာေပးရသည္။
ခ်ိတ္ၿဖဳတ္ၿပီးေသာအခါ ခါးကိုၿပန္မမတ္ေအာင္လက္တစ္ဘက္ၿဖင့္ထိန္း၍ လက္တစ္ဘက္ကေဘာ္လီကိုလွန္လိုက္ကာ
ႏို႔ေလးမ်ားကိုကုန္း၍အားရပါးရစို႔ေလသည္။
ေနာ္စီးလာတစ္ေယာက္ထြန္႔ထြန္႔လူးသြားၿပီး ေမာင္ခ်စ္ေခါင္းၾကီးအားလက္ၿဖင့္ႏို႔ၾကီးႏွင့္ဆြဲကပ္ထားလိုက္ရာ
ေမာင္ခ်စ္သည္ပင္လွ်င္အသက္ရွဳၾကပ္သလိုၿဖစ္သြားသည္။
အိမ္ေရွ႕ခန္းတြင္ထင္သလိုၿဖစ္ေနၾကရာမွ
“အကိုအိပ္ခန္းထဲသြားၾကမယ္ေလ၊ညီမအိမ္တံခါးခ်က္ထိုးလိုက္ဦးမယ္”
ေမာင္ခ်စ္ဘာမွၿပန္မေၿပာပဲေကာင္မေလးကိုလႊတ္ေပးလိုက္သည္။
ၿပီးမွေကာင္မေလးကေမာင္ခ်စ္အားအိပ္ခန္းတြင္းသို႔ေခၚသြားသည္။
အိပ္ခန္းထဲေရာက္ေတာ့ေမာင္ခ်စ္ကေကာင္မေလးကို ၾကမ္းၿပင္ေပၚသို႕လွဲခ်လိုက္ရင္းထမိန္ကိုပါၿဖည္ခ်လိုက္သည္။
ေအာက္မွေကာင္မေလး၏သဘာ၀အတိုင္း မရိတ္မသင္ ထားေသာ အေမႊးလိမ္ေကာက္ေလးမ်ားၿဖင့္ေစာက္ဖုတ္ၾကီးက
ေဖာင္းထေနသည္။အိမ္ေနရင္းမို႔လို႕လားမသိေအာက္ခံေဘာင္းဘီမ၀တ္ထားေပ။
ေကာင္မေလး၏ေဖာင္းထေနေသာ ေစာက္ဖုတ္ကိုလက္ႏွင့္အုပ္လိုက္ကာ လက္ခလယ္က
ေစာက္ပတ္အကဲြေၾကာင္းအတိုင္းအစုန္အဆန္ပြတ္သပ္ေပးလိုက္သည္။ၿပီးေနာက္ေစာက္စိေလးကိုပါ
လက္ၿဖင့္ကလိေပးလိုက္သည္။
ေကာင္မေလးလည္းေစာက္ရည္မ်ားရႊဲရႊဲစိုေနၿပီၿဖစ္သၿဖင့္ ေကာင္မေလးကိုလွဲ ခိုင္းလိုက္ကာ
ေမာင္ခ်စ္ သူ၏အက်ီပုဆိုးမ်ားကိုအၿမန္ဆြဲခၽြတ္လိုက္သည္။
ၿပီးေနာက္ေကာင္မေလး၏ေပါင္ၾကားတြင္းသို႔တိုး၀င္ကာ ဒူးေထာက္ေနရာယူလိုက္သည္။
သူ၏ထိပ္ဖူးၿဖင့္အစိေနရာကို ပြတ္ဆြဲလိုက္ရာ
“အကိုရယ္လုပ္မွာၿဖင့္လုပ္ပါ၊ညီမအေနရခက္လာၿပီ”
ေၿပာၿပီးသူမ၏ေစာက္ဖုတ္ႏႈတ္ခမ္းသားေလးမ်ားကိုလက္ၿဖင့္ဆြဲၿဖဲေပးသည္။
(ေအာ္..တိုင္းရင္းသူေလးေတြမ်ားပြင့္လင္းခ်က္ ဤကား စကားခ်ပ္)
ေမာင္ခ်စ္ေပၚလာေသာႏႈတ္ခမ္းသားနီနီရဲရဲေလး ႏွစ္ခုၾကားသို႔
သူ၏ထိပ္ဖူးၾကီးအားေၿဖးေၿဖး ထိုးထည့္လိုက္သည္။
ေကာင္မေလးခမ်ာ အသံလံုး၀မထြက္ အံၾကိတ္ၿပီးခံသည္။
အဝင္အထြက္၁၀ခ်က္ေလာက္လုပ္လိုက္သည္။ၿပီးေနာက္ အနည္းငယ္ထပ္မံထိုးလိုက္ရာ
အဆံုးသို႕ ထစ္ထစ္..ထစ္ထစ္ နဲ႔ဝင္သြားသည္။
ခဏ အသာၿငိမ္ၿပီးေနာက္ ႏို႕ေလးစို႔ေပးလိုက္ ႏႈတ္ခမ္းေလးအသာနမ္းလိုက္ႏွင့္
ၿပဳလုပ္ၿပီးမွ တစ္ေၿဖးေၿဖးခ်င္းစလိုး ေတာ့သည္။
“ညီမနာေသးလား”“ရတယ္အကို……ညီမခံႏိုင္တယ္”
ေမာင္ခ်စ္တင္ပါးဆံုကိုခြက္သြားေအာင္အားယူကာ မွန္မွန္ေလးေဆာင့္လိုးသည္။
“အင့္..အင့္…….….အင့္..အင့္…………အင့္…အင့္”
တေၿဖးေၿဖးအရွိန္ရလာသည္ႏွင့္ေမာင္ခ်စ္၏ေဆာင့္ခ်က္ႏွင့္အညီ
ေနာ္စီးလာ၏ပါးစပ္မွအသံေလးမ်ားထြက္လာသည္။
ဖင္ၾကီးမ်ားကိုလည္းေကာ့ေကာ့ခံလာရာ
ေမာင္ခ်စ္ ေလွၾကီးထိုး လိုးေနရာမွ ေၿမစိုက္ေဆာင့္ခ်က္မ်ားၿဖင့္ေဆာင့္လာသည္။
ေမာင္ခ်စ္ေဆာင့္ခ်က္သြက္လာသည္ႏွင့္အမွ် ေနာ္စီးလာညီးသံပိုက်ယ္လာသည္။
“ေကာင္းတယ္အကိုလုပ္ ညီမကိုအားမနာနဲ႔”
ဟုတ္လည္းဟုတ္သည္ ေမာင္ခ်စ္ေဆာင့္သမွ်ကို မ်က္ႏွာတစ္ခ်က္မပ်က္ ခံသည္။
ေမာင္ခ်စ္တစ္ကိုယ္လံုးရွိေသြးမ်ားလီးထိပ္တြင္စုလာသလိုခံစားလာရသည္။
ေနာ္စီးလာ တစ္ကိုယ္လံုး တြန္႕လိမ္သြားကာ ေမာင္ခ်စ္ကိုတင္းတင္းဖက္ထားရင္းတစ္ခ်ီၿပီးသြားသည္။
မၾကာမွီပင္ေမာင္ခ်စ္လည္း လရည္မ်ားကိုေနာ္စီးလာ၏ေစာက္ဖုတ္အတြင္းသို႔ ပန္းထုတ္လိုက္သည္။
ႏွစ္ဦးစလံုးေမာေမာၿဖင့္မွိန္းေနလိုက္ၾကသည္။
တဖန္အားၿပန္ၿပည့္ကာ ေနာက္တစ္ခ်ီလုပ္ရန္ေၿပာေသာအခါ ေနာ္စီးလာဘာမွမေၿပာ။
ေမာင္ခ်စ္အလိုက်လိုက္ေရာေပးသည္။
ေမာင္ခ်စ္ကေအာက္မွပက္လက္လွန္ေပးထားၿပီးေကာင္မေလးက ေပၚမွတက္လိုးေပးလိမ့္မည္။
ေကာင္မေလးအေပၚမွေဆာင့္သည္က အေပၚေအာက္ေဆာင့္သည္မဟုတ္ပဲ လီးကိုေစာက္ဖုတ္အတြင္း
စိမ္ကာေရွ႕တိုးေနာင္ငင္ပြတ္ဆြဲၿခင္းၿဖစ္သည္။ဤသည္ကပို၍ ေစာက္ဖုတ္တြင္းသို႔လီး၀င္နက္ၿပီး
ေစာက္ဖုတ္္နံရံအားလံုးကိုထိသည္။ထိုေန႕က သံုးခ်ီသံုးလား ဆြဲၿပီမွစခန္းသို႕ၿပန္ခဲ့သည္။
ေနာက္ေန႕တြင္လည္းေမာင္ခ်စ္ညေနပိုင္း ရြာထဲသို႕လာခဲ့သည္။ေနာ္စီးလာသို႔အိမ္သို႔ေရာက္ေသာ္
ေနာ္စီးလာေရခပ္သြားရာမွ ၿပန္အလာႏွင့္ ဆံုသည္။
ေနာ္စီးလာကိုၿမင္လိုက္သည္တြင္္ ဆရာေမာင္ခ်စ္ရင္ထဲ လႈပ္ရွားသြားၿပီးရွက္ကိုးရွက္ကန္းၿဖစ္သြားသည္။
ေနာ္စီးလာ လည္းဆရာေမာင္ခ်စ္ကို ၾကည့္ၿပီး
“အကိုအိမ္ေရွ႕မွာခဏေစာင့္ေနာ္ ညီမၿပီးရင္လာခဲ့မယ္”
ဆရာေမာင္ခ်စ္ေခါင္းညိတ္ၿပၿပီး အိမ္ေရွ႕ခန္းသို႔ထြက္လာခဲ့သည္။
ေတာ္ေတာ္ၾကီးၾကာေအာင္ေစာင့္လိုက္ရၿပီးမွ ေနာ္စီးလာထြက္လာသည္။
ေရခ်ိဳးလာဟန္တူသည္သနပ္ခါးအေဖြးသားႏွင့္ေတြ႕ရသည္။
“အကိုညီမကိုစကားေၿပာခ်င္လို႕”
ေနာ္စီးလာ ေခါင္းေလးေမာ့လာၿပီးၾကည့္သည္။
“အကိုညီမကိုလက္ထပ္ပါရေစ”
ေနာ္စီးလာပါးစပ္ေလးအေဟာင္းသားၿဖစ္သြားသည္။
“ဟုတ္တယ္။အကိုညီမကိုလက္ထပ္ပါရေစ။အကိုညီမကိုတရားဝင္မိသားဖသားပီပီေတာင္းရမ္း
မွာပါ။”
“မၿဖစ္ႏိုင္ဘူးထင္တယ္အကို”
“ဘာလို႕လဲညီမရယ္အကိုညီမကိုတကယ္ခ်စ္တာပါ။မေန႔ကကိစၥေၾကာင့္ ဒီစကားေၿပာတာမဟုတ္ပါဘူး”
ေနာ္စီးလာမ်က္ရည္ေလးမ်ားဝိုင္းလာသည္။
“အကိုအခုလိုေၿပာတာေက်းဇူးတင္ပါတယ္။ညီမကိုတန္ဖိုးထားတယ္ဆိုတာကိုလည္းသေဘာေပါက္ပါတယ္။
ညီမအကို႕ကိုခ်စ္ပါတယ္။ခ်စ္လို႕လည္းအကို႔ကို အခုလိုလိုက္ေလွ်ာတာေပါ့။ဒါေပမယ့္ မၿဖစ္ပါဘူးအကိုရယ္”
“အကိုတို႕ကက်င့္ဝတ္ေၿခာက္ဆယ္ကိုေလးစားလိုက္နာရတဲ့တပ္မေတာ္သားေတြပါ။ဒီလိုမ်ိဳးေစာ္ကားခ်င္သလို
ေစာ္ကား ၿပီးေတာ့ထားခဲ့လို႕ရတဲ့လူမ်ိဳးမဟုတ္ရပါဘူး၊ညီမ ကိုလည္းတကယ္ေမတၱာသက္ဝင္ခ်စ္ခင္မိတာပါ။”
“မၿဖစ္ဘူးအကို။ညီမလည္းအကို႕ကိုလက္ထပ္ခ်င္ပါတယ္။ဒါေပမယ့္အကိုရယ္မၿဖစ္ႏိုင္လို႕ပါ။”
“မၿဖစ္ႏိုင္ဘူးဆိုတာဘာလို႕လဲ။အကိုတို႕ကိုအမိုးကသေဘာမတူႏိုင္ဘူးလား”
“မဟုတ္ဘူးအကို၊ညီမ မေၿပာၿပရေစနဲ႕ ၊တေၿဖးေၿဖးေတာ့အကိုသိလာမွာပါ
ညီမအကို႕ကိုခ်စ္ပဲခ်စ္ေနပါရေစ။အခုအကိုညီမ ကိုခ်စ္မွာလားခ်စ္ေလအကိုအားရပါရခ်စ္ပါ။”
ေၿပာေၿပာဆိုဆိုပင္ေမာင္ခ်စ္အနားသို႕ေရာက္လာကာ-ေမာင္ခ်စ္အားစတင္နမ္းေလသည္။
ေမာင္ခ်စ္လည္းေနာ္စီးလာ၏အနမ္းမ်ားကိုအားက်မခံတုန္႔ၿပန္နမ္းေလသည္။
“အင္း…..”
ေနာ္စီးလာမ်က္လံုးမ်ားေမွးစင္းက်လာကာေမာင္ခ်စ္ကိုဖက္ထားေသာလက္မ်ား ကလည္း
ပိုမိုတင္းက်ပ္စြာဖက္လာသည္။
ေမာင္ခ်စ္၏ပုဆိုးကိုေနာ္စီးလာက ပင္ခၽြတ္လိုက္သည္။ထို႔ေနာက္ေထာင္ထြက္လာေသာ လီးၾကီးကို
ေဖာင္းအိေနေသာ လက္ကေလးမ်ားႏွင့္ ဆြဲကိုင္လိုက္သည္။ေနာ္စီးလာအနမ္းမ်ားကို ေခတၱနားလိုက္ၿပီး
ေအာက္သို႕ထိုင္ခ်လိုက္ကာ ေမာင္ခ်စ္၏လီးညိဳညိဳၾကီးကိုႏႈတ္ခမ္းဖူးဖူးေလးမ်ားၿဖင့္
ဆြဲယူကာဝတ္ရည္မ်ား ကိုစုပ္ေသာပ်ားပိတုန္းကဲ့သို႕ စုပ္ယူလိုက္ေတာ့သည္။
“အင္း…..ကၽြတ္..ကၽြတ္…ေကာင္းလိုက္တာညီမရယ္။”
ေနာ္စီးလာ၏လွ်ာဖ်ားကေမာင္ခ်စ္၏ဒစ္ကို ရစ္ပတ္လိုက္ခ်ိန္တြင္ ေမာင္ခ်စ္၏ပါးစပ္ဖ်ားမွ
အာေမဋိတ္သံ ထြက္ေပၚလာခဲ့သည္။
အနည္းငယ္ၾကာေသာ္
“ေတာ္ၿပီညီမ…အကိုၿပီးသြားလိမ့္မယ္”
ေၿပာေၿပာဆိုဆိုပင္ ဆြဲထုတ္လိုက္ရသည္။မထုတ္ပါကလည္း ပါးစပ္ထဲတြင္ပင္ၿပီးသြားႏိုင္သည္။
ေမာင္ခ်စ္လည္းအားက်မခံ ေနာ္စီးလာကို ၾကမ္းၿပင္ထက္သို႔အိပ္ေစ၍ ေပါင္ႏွစ္လံုးၾကားဝင္ကာ
ေစာက္ဖုတ္ရွိရာသို႔ဦးတည္၍အားရပါးရလွ်က္ေလသည္။
“အား…..အား…..အား….”
ေမာင္ခ်စ္ကလည္းေစာက္စိႏွင့္ႏႈတ္ခမ္းသားမ်ားကိုအခ်ိဳးညီညီးမႈတ္ေပးေတာ့သည္။
“ေတာ္ပါေတာ့အကိုရယ္ ေကာင္းလြန္းလို႕ ေသးေတာင္ထြက္ခ်င္လာၿပီ”
ေမာင္ခ်စ္ခ်က္ခ်င္းရပ္လိုက္သည္။
ၿပီးေနာက္သူ၏ဒစ္ဖ်ားကို ေနာ္စီးလာ၏ေစာက္ဖုတ္ႏႈတ္ခမ္းသားမ်ားအတိုင္း အထက္ေအာက္
အစံုအဆန္ဆြဲေပးလိုက္ေတာ့သည္။ၿပီးမွပဲႏႈတ္ခမ္းသားမ်ားကိုအသာၿဖဲကာ ေၿဖးေၿဖးခ်င္း
သြင္းလိုက္သည္။ေနာ္စီးလာႏွင့္ေမာင္ခ်စ္တို႕ႏွစ္ေယာက္ တစ္သားတည္းၿဖစ္သြားသကဲ့သို႕
ခံစားလုိက္ရေလေတာ့သည္။
“ေအာ္…..အခ်စ္ရဲ႕တန္ခိုးၾကီးေပစြ”
(ၿပီးပါၿပီ)

No comments: