Tuesday 10 May 2016

ဆံုလည္ႏြား (အပိုင္း - တစ္)

ခိုင္ခိုင္ေက်ာ္ဦး သူ႕ဘာသာ တေယာက္ထည္း အေတြးေခါင္ေနမိသည္။ ငါ့ဘဝက ဒါပဲလား။ ၿပီးသြားၿပီလား။ ဒီလို အရြယ္ မိန္ုးမေတြ ဒီအတိုင္းပဲ ျဖစ္တတ္ၾကသလား။ ေနာက္သံုးေလးလေလာက္ဆိုရင္ အသက္ ၄၀ ျဖစ္ေတာ့မယ္ ဘဝရဲ႕ တဆစ္ခ်ိဳးျဖစ္ၿပီ လို႕ထင္တယ္။ စာေတြမွာ ဆိုထားတာကေတာ့ အသက္၄၀ မွ ဘဝစတယ္တဲ့။ ခု သူ႕ဘဝ သူျပန္ၾကည့္မိေတာ့ လည္း ဘာမွ ေျပာစရာမရွိပါ။ သူမ်ားေတြ ဆိုလွ်င္ ခုခ်ိန္ထိ အလုပ္လုပ္ေနၾကရတုန္း။ ငယ္ငယ္တုန္းက ေက်ာင္းအတူတူတက္ခဲ့ၾကတဲ့ သူငယ္ခ်င္းေတြထဲမွာ အလုပ္မလုပ္ပဲ အိမ္မွာေနၿပီး အိမ္ရွင္မ အေနနဲ႕ သူ႕လိုမ်ိဳး ေနႏိုင္ၾကတဲ့ လူေတြက လက္ခ်ိဳးေရလို႕ ေတာင္ရႏိုင္သည္။ လူ႕ဘဝ ဆိုတာမွာႀကံဳရမဲ့ ဟာေတြလည္း ႀကံဳၿပီးၿပီ။ ပညာသင္တယ္။ အိမ္ေထာင္က်တယ္၊ ခေလးေမြးတယ္၊ ခေလးေတြကို ျပဳစုပ်ိဳးေထာင္တယ္၊ ဝါတြင္း ဥပုဂ္ရက္ ေတြဆိုရင္ ဥပုဂ္ေစာင့္တယ္။ အဲဒါေတြထက္ ဘာရွိေသးလည္း။ ဒါဆိုရင္ ဘဝစတယ္ ဆိုတာ ဘာကို ဆိုလိုခ်င္တာလည္း။ ေသျခာတာကေတာ့ သူ ပ်င္းသလို ျဖစ္ေနတာပါပဲ။
ခိုင္ခိုင္ေက်ာ္ဦး တို႕ မွာ ညီအမ ႏွစ္ေယာက္သာရွိသည္။ သူ႕မမ မူမူေက်ာ္ဦး က အီကိုမွာတုန္းက နာမည္ႀကီး သလားမေမးနဲ႕၊ လိုက္တဲ့ ေယာက္်ားေတြ ဝိုင္းဝိုင္းလည္ ေနသည္။ မူမူေက်ာ္ဦး တတိယႏွစ္ေလာက္မွာ ခိုင္ခိုင္ေက်ာ္ဦးက ပထမႏွစ္ ေဒသေကာလိပ္ မွာပဲရွိေသးသည္။ ခိုင္ခိုင္ေက်ာ္ဦး ရန္ကုန္တကၠသိုလ္ မွာ ဇီဝေဗဒ အဓိကနဲ႕ တတိယႏွစ္ေရာက္လာေတာ့ မူမူေက်ာ္ဦးက ေက်ာင္းၿပီးသြားၿပီ။ သူတို႕ ညီအမ ႏွစ္ေယာက္ ကံေကာ္ေတာမွာ အတူမတက္လိုက္ၾကရ။
အခုေနျပန္စဥ္းစားၾကည့္လိုက္မိေတာ့ ဘဝေတြက ဗီဒီယိုရုပ္ရွင္ကား တခုကို အျမန္ရစ္ၾကည့္လိုက္သလိုပဲ။ ျမန္လိုက္တာ၊ သူမ်ားေတြေတာ့ မသိ ခိုင္ခိုင္ေက်ာ္ဦးအတြက္ ထူးျခားသည့္အျဖစ္အပ်က္ဆိုလို႕ သူ႕လက္ဆယ္ေခ်ာင္းေတာင္ မျပည့္။ အခု အသက္ ေလးဆယ္ျပည့္ခါနီးအထိ သူ႕ဘဝ မွာထူးထူးျခားျခား ျဖစ္ခဲ့တာဆိုလို႕။ တစ္၊ သူဘြဲ႕ရခဲ့သည္။ ႏွစ္၊ သူအလုပ္ရခဲ့သည္။ သံုး၊ ကိုေအာင္ႏိုင္ႏွင့္ အိမ္ေထာင္က် ခဲ့သည္။ ေလး၊ သမီးႀကီး ႏိုင္ႏိုင္ႏိုင္ ကိုေမြးခဲ့သည္။ ငါး၊ သမီးငယ္ ငယ္ငယ္ႏိုင္ ကိုေမြးခဲ့သည္။ ေျခာက္၊ မိဘ ႏွစ္ပါးစလံုး သူတို႕ နယ္အျပန္ သေဘၤာေမွာက္ ၿပီး ဆံုးပါးသြားခဲ့ရသည္။ အဲဒါက သူဘဝမွာ စိတ္အထိခိုက္ရဆံုး။ ခုႏွစ္၊ သမီးႀကီး ႏိုင္ႏိုင္ႏိုင္ ဘြဲ႕ရခဲ့သည္။ရွစ္၊ သမီးႀကီး ႏိုင္ႏိုင္ႏိုင္ အိမ္ေထာင္က်သြားခဲ့သည္။ အဲေလာက္ပဲ သူစဥ္းစားလို႕ရသည္။ ဒါေတာင္မွ ေနာက္ဆံုး ႏွစ္ခုက သူကိုယ္တိုင္ ျဖစ္ခဲ့တာမဟုတ္။ သမီးႀကီး ဆိုေတာ့ သူ႕မွာလည္း ခံစားရလို႕၊ သူ႕ဘဝအတြက္ ထူးျခားတဲ့ အျဖစ္အပ်က္လို႕၊ သူထည့္တြက္ထားလိုက္မိျခင္း ျဖစ္သည္။ အခု လိုအတိုင္း ဆက္တြက္သြားမယ္ဆိုရင္၊ မျဖစ္ေသးတဲ့ အနာဂါတ္မွာ သမီးငယ္ ဘြဲ႕ရတာႏွင့္ အိမ္ေထာင္က်တာရယ္၊ သမီးႀကီး ခေလးေမြး၊ သမီးငယ္ခေလးေမြးတာရယ္၊ ေနာက္ထပ္ေလးခုေပါင္း လက္ဆယ္ေခ်ာင္း ေက်ာ္ၿပီး ဆယ့္ႏွစ္ခု ေတာ့ ျဖစ္သြားမည္၊ ကိုေအာင္ႏိုင္ေသတာ ပါထည့္ေပါင္းရင္၊ စုစုေပါင္း ၁၃ခု ျဖစ္မည္။ အင္း ၁၃ ဂဏန္းဆိုတာ ကံမေကာင္းဘူးလို႕ အဲဒါေၾကာင့္မ်ားေျပာတာလား။ ဘာလို႕လည္းဆိုေတာ့ အဲဒီ၁၃ခု ၿပီးရင္သူေသတဲ့ဟာပဲ က်န္ေတာ့မည္။
“ခစ္ခစ္”
သူ႕ဘာသာ ေန႕ခင္းေၾကာင္ေတာင္ ေပါက္ကရေတြ ေလွ်ာက္စဥ္းစားရင္း ခိုင္ခိုင္ေက်ာ္ဦး အသံထြက္ရီေမာမိလိုက္သည္။ ဟုတ္ပ၊ သူလည္း အခု အားအားယားယားရွိလို႕ ေပါက္ကရေတြ ေလွ်ာက္ေတြးဖို႕ အခ်ိန္ရလာတာမဟုတ္လား။ သူ႕ ကို ကိုႏိုင္က သမီးငယ္ငယ္ ေမြးၿပီးကထဲက အထက္တန္းျပဆရာမ အလုပ္ကေန ထြက္ခိုင္းၿပီး အိမ္ေထာင္ရွင္မ အျဖစ္ အိမ္မွာေနေစခဲ့သည္။ သူရသည့္လစာ ႏွင့္ ခေလးေတြ ကို ျပဳစုပ်ိဳးေထာင္ဖို႕ အခ်ိန္ ႏွင့္က ဘယ္လိုမွ မလဲႏိုင္ေအာင္ တန္ဖိုးက ကြာျခားလြန္းလွသည္ဟု ကိုႏိုင္က ဆိုသည္။ အဲေလာက္ လစာက ေတာ့ သူ အသံုးနည္းနည္းေလွ်ာ့လိုက္ရင္ နည္းနည္းေလး အခ်ိန္ပိုလုပ္လိုက္ရင္ ထြက္လာမွာဟု ဆို၏။
မမမူမူေက်ာ္ဦး က်ေတာ့ သူ႕ထက္ပို စိတ္လႈပ္ရွားစရာေကာင္းမည္ထင္သည္။ သူလည္း ခိုင္ခိုင့္လိုပင္ ငယ္ငယ္ရြယ္ရြယ္ ၁၉ ႏွစ္ ျဖင့္ အိမ္ေထာင္က်ခဲ့ေသာ္လည္း ခိုင္ခိုင့္လို အိမ္ေထာင္ေရးကံမေကာင္းခဲ့ပါ။ သူ႕ေယာက္်ား သေဘၤာသား က ေဆးသမား။ ေဆးအလြန္အကၽြံသံုးစြဲၿပီး သေဘၤာေပၚမွာ ပင္ ေသဆံုးသြားခဲ့ရသည္။ ငယ္ငယ္ရြယ္ရြယ္ႏွင့္ပင္ မုဆိုးမ ျဖစ္ခဲ့ရၿပီး ေတာ္ေတာ္ၾကာသြားခဲ့သည္။ သူပဲ အေရြးလြန္ေနသလား၊ အိမ္ေထာင္သည္ဘဝကိုပဲ စိတ္ပ်က္သြားသလားမသိ။ မုဆိုးမ ျဖစ္ၿပီး ဆယ္ႏွစ္အၾကာမွ ေနာက္အိမ္ေထာင္ထူျဖစ္ေတာ့သည္။ မူမူ၏ ဒုတိယအိမ္ေထာင္ ကိုမင္းေသာ္မွာ မူမူ ထက္ ၇ႏွစ္ခန္႕ႀကီးၿပီး ပထမ အိမ္ေထာင္ျဖင့္ သားေလးတေယာက္ပါလာသည္။ မူမူ ႏွင့္ အိမ္ေထာင္က်ေတာ့ ကိုမင္းေသာ္၏သား ကိုကိုေသာ္မွာ ၈ႏွစ္သားေလး ရွိေသးသည္။ ဘာလို႕ မွတ္မိေနလည္းဆိုေတာ့ ခိုင္ခိုင့္သမီးငယ္ ငယ္ငယ္ ကလည္း ၈ႏွစ္သမီး။ သူတို႕ ႀကီးႀကီး မဂၤလာေဆာင္ေတာ့ သမီးႏွစ္ေယာက္ႏွင့္သြားခဲ့ရသည္။ ရုတ္တရက္ သူတို႕ အကိုဝမ္းကြဲတေယာက္ ရလာတယ္ဆိုေတာ့လည္း သူတို႕ က ခေလးပီပီ ေပ်ာ္ခဲ့ၾကသည္။
ကိုမင္းေသာ္ က ႏိုင္ငံျခား ကုမၸဏီ တခုမွာလုပ္ေနခဲ့သည္။ ေနာက္ ဗမာျပည္မွာ သူ႕ ကုမၸဏီက အေျခအေနမေကာင္း ေတာ့ တပ္ေခါက္သြားသည္။ သူတို႕က အင္ဒိုနီးရွားတို႕ မေလးရွားတို႕ မွာ ရံုးခြဲေတြ၊ပေရာဂ်က္ ေတြရွိသည္။ ကိုမင္းေသာ္ကို တကယ္အလုပ္လုပ္မွန္းသိ။ လုပ္ငန္းလည္း ကၽြမ္းက်င္မႈရွိေတာ့ အဲဒီ ႏိုင္ငံေတြမွာ သြားလုပ္ႏိုင္မလား ေအာ္ဖာေပးသည္။ ကိုမင္းေသာ္အေနနဲ႕လည္း ဒီလိုလစာမ်ိဳးျပန္ရွာလို႕မရႏိုင္ ေတာ့ သြားလုပ္သည္။ ရံုးက အတည္တက်မရွိ ရံုးခ်ဴပ္က ဂ်ပန္မွာဆိုေတာ့ ဟိုႏိုင္ငံဒီႏိုင္ငံ လွည့္ေျပာင္းေနရသည္။ ကိုမင္းေသာ္က ဝပ္ပါမစ္လိုမ်ိဳးႏွင့္သာ လုပ္ကိုင္ေနရသျဖင့္ မိသားစု ကိုေခၚထားလို႕လည္းမျဖစ္ႏိုင္။ မိသားစုက သူ႕ဆီသြားလည္လိုက္။ သူက ခနျပန္လာလိုက္ ႏွင့္ ပဲေနရသည္။
မူမူေက်ာ္ဦးႏွင့္ သူ႕သားကိုကိုေသာ္တို႕ ႏွစ္ေယာက္ထည္းဆိုေတာ့ အားကိုးလည္းရ စိတ္လည္းခ်ရေအာင္ ခိုင္ခိုင္ေက်ာ္ဦးတို႕ႏွင့္ ေလွခါးဟိုဘက္ဒီဘက္မ်က္ႏွာခ်င္းဆိုင္ ရွိသည့္ကြန္ဒိုခန္းကေလး ဝယ္ေပးထားလိုက္သည္။ မူမူေက်ာ္ဦးကလည္း ေအာဒစ္ကုမၸဏီတခုမွာ လုပ္ေနေသးသည္။ သူတို႕ အိမ္ အတြက္ သားအမိႏွစ္ေယာက္ထဲ ဆိုေတာ့ ခ်က္ျပဳတ္ဖို႕၊ အဝတ္ေလွ်ာ္၊အိမ္ရွင္းဖို႕၊ လူငွားထားရသည္။ သူတို႕ႏွင့္ ေဆြမ်ိဳးမကင္းေသာ၊ ေဒၚဝင္းဝင္းသန္း က တရက္ျခားတန္သည္ သူတို႕အိမ္သို႕ လာၿပီး လုပ္ကိုင္ေပးတတ္သည္။
ခုေတာ့လည္း ငယ္ငယ္ က ေဆးတကၠသိုလ္ တက္ေနၿပီ၊ ကိုကိုေသာ္ကလည္း သခ်ာၤအဓိက မွာတက္ေနသည္။ ငယ္ငယ္ေက်ာင္းစာ က သူလည္းမကူညီႏိုင္ေတာ့ၿပီ။ ခုေတာ့ ေန႕လည္ေန႕ခင္းဆိုရင္ အိမ္မွာ တေယာက္ထည္း ျဖစ္ေနတတ္သည္။ တခါတေလ ကိုႏိုင့္ ညီမ ေလးေလးႏိုင္ တို႕ အိမ္မွာ သူတို႕ ခရီးထြက္လွ်င္ အိမ္သြားေစာင့္ေပးရတတ္သည္။ မေလးေလးႏိုင္တို႕က ကေလးသံုးေယာက္ရွိသည္။ အႀကီးဆံုးကမွ ကိုးတန္း ေက်ာင္းသား။သူတို႕လင္မယား ကအလုပ္ကိစၥႏွင့္ ခနခန ခရီးရွည္ထြက္ရေလ့ရွိသည္။ တေယာက္ခ်င္းစီ ခရီးထြက္လွ်င္ေတာ့ကိစၥ မရွိ၊ လင္မယား ႏွစ္ေယာက္စလံုးၿပိဳင္တူ ခရီးထြက္ရသည့္အခ်ိန္ အိမ္မွာ ခေလးေတြ ခ်ည္းထားခဲ့ရမွာ စိတ္မခ်တတ္။ ထိုအခ်ိန္မ်ိဳးမွာ ခိုင္ခိုင္က လည္းအားေနေတာ့ သြားေစာင့္အိပ္ေပးတတ္သည္။
ခိုင္ခိုင္ေက်ာ္ဦး၏ ဘာမွ ထူးထူးျခားျခားမရွိလွဟု ထင္ေနေသာ သူ႕ဘဝ အေျပာင္းအလဲကို မၾကာခင္မွာပင္ စၿပီး ေတြ႕ႀကံဳရေတာ့သည္။
“ကိုကိုေသာ္ ရယ္ နင္ကေတာ့ ဟယ္စံပါပဲ၊ ငါ ခေလး ေလးေယာက္ရခဲ့တာေတာင္မွ အခု နင္လုပ္သလို အစံုအလုပ္မခံခဲ့ရဖူးဘူး၊ တကယ္ပါပဲ”
ဝင္းဝင္းသန္းတေယာက္ ျငီးၿငီးျငဴျငဴ ျဖင့္ ေျပာရွာသည္။ သို႕ေပမဲ့ မေကာင္းလို႕မဟုတ္ အင္မတန္ကို ေကာင္းလို႕သာ ကိုကိုေသာ္ လုပ္ခ်င္သမွ်ကို အလုပ္ခံတာေပါ့။ ကိုကိုေသာ္တို႕ အိမ္မွာ သူအလုပ္ စလုပ္ေတာ့ ကိုကိုေသာ္က လူပ်ိဳေတာင္ မျဖစ္ေသး၊ တကယ့္ခေလးေလး။ ဝင္းဝင္းသန္းက ကိုကိုေသာ္တို႕ အေမ မူမူေက်ာ္ဦး ႏွင့္ ဆို အမ်ိဳး လို႕ ဆိုေပမဲ့ ေတာ္ေတာ့္ကို ေဝးပါသည္။ ဝင္းဝင္းသန္းက ငယ္ငယ္ရြယ္ရြယ္ႏွင့္လင္ေနာက္လိုက္ေျပး သြားၿပီး အိမ္ေထာင္က်၊ ခေလးေတြလည္း တေယာက္ၿပီးတေယာက္ေမြး၊ ေယာက္်ားက လည္း လက္ေက်ာမတင္းေတာ့၊ ခ်ိဳ႕ခ်ိဳ႕တဲ့တဲ့ ေနရရွာသည္။ ခေလးေတြကလည္း ေက်ာင္းတက္သည့္အရြယ္ေတြဆိုေတာ့ အကူမရ၊ သေရစာ ဇီးယိုတို႕ ဘာတို႕လိုမ်ိဳး ေတြကို အိမ္ယူၿပီး ညဘက္ ထုတ္သည့္အလုပ္လုပ္သည္။ ေန႕ဘက္ေတာ့ မူမူေက်ာ္ဦး အိမ္မွာ ထမင္းဟင္းခ်က္ေပး အဝတ္ေလွ်ာ္ေပး၊ အိမ္ရွင္းေပး လုပ္ေပးသည္။ မူမူေက်ာ္ဦး ႏွင့္ဆိုလွ်င္ အသက္က တႏွစ္ေလာက္သာ ငယ္ေသာ္လည္း မမ ဟု ေခၚသည္။ မူမူကလည္း ဝင္းဝင္းသန္းကို ယံုၾကည္စိတ္ခ်ရသျဖင့္ အိမ္ခန္းေသာ့ပါေပးထားၿပီး လစာအျပင္၊ အဝတ္အစား တို႕ အိမ္သံုးပစၥည္းအပိုအလွ်ံတို႕ အျမဲေပးေလ့ရွိသည္။ ဝင္းဝင္းသန္း ေယာက္်ား ကိုေတာ့ မႏွစ္သက္သျဖင့္ အိမ္အလာမခံ။
ဝင္းဝင္းသန္း ႏွင့္ ကိုကိုေသာ္တို႕ စျဖစ္ေတာ့ ကိုကိုေသာ္က လူပ်ိဳေပါက္ ဟိုမုန္းစၾကြၿပီး မိန္းမမွန္သမွ် မွန္းထုေနတဲ့ အရြယ္၊ ေန႕ခင္းဘက္ေတြဆိုရင္ ကိုကိုေသာ္ႏွင့္ ဝင္းဝင္းသန္း တို႕သာ အိမ္မွာရွိၾကသည္။ ဝင္းဝင္းသန္း ေရခ်ိဳးခန္းထဲ ေဆာင့္ေၾကာင့္ထိုင္ အဝတ္ေလွ်ာ္ေတာ့ ထမိန္ကို ေပါင္ရင္းထိတင္ေလွ်ာ္သျဖင့္ ေဖြး ေနေသာေပါင္လံုးႀကီးေတြက၊ လူပ်ိဳေပါက္ ကိုကိုေသာ္ကို စိတ္ရိုင္းဝင္ေစသည္။ ဝင္းဝင္းသန္းက လည္း ထိုအခ်ိန္မွာ ကေလးလည္းေလးေယာက္ရွိၿပီး သူကလည္း ဝဝဖိုင့္ဖိုင့္ျဖစ္ေနသည္။ ေယာက္်ားကလည္း သိပ္မလုပ္ေတာ့၊ အသက္က သံုးဆယ္ေက်ာ္ ကာမ ဆႏၵက အလြန္အားေကာင္းတဲ့ အရြယ္။ သူ တေန႕ ကိုကိုေသာ့္ အခန္းလာရွင္းရင္း ထံုးစံအတိုင္း စရင္းေျပာင္ရင္း လံုးလားေထြးလား ျဖစ္ရာက ကိုကိုေသာ္ လက္သရမ္းတာကို အလိုလိုက္လိုက္မိသည္။ ေနာက္ေန႕ ေနာက္ေန႕ ေတြမွာ တျဖည္းျဖည္း ႏွင့္ တေယာက္ႏွင့္တေယာက္ ဟိုကိုင္ဒီကိုင္ ကေန ဖီးတက္လာသည့္ အဆင့္ေရာက္လာၾကသည္။ ေနာက္ေတာ့ အဆံုးစြန္ထိ ေရာက္သြားၾကသည္။ ဝင္းဝင္းသန္း ၏ ေပါင္လံုးႀကီးေတြ ဖင္ဆံုႀကီးေတြ၊ ႏို႕ႀကီးေတြမွာ၊ ပုံမုန္ အရြယ္ေရာက္သူ ေယာက္်ား ႀကီးမ်ားအဖို႕ ဝသည္ဟု ထင္မည္ျဖစ္ေသာ္လည္း လူပ်ိဳေပါက္ေလး ကိုကိုေသာ္အတြက္ကေတာ့ ကိုင္တြယ္ခြင့္ လုပ္ခြင့္ ရလိုက္သည္မွာ သိန္းထီဆု ေပါက္တာထက္ပင္ ပိုတန္ဖိုးရွိသည္ဟု ထင္မိသည္။
ေယာက္်ားကေလးႏွင့္ မိန္းခေလး ႏွစ္ေယာက္ထဲ ဆိပ္ကြယ္ရာတြင္ အတူရွိမေနသင့္ ဆိုသည္မွာ အေတာ္မွန္ေသာစကားျဖစ္သည္။ အရြယ္ မတူ တာတူတာ၊ အဓိကမဟုတ္။ လြတ္လပ္မႈ ႏွင့္ အထီးနဲ႕ဆန္႔က်င္ဘက္လိင္က အဓိက ျဖစ္သည္။ ဝင္းဝင္းသန္းႏွင့္ ကိုကိုေသာ္ တို႕ ဇာတ္လမ္းမွာ သူတို႕ အိမ္အတြင္းမွာသာ ျဖစ္ခဲ့ ၾကသျဖင့္ ဘယ္သူမွ လည္း မရိပ္မိပဲ ရွိေနခဲ့ေလသည္။ ကိုကိုေသာ္က သူဖတ္မိ၊ ၾကည့္မိသည့္ ႏိုင္ငံျခား စာအုပ္ေတြ ၊ရုပ္ရွင္ေတြက ဟာေတြကို ဝင္းဝင္းသန္းဆီမွာ အကုန္စမ္းသပ္၊ ဝင္းဝင္းသန္း ကလည္း လိုက္ေလွ်ာ ေတာ့ ကိုကိုေသာ္ တေယာက္ တႏွစ္ ႏွစ္ႏွစ္ အတြင္းမွာပင္ ဆရာႀကီးအဆင့္ျဖစ္လာခဲ့ေတာ့သည္။ ကိုကိုေသာ္တေယာက္ တကၠသိုလ္ေရာက္ ေတာ့ ရီးစားေတြ ဘာေတြ ရတာ ေတာင္မွ တခါတေလ မဝင္းဝင္းသန္း ႏွင့္ အလုပ္ျဖစ္ၾကတုန္း။
ဒီေန႕လည္း ေက်ာင္းက ျပန္လာေတာ့ သူ႕ရီးစားက ဟိုေပးမကိုင္ ဒီေပးမထိ၊ ေကာင္မေလးက သူ႕ကိုထိန္းသိမ္း ၾကပ္မတ္ေနသည့္ အပ်ိဳႀကီး အေဒၚႀကီးေတြ ဆံုးမထားသည့္အတိုင္း၊ မဂၤလာေဆာင္ၿပီးမွ တို႕ဘာတို႕လုပ္လာတာနဲ႕ ေဒါပြၿပီး စကားမ်ားကာ အိမ္ျပန္လာခဲ့သည္။ အိမ္ေရာက္ေတာ့ မဝင္းဝင္းသန္း က သူတို႕ အိမ္မွာ လုပ္စရာရွိတာလုပ္ၿပီးလို႕ ျပန္ဖို႕ျပင္ေနတာနဲ႕ ႀကံဳသည္။ သူ႕အခန္းထဲ ျပန္ေခၚလာၿပီး ဝင္းဝင္းသန္းကို မတ္တတ္ရပ္လွ်က္ ကုတင္ေပၚတေတာင္ ေထာက္ ဖင္ကုန္းခိုင္းၿပီး ေဆာ္ေနျခင္းျဖစ္ေလသည္။ သူ႕ေစာ္ေလးကို စိတ္နာနာျဖင့္ ဝင္းဝင္းသန္းကို တအားဗ်င္းလိုက္ရာ ဝင္ဝင္းသန္းလည္း တအားေကာင္းသြားခဲ့ရေလသည္။
သူေဆာင့္လိုက္တုိင္း တုံကနဲ တံုကနဲ ခါယမ္းသြားေသာ ဝင္းဝင္းသန္း၏ ဖင္လံုးႀကီးမ်ားကို ၾကည့္ေနရင္းမွ ကိုကိုေသာ္တေယာက္ အန္တီခိုင့္ ဖင္ႀကီးေတြ သြားျမင္ေယာင္မိသည္။ သူ ဝင္းဝင္းသန္းကို လုပ္ရင္း ႏွင့္ ရက္ေတြ လေတြ ရလာေတာ့ သူ႕ရဲ႕ အႀကိဳက္ေတြက တျဖည္းျဖည္းႏွင့္ အရြယ္ေရာက္ အမ်ိဳးသမီးႀကီးေတြ ကို ပိုစိတ္ဝင္စားမိသည့္ အျဖစ္ကို ေရာက္သြားသလား မသိ။ အျမဲတမ္းလိုလို ပင္ အရြယ္ေရာက္ၿပီး ကိုယ္လံုးကိုယ္ေပါက္ေတာင့္တင္းဖြံ႕ျဖိဳးေနၿပီ ျဖစ္သည့္ မိန္းမႀကီးေတြက ပိန္ပိန္ေညွာင္ေညွာင္ ေကာင္မေလးေတြထက္ သူ႕ကို ပို စြဲေဆာင္မႈရွိတာကို သူသတိထားမိလာသည္။ ထိုအခ်ိန္မွာပင္ အန္တီခိုင္ကို သူ႕ မ်က္ေစ့က်သြားရေတာ့သည္။ အန္တီခိုင္ က မာမီ့ ညီမအရင္းျဖစ္သည္။ မာမီက လည္း သူ႕အေမရင္းမဟုတ္ေတာ့ အန္တီခိုင္က သူနဲ႕ ဘာမွ ကို မေတာ္။ သို႕ေပမဲ့ အန္တီခိုင္တို႕က သူ႕ကို တူအရင္းလိုပင္သေဘာထားသည္။ အန္တီခိုင့္သမီးေတြ ျဖစ္တဲ့ ႏိုင္ႏိုင္တို႕ ငယ္ငယ္ တို႕ က လည္းသူ႕ ကိုေမာင္ႏွမ တဝမ္းကြဲလို သေဘာထားၾကသည္။ ငယ္ငယ္ေလးထဲက အတူတူ ႀကီးလာၾကသည္မို႕ တကယ္လည္း ေမာင္ႏွမေတြလို ျဖစ္ေနၾကသည္။
အန္တီခိုင္က မဝင္းဝင္းသန္းလို ဝတာမဟုတ္၊ ေတာင့္သည္လို႕ပဲ ေျပာရမည္။ တင္လံုးေတြက ဝိုင္းစက္ ေနသည္။ ခါးက သိပ္မေသးေသာ္လည္း ေအာက္က ကားစြင့္ေသာ တင္ႀကီးေၾကာင့္ က်င္ေနသည္ဟု ထင္ရသည္။ လမ္းေလွ်ာက္သြားလိုက္ရင္ တင္သားေတြက ထမိန္စကို ဆြဲမသလိုမို႕ တလံုးခ်င္းေရြ႕ေနတာကို ထမိန္ေပၚကပင္ျမင္ေနရသည္။ မ်က္ႏွာကလည္း ေခ်ာသည္၊ ယဥ္သည္ဟု ဆိုရမည္။ ႏွာတံေပၚေပၚ မ်က္လံုးႀကီးႀကီး၊ ႏူတ္ခမ္းထူထူ၊ ဆံပင္အုပ္ေကာင္းေကာင္းကို တပတ္လ်ိဳဆံထံုး အျမဲထံုးတတ္သည္။ ကၽြဲေကာ္ကိုင္း မ်က္မွန္တတ္ထားတာေတာင္မွ ဆက္ဆီျဖစ္ေနေသးသည္ဟု ကိုကိုေသာ္ ထင္မိသည္။ အေနအထိုင္လည္း တည္ျငိမ္သည္။ ဘုရားတရား သာလုပ္သည္၊ မာမီ့လိုေတာင္ ပါတီတို႕ ဘာတို႕ သြားေလ့မရွိ။ သူ အန္တီခိုင့္ကို သတိထားမိၿပီး စြဲလမ္းလာသည့္ေနာက္ပိုင္း၊ မဝင္းဝင္းသန္းကို ေနာက္က လုပ္တိုင္း အန္တီခိုင့္ကို လုပ္ေနသည္ဟု စိတ္ကူးယဥ္မိလာသည္။ အန္တီခိုင္ႏွင့္လည္း မသိမသာ အခ်ိန္ျဖဳန္းတတ္လာခဲ့သည္။ သူႏွာဗူးက်ေနတာေတာ့ အန္တီခိုင္မရိပ္မိရေအာင္ အေတာ္ေလး သတိထားကာ ေနရသည္။ နည္းနည္းေလး ပူးပူးကပ္ကပ္ ေနခဲ့ရၿပီသည္ႏွင့္ ညဖက္ဆိုရင္ သူ ေဂြလွိမ့္ျပစ္လိုက္ရေလ့ရွိသည္။
အန္တီခိုင္ႏွင့္ နီးနီးကပ္ကပ္ ေနခြင့္ရခဲ့ၿပီး ေနာက္တေန႕ မဝင္းဝင္းသန္း ႏွင့္ႀကံဳရင္ေတာ့၊ မဝင္းဝင္းသန္းတေယာက္ နာၿပီသာမွတ္ေတာ့။ အန္တီခိုင္အမွတ္ျဖင့္ တအားကို က်ံဳူးေဆာ္ေလေတာ့သည္။ သူ႕စိတ္ထဲမွာ တကယ္တမ္းလက္ေတြ႕က ျဖစ္ႏိုင္မည္မထင္လို႕ ပိုၿပီး စိတ္လႈပ္ရွားရတာလားေတာ့မသိ။ ဒါေပမဲ့ လူဘဝ ဆိုတာ မေမွ်ာ္လင့္တာေတြနဲ႕ ျပည့္ႏွက္ေနတတ္တယ္မဟုတ္လား။
ဒီတခါသၾကၤန္ က်ေတာ့ ကိုကိုေသာ္ တို႕ သူငယ္ခ်င္းတသိုက္၊ ဂ်စ္ကားတစီးျဖင့္ ေရပက္ခံထြက္ၾကသည္။ တေယာက္ေသာ သူငယ္ခ်င္း၏ကားမို႕ အရက္ပုလင္းေတြ ပလပ္စတစ္ပံုး တခုထဲထည့္ယူလာခဲ့ၾကသည္။ ေသာက္ရည္က သိပ္မပါလာ သျဖင့္ ခနေလးျဖင့္ေသာက္ရည္ကုန္သြားေတာ့ ပါလာသည့္ ရမ္ ေတြကို ဒီအတိုင္း ေသာက္ၾကရသည္။ ေရပက္မ႑ပ္ေရာက္လို႕ ထိုးပက္ေသာ ေရေတြကို ပါးစပ္ဖြင့္ခံၿပီး ေသာက္ၾကရသည္။ ေနကပူလိုက္ တကိုယ္လံုးပူလာလိုက္၊ ေနာက္ေရပက္ခံရေတာ့ ေရေတြစိုရြဲလိုက္ျဖစ္ေနၾကသည္။ လမ္းမွာ လမ္းေလွ်ာက္ေနေသာ ေကာင္မေလး ႏွစ္ေယာက္ ေလာက္ ကို လိုက္မလားဆိုေတာ့ လိုက္မည္ဆိုတာ ႏွင့္ေခၚတင္လာခဲ့သည္။ သူ႕သူငယ္ခ်င္းႏွစ္ေယာက္က ေစာ္ေပြစီကို ထိန္းလိုက္ေတာ့ ကိုကိုေသာ္ တေယာက္လက္မဲ့ ျဖစ္ေနရသည္။ လမ္းေပၚမွ ေရစိုထမိန္ေတြႏွင့္ ေကာင္မေလးေတြေရာ၊ ကားေပၚပါလာသည့္ေကာင္မေလး ေတြကို သူ႕သူငယ္ခ်င္းေတြ ေထာက္လွမ္းေရးကာနယ္ လုပ္ေနတာေတြေရာ ျမင္ေနရေတာ့ ကိုကိုေသာ့္ ေကာင္ႀကီးမွာ တခ်ိန္လံုးမာေနရသည္။ နည္းနည္းခ်မ္းသည္ထင္တာႏွင့္ အရက္ကို ပဲ နိေမာ့ခ်လိုက္၊ ေရပက္တာေလးခံလိုက္ႏွင့္၊ ေန႕ခင္း ေရပက္နားခ်ိန္ေရာက္ေတာ့ ကိုကိုေသာ္ ေခါင္းနည္းနည္းကိုက္လာသည္။ လူလည္းပင္ပန္းလာသည္။ ေန႕လည္ျပန္ထြက္ဖို႕အခ်ိန္ခ်ိန္းလိုက္ၾကရင္း သူ႕တိုက္ခန္းေရွ႕ေရာက္ေတာ့ ကားေပၚမွ ဆင္းလိုက္ရင္း သူတို႕ အခန္းရွိရာသို႕တက္လာခဲ့သည္။ သူတို႕အခန္းေရွ႕ေရာက္မွ သူ႕အိပ္ေတြ လိုက္စမ္းေတာ့ အခန္းေသာ့ ရွာမေတြ႕ေတာ့၊ ဟိုက္ ။ဒုကၡပဲ ဟိုေကာင့္ကားေပၚမ်ား က်သြားပလားမသိ။ ေအာက္ျပန္ဆင္းၿပီး ဟိုေကာင္ေတြ ဆီ ျပန္သြားရွာ ရရင္ေကာင္းမလား စဥ္းစားေနတုန္း အန္တီခိုင္တို႕ အခန္းတံခါးပြင့္လာသည္။
“ဟဲ့ ေသာ္ႀကီး.. ဘာလုပ္ေနတာလည္း၊ ေရေတြလည္းစိုရြဲလို႕”
“ေသာ့ေပ်ာက္ေနလို႕ တီတီ “
“ေအာ္ျဖစ္ရမယ္ နင္ကေတာ့ေလ၊ ေရစိုႀကီးနဲ႕ ဘယ္မွာေပ်ာက္သြားတာလည္း”
“မသိဘူး တီတီ.. မင္းခန္႕ တို႕ဂ်စ္ကားေပၚက်ခဲ့လားမသိဘူး”
“အိုလာလာ ဒီအတိုင္းမေနနဲ႕ ငါတို႕အခန္းထဲလာ မင့္ေလးေလး အဝတ္အစားေတြ ခနလဲထားလိုက္”
ကိုကိုေသာ္ ဘာမွ မေျပာေတာ့ အန္တီခိုင္သို႕အခန္းသို႕ ပါးစပ္ပိတ္ကာ ဝင္လာခဲ့သည္။ သူ႕ဆီက အရက္နံ႕ရသြားမွာ စိုးလို႕ စကား သိပ္မေျပာရဲ။ လူကေတာ့ သူ႕ကိုယ္သူ ပုံမွန္လို႕ထင္ေနသည္။ တကယ္ေတာ့ လူက ယိုင္တိုင္တိုင္၊ ေမွာက္ထိုးမလဲေအာင္အားျပဳ ေလွ်ာက္ေနရသည္။ အန္တီခိုင္တို႕အိမ္က သူကၽြမ္းေနၿပီးသားမို႕၊ ေရခ်ိဳးခန္းရွိရာကို တန္းဝင္သြားလိုက္သည္။ ေသးကလည္း အရမ္းေပါက္ခ်င္ေနတာမို႕အခန္းတံခါးကို အထဲက ဂ်က္ခ်ၿပီး ေဘာင္းဘီဇစ္ျဖဳတ္ကာ ေသးပန္းလိုက္သည္။ အား၊ ေသးကပူၿပီးေႏြးေနတာပဲ၊ သူ႕တကိုယ္လံုးေတာင္ၾကက္သည္းထသြားရသည္။ ေသးေပါက္ရတာ ဇိမ္ရွိလိုက္တာဟု ေတြးေနမိသည္။ တမနက္လံုး စိတ္ေတြထေနရေတာ့ သူ႕ေကာင္ႀကီးကလည္း မာတာတာ ျဖစ္ေနရသည္။
“ေဒါက္ေဒါက္ “
“.ေသာ္ႀကီး နင္တခါထဲ ေရခ်ိဳးလိုက္ေတာ့၊ နင္တို႕ကို ဘာေရေတြနဲ႕ပက္ထားမွန္းသိတာမဟုတ္ဘူး ေရာ့ဒီမွာ ေရခ်ိဳးၿပီးသုတ္ဖို႕နဲ႕ ဝတ္ဖို႕ မ်က္ႏွာသုတ္ပုဝါနဲ႕ပုဆိုးတထည္ယူထားလိုက္၊”
ကိုကိုေသာ္ ေရခ်ိဳးခန္းတံခါးကို အသာေလးဟၿပီး အန္တီခိုင္လွမ္းေပးေသာ ပုဆိုးႏွင့္ သဘက္ကို ယူလိုက္သည္။ ေရခ်ိဳးခန္းထဲရွိတန္းတခုေပၚမွာ အသာလႊားတင္လိုက္ၿပီး သူ႕အကၤ် ီေဘာင္းဘီေတြကို ခၽြတ္ခ်လိုက္သည္။ သူ႕ေကာင္ႀကီးက ေတာ္ေတာ္မာေနၿပီ။ ေရေလာင္းခ်ၿပီး ဆပ္ျပာတိုက္လိုက္ေတာ့ ပိုေတာင္လာသည္။ မထိမကိုင္မွပဲ ရေတာ့မည္။ သၾကၤန္တြင္း ဆိုေတာ့ မဝင္းဝင္းသန္းလည္း အိမ္လာမွာမဟုတ္။ ေအာဇာတ္လမ္းေတြထဲက လို သူ႕လီးႀကီးကို ပုဆိုးေအာက္မွာ ေငါထ ေနတာ အန္တီခိုင္ ျမင္ေအာင္ ထားလိုက္ရင္ ဘယ္လိုျဖစ္မယ္ထင္သလဲ။ အဲဒီအေတြးကပင္ ကိုကိုေသာ့္ လီးႀကီး မွာ သုတ္ရည္ေတြ ထြက္သြားမေလာက္ကို ဆတ္ဆတ္ခါသြားသည္။ ေရေခါင္းေလာင္းခ်ိဳးခ်လိုက္ၿပီး ဆပ္ျပာတိုက္ေရျပန္ေလာင္းၿပီး ကိုယ္လံုးကို သဘက္နဲ႕ ေျခာက္ေအာင္သုတ္ေတာ့ သူ႕ေကာင္ႀကီးက မာတုန္းရွိေသးသည္။ အင္း စမ္းၾကည့္တာေပါ့။ အရက္နံ႕ကလည္းရွိေသးေတာ့ မူးခ်င္ေယာင္လည္းေဆာင္လို႕ရတာပဲ၊ တခုခု ျဖစ္ရင္ မူးလို႕ပါဆိုၿပီး လြဲခ်ရတာေပါ့။ ေတြးရင္းႏွင့္ပင္ ကိုကိုေသာ္ ရင္ထဲ တဒိန္းဒိန္းခုံလာ၏။
ေလးေလးဦးေအာင္ႏိုင္ ပေလကပ္ပုဆိုးနဲ႔ ႐ွပ္အက်ႌကိုဝတ္ၿပီးထြက္လာတဲ့ ကိုကိုေသာ္ကို လွမ္းၾကည့္လိုက္ရင္း ခိုင္ခိုင္က၊
“အမေလး ေသာ္ႀကီး ထြားလာလိုက္တာ နင့္ေလးေလး အက်ႌ နဲ႔ေတာင္ က်ပ္ေနၿပီ”
“ဝတ္လို႔ရပါေသးတယ္တီတီရဲ႕”
“ဟဲ့ နင့္မ်က္ႏွာႀကီးလည္းနီလို႔ပါလား ေနလို႔ေကာင္းရဲ႕လား”
“ေခါင္းေတာ့နည္းနည္းကိုက္ေနတယ္ တီတီ”
“ျပစမ္း ဟဲ့ကိုယ္ေတြလည္းပူေနတယ္ဟဲ့..နင္ ေရစိုလိုက္ ေနပူလိုက္နဲ႔အပူ႐ွတ္ၿပီထင္တယ္..ေနအုန္းငါေဆးသြား႐ွာအုန္းမယ္”
တကယ္ေတာ့ တမနက္လံုး ေနပူထဲ ေန အရက္ေသာက္ ေရပက္ခံထားခဲ့ၿပီး အခုေရေအးေအးနဲ႔ခ်ိဳးခ်လိုက္ၿပီးကာစမို႔ အပူေငြ႔ေတြ တ႐ွိန္႐ွိန္တက္ေနျခင္းသာျဖစ္သည္။ အန္တီခိုင္ရဲ႕ လက္ဖဝါး ႏုႏုေလးေတြ သူ႕နဖူးေပၚလာစမ္းေတာ့ ကိုကိုေသာ့္ လီးႀကီးက ပုဆိုးေအာက္မွာ လႈပ္သြားသည္။ ကိုကိုေသာ္မ်က္ႏွာေလး ရံႈ႕မဲ့ ထားလိုက္သည္။
“ လာလာ ငါတို႕ အခန္းထဲက ကုတင္ေပၚခနလွဲေနလိုက္ တီတီ ေရေႏြး လည္းသြားလုပ္လိုက္မယ္”
ေလးေလး ဦးေအာင္ႏိုင္ႏွင့္ တီတီခိုင္တို႕ ေမြ႕ယာႀကီးက အိစက္ေနသည္။ ကိုကိုေသာ္ေက်ာခ်လိုက္ရင္း အားကနဲ အေၾကာေတြအျခင္ေတြ ဆန္႕လိုက္သည္။ ဟား ဇိမ္က်လိုက္တာ၊ ဟုလည္းေတြးလိုက္မိသည္။
“ ေရာ့ ဒီေရေႏြးေလးေသာက္ထားလိုက္အုန္း အိမ္က ပါရာစီတေမာ့လည္း ဘယ္နား ထားမိလဲမသိပါဘူး ေသာ္ႀကီးခနေလးေစာင့္ ငါလမ္းထိပ္ကုလားဆိုင္က တထုပ္ေလာက္အေရးေပၚေျပးဆြဲလိုက္အုန္းမယ္”
“ အာေနပါေစ တီတီ က်ေနာ္ ခနေနသက္သာသြားမွာပါ”
“ အိုခနပဲ၊ တံခါးအထဲက ဂလန္႕မခ်ထားနဲ႕ ခနေလးပဲ”
တီတီခိုင္ထြက္သြားေတာ့ ကိုကိုေသာ္ ကိုယ့္ေကာင္ႀကီးကို ကိုယ္ ခပ္ဖြဖြေလး ပုဆိုးေပၚကပင္ဆုပ္ကိုင္မိသည္။ အမဝင္းဝင္းသန္းကို ပင့္လာလို႕ရရင္ေကာင္းမွာပဲလို႕လည္းေတြးေနမိသည္။ ေသာ့ေပ်ာက္သြားတယ္ ဆိုၿပီး အမဝင္းဝင္းသန္းကို လွမ္းေခၚလိုက္ၿပီး အိမ္မွာတီးလိုက္ရရင္ေကာင္းမယ္ဟုေတြးေနသည္။ တဆက္တည္းပင္၊ အခုလို တီတီခိုင္ႏွင့္ ႏွစ္ေယာက္ထဲ ေနရသည့္အခြင့္အေရးကလည္း ေကာင္းေနတာ ခနေလာက္သည္းညည္းခံလိုက္အုန္းမယ္ေလ။ ဟုေတြးရင္းမွိန္းေနလိုက္သည္။
“ လမ္းထဲက ခေလးေတြ ေတာ္ေတာ္ဆိုးတယ္ကြာ ဥပုဂ္ေစာင့္ေနပါတယ္ ညာေျပာလို႕လည္းမရဘူး အဟစ္၊ ဝိုင္းပက္လိုက္ၾကတာ၊ ကဲ ေဆးရလာၿပီ အဲဒီေဆးေလး ႏွစ္လံုးေလာက္ေသာက္လိုက္ ေသာ္ႀကီး”
ေဒၚခိုင္ခိုင္ေက်ာ္ဦးရဲ႕ ေရေတြစိုရြဲေနတဲ့ ထမိန္ေအာက္က ေပါင္လံုးႀကီးေတြေၾကာင့္ ကိုကိုေသာ္ခမွာ တုန္ခါၿပီး တကယ္အဖ်ားတက္ခ်င္သလိုျဖစ္သြား၏။
“ ေအာ္ ၾကည့္ နင္ ခ်မ္းေနၿပီ မဟုတ္လား၊ ေနအုန္း ေရေႏြးလည္းကုန္သြားၿပီ၊ တီတီ သြားထပ္ထည့္လိုက္အုန္းမယ္ ေဆးေသာက္လို႕ရေအာင္”
သူ႕ေရေႏြးခြက္ကို ယူၿပီး အခန္းထဲက ထြက္သြားတဲ့ ေဒၚခိုင္ခိုင္ေက်ာ္ဦးရဲ႕ ေရစိုထမိန္ကပ္ေနတဲ့ တင္ပါးဆံုႀကီးေတြ က တလံုးတက္တလံုးဆင္းနဲ႕ ခုန္ခုန္ၿပီး လႈပ္ယမ္းသြားတာကို အေနာက္က ၾကည့္ရင္း ကိုကိုေသာ္တေယာက္ တံေတြးေတြ မ်ိဳခ်ေနမိပါေတာ့တယ္။
“ ေရာ့ေရာ့ ေရေႏြးေလးနဲ႕ေသာက္လိုက္”
အခန္းထဲ ေရေႏြးခြက္ေလးႏွင့္ ျပန္ဝင္လာတဲ့ ေဒၚခိုင္ခိုင္ေက်ာ္ဦးကို ျမင္လိုက္ရေတာ့ ကိုကိုေသာ္ မ်က္လံုးျပဴးသြားသည္။ မျပဴးးပဲ ခံႏိုင္မည္လား၊ ေဒၚခိုင္ခိုင္ေက်ာ္ဦးက သူ႕ေရစိုအဝတ္ေတြကို ေရခ်ိဳးခန္းထဲ သြားခၽြတ္ခ်လိုက္ၿပီး ေရခ်ိဳးခန္းထဲလွ်ားထားေသာ ထမိန္အေဟာင္းေလး တထည္ကို ေကာက္ဝတ္ၿပီး ရင္လွ်ားလိုက္ၿပီးမွ မီးဖိုေခ်ာင္မွ ေရေႏြးခြက္ ကေလးသြားယူလာခဲ့ျခင္းျဖစ္ေလသည္။ အခုေတာ့ ကုတင္ေစာင္းမွာ ထထိုင္ေနေသာ ကိုကိုေသာ္ ႏွင့္ မ်က္ႏွာခ်င္းဆိုင္ မွာ။ အတြင္းမွ ဘရာဇီယာ အသားေရာင္ ပုခံုးႀကိဳးႏွင့္ အေပၚပိုင္းကို နည္းနည္းျမင္ေနရၿပီး အဲဒီအေပၚမွ ထမိန္ကို ရင္လွ်ားထားေတာ့ ဝင္းမြတ္ေနသည့္ ပုခံုးသား ရင္ညႊန္႕ႏွင့္ မို႕ေမါက္ထေနေသာ ရင္ႏွစ္မႊာအေပၚသားေလးေတြ။
ကိုကိုေသာ္၏ မ်က္လံုးျပဴးႀကီးေၾကာင့္ ေဒၚခိုင္ခိုင္ေက်ာ္ဦး ဇေဝဇဝါျဖစ္သြားသည္။ သူအေပၚက သဘက္ကေလး ျခံဳလာလိုက္ရင္ေကာင္းသားဟု လည္းေတြးလိုက္မိသည္။ စိတ္ထဲမွာကေတာ့ သေဘာက်သလို၊ ပီတိျဖစ္မိသလို ေလးလည္းျဖစ္သြားသည္။ အဲလိုမ်ိဳဳး ေယာက္်ား ေတြရဲ႕ သူ႕ကို မက္မက္ေမာေမာ ၾကည့္တဲ့ အၾကည့္မ်ိဳးေတြ မခံစားရတာ ၾကာၿပီေကာ။ သူ႕ကိုယ္သူေတာင္ စြဲေဆာင္မႈရွိတဲ့ အမ်ိဳးသမီးလို႕ပင္ မေတြးမိေတာ့။ ကိုေအာင္ႏိုင္ ပင္ သူ႕ကို နမ္းတာျပဳတာ မရွိတာေတာင္ ၾကာခဲ့ၿပီပဲ။
ကိုကိုေသာ္က ေဒၚခိုင္ခိုင္ေက်ာ္ဦးလက္ထဲက ေရေႏြးခြက္ေလးကို ယူၿပီး သူအသင့္ျပင္ထားေသာ ေဆးေလးႏွစ္လံဳုးပါးစပ္ထဲ ျပစ္ထည့္ရင္းေသာက္ခ်လိုက္သည္။ ၿပီးေတာ့ ေရခြက္ကို ကုတင္ေဘးက စားပြဲေပၚလွန္းတင္ရင္း မ်က္ေစ့ကို စံုမွိတ္လိုက္မိသည္။ သူ႕မ်က္လံုးေတြ အၾကည့္ရိုင္းသြားတာကို သူသိလိုက္သည္။ တီတီခိုင့္ မ်က္ႏွာတခ်က္ရဲသြားၿပီး အမူအယာေျပာင္းသြားတာကိုလည္း သူသတိထားလိုက္မိသည္ မဟုတ္လား။ မ်က္ႏွာကိုလည္း အသာရႈံ႕မဲ့ျပလိုက္သည္။
“ ဟင္.. ေသာ္ႀကီး ဘာျဖစ္တာလဲ ေခါင္းအရမ္းထိုးတာလား”
စိုးရိမ္တႀကီးႏွင့္ အနားတိုးလာေသာ ေဒၚခိုင္ခိုင္ေက်ာ္ဦး၏ အနံ႕အသက္၊ သူ႕နဖူးကို လာကိုင္ေသာ လက္ဖဝါးႏုႏုတို႕က ကိုကိုေသာ္၏ စိတ္ရိုင္းမီးစကို ေလမႈတ္ေပးလိုက္သလိုျဖစ္သြားသည္။ သူ႕မ်က္လံုးကို ဖြင့္ၾကည့္လိုက္ေတာ့ တီတီခိုင္၏ ေဖါင္းၾကြေနေသာ ရင္ႏွစ္မႊာက သူ႕မ်က္ႏွာႏွင့္ ေျခာက္လက္မေလာက္မွာ။ ကိုကိုေသာ့္လက္ေတြက တီတီခိုင္၏ ခါးေလးကို လွမ္းဆြဲၿပီး သူ႕မ်က္ႏွာကို တီတီခိုင့္ ရင္ႏွစ္မႊာမွာထိုးအပ္လိုက္မိေလေတာ့သည္။
“ အို”
ေဒၚခိုင္ခိုင္ေက်ာ္ဦး ဘာမွန္းမသိလိုက္ပဲ ေၾကာင္သြားသည့္ ခနမွာ သူ႕ထမိန္မွာ ၾကမ္းေပၚသို႕ ကြင္းလံုးကၽြတ္က်သြားၿပီး ကိုကိုေသာ္၏ မ်က္ႏွာျပင္ႀကီးမွာ သူ၏ ေရႊရင္အစံုေပၚမွာ ပြတ္သပ္စုပ္နမ္းေနၿပီ။ သူအေနာက္ဘက္သို႕ ျပန္မဆုတ္ႏိုင္ေအာင္လည္း ကိုကိုေသာ့္ ေျခႏွစ္ဘက္က သူ႕ေပါင္ရင္းအေနာက္မွာ ခြၿပီး ခ်ိတ္ထားလို႕။သူ႕ဘရာဇီယာမွာ ခပ္ေပ်ာ့ေပ်ာ့ အသားႏွင့္ သိုင္းႀကိဳးမ်ားမွာလည္း ခပ္ေလွ်ာ့ေလွ်ာ့ျဖစ္ေလရာ ကိုကိုေသာ္က မတင္လိုက္လို႕ သိမ့္သိမ့္တုံ ရမ္းခါေနေသာ ႏို႕ႀကီးႏွစ္လံုးမွာ ကိုကိုေသာ္၏ မ်က္ႏွာႏွင့္ တုိက္ရိုက္ပြတ္တိုက္မိေနေလေတာ့သည္။ ဘာမွန္းမသိ ရုတ္တရက္မို႕ ေဒၚခိုင္ခိုင္ေက်ာ္ဦး စိတ္ထဲ ဘာေတြးရမွန္းမသိ အေမွာင္ပိတ္သြားေသာ္လည္း ကိုယ္ခႏၶာအေသြးအသားမ်ားကေတာ့ ခ်က္ျခင္းတုန္႕ျပန္သည္မို႕လားမသိ၊ ႏိူ႕သီးေခါင္းႏွစ္လံုးမွာ ခ်က္ခ်င္းမာေတာင္တက္လာေလေတာ့သည္။ ကိုကိုေသာ္က လည္း အေတြ႕အႀကံဳရွိေနသူမို႕ သူ႕ပါးကို လာေထာက္ေနေသာ ႏို႕သီးေခါင္းမာမာ ႀကီးကို သူ႕ပါးစပ္ျဖင့္ တန္းငံု႕ကာ စုိ႕ထည့္လိုက္ေတာ့သည္။
“ အား..နင္..နင္…”
ေဒၚခိုင္ခိုင္ေက်ာ္ဦး တကိုယ္လံုး ေသြးေတြ တျဖင္းျဖင္း ထူပူတက္လာၿပီး ဒူးမ်ားညြတ္ေခြသလိုျဖစ္သြားရာ၊ သူ႕ကိုယ္လံုးကို ေျခေထာက္ႏွင့္ေရာ လက္ျဖင့္ပါ တြယ္ဖက္ထားေသာ ကိုကိုေသာ့္ရင္ခြင္ထဲသို႕ ထိုးက်လာခဲ့ရေတာ့သည္။ ကိုကိုေသာ္က သူ႕ကိုယ္ကို ကုတင္ေပၚေနာက္ဆုတ္ၿပီး ကိုယ္လံုးကို လွိမ့္ခ်လိုက္ေတာ့ ေဒၚခိုင္ခိုင္ေက်ာ္ဦး၏ ကိုယ္လံုးႀကီးမွာ သူ႕ကိုယ္ေအာက္မွာပက္လက္ကေလး ျဖစ္သြားရေတာ့သည္။ ေဒၚခိုင္ခိုင္ေက်ာ္ဦး၏ လက္မ်ားက ကိုကိုေသာ့္ေခါင္းကို အတင္းႀကိဳးစားတြန္းထိုးေနပါေသးသည္။
“ လႊတ္ လႊတ္..နင္..နင္..ရူးေနလား ေသာ္ႀကီး….”
ကိုကိုေသာ္က စကားျပန္မေျပာႏိုင္ အခ်ိန္မရွိဆိုတာကို သူသိသည္။ ေထာင္က်မဲ့ အတူတူ လုပ္ခ်င္ေနသည့္ဆႏၵကို အရင္လုပ္သြားလိုက္မည္ဟု ဆံုးျဖတ္လိုက္ဟန္တူသည္။ ရင္ဘတ္ႏို႕ႏွစ္လံုးေပၚလွန္ထားခံရတဲ့ ဘရာဇီယာကလြဲလွ်င္ သူ႕ကိုယ္ေပၚမွာ ဘာအဝတ္အစားမွ မရွိေသာ ေဒၚခိုင္ခိုင္ေက်ာ္ဦးမွာ ေပါင္လံုးႀကီးႏွစ္လံုးကို ယက္ကန္ကာ ရုန္းဖယ္ဖို႕ႀကိဳးစားေလသည္။ သို႕ေသာ္လည္းကိုကိုေသာ္၏ ကိုယ္လံုးက သူ႕ေပါင္ႏွစ္လံုးၾကားမွာေရာက္ေနၿပီ။ ေနာက္ ရုန္းရင္းကန္ရင္းေျပသြားေသာ ပုဆိုးေၾကာင့္ လြတ္လပ္ေနေသာ ကိုကိုေက်ာ့္ လိင္တန္ႀကီးကလည္း ေဒၚခိုင္ခိုင္ေက်ာ္ဦး ေပါင္းတြင္းသားေတြကို ဟိုထိုးဒီထိုးျဖစ္ေနရာက ေစာက္ဖုတ္ႏူတ္ခမ္းသားေတြကိုပါ ပြတ္ထိုးမိသြားသည္။
“ အား..ရွီးးးးးးးးးးးးးးး”
ေဒၚခိုင္ခိုင္ေက်ာ္ဦး တကိုယ္လံုး ၾကက္သည္းဖ်န္းကနဲ ထသြားရသည္။ အဲဒီေနရာကို သူ႕လက္ကလြဲရင္ ဘယ္သူမွ မထိခဲ့တာ ၾကာခဲ့ၿပီေကာ။ ဆယ္စုႏွစ္တခုေတာင္ ရွိၿပီလားမသိ။ နဂိုထဲက အရွက္အေၾကာက္ႀကီး ၿပီး သူ႕လင္ေယာက္်ား အထင္အျမင္ေသးမွာစိုးလို႕၊ ညဘက္ အိပ္ယာထဲမွာ ေယာက္်ားစမွသာ အလုပ္ျဖစ္ေလ့ရွိသည္။ သူကေတာ့ ဘယ္ေတာ့မွ မစ။ စိတ္တအားလာေနေပမဲ့ ေယာက္်ားက တရူးရူးေဘးမွာ အိပ္ေပ်ာ္ေနလွ်င္ ေပါင္ႏွစ္လံုးကိုသာ လိမ္က်စ္ၿပီး ကိစၥတုန္းခဲ့ရသည္။ ေနာက္ေတာ့ လည္းအက်င့္လို ျဖစ္လာခဲ့ရသည္။ ထိုအလုပ္မ်ားမွာ ေယာက္်ားရဲ႕ အလုပ္သာ။သူလုပ္ရင္၊ အလိုက္သင့္၊ မလုပ္ခဲ့လွ်င္ ကိုယ့္ဘာသာ အိပ္ေပ်ာ္ေအာင္ ႀကိဳးစားအိပ္ဒါပဲ။ အဲလိုႏွင့္ သမီးႏွစ္ေယာက္သာႀကီးလာခဲ့ရသည္။ လိင္ကိစၥဆိုတာ ေယာက္်ား အလိုလိုက္ဖို႕ဟာဟု မွတ္ထားခဲ့သူမဟုတ္လား။ ခုေတာ့ သူ႕ေစာက္ဖုတ္ႏူတ္ခမ္းသားေတြကို မာမာ အေခ်ာင္းႀကီးျဖင့္ ဖိပြတ္ဆြဲတာ ခံလိုက္ရေတာ့၊ ေဒၚခိုင္ခိုင္ေက်ာ္ဦး တကိုယ္လံုးလႈပ္ခပ္တုန္ခါသြားၿပီး အေၾကာဆြဲသလိုပင္ ေပါင္တန္ႏွစ္ေခ်ာင္းကို ကားေပးလိုက္မိသည္။
မဝင္းဝင္းသန္း ႏွင့္ ႀကိမ္ဖန္မ်ားစြာ အေတြ႕အႀကံဳရွိထားခဲ့ေသာ ကိုကိုေသာ္ ၏ေျမြႀကီးကဟာကြက္ ကိုခ်က္ခ်င္းသိလိုက္သည္။ ဟလာေသာ အကြဲေၾကာင္းထဲကို သူ႕ေခါင္းႀကီး ထိုးတည့္ကာ တိုးဝင္လိုက္ေတာ့သည္။
..အိ..ကၽြတ္စ္.ကၽြတ္စ္...ရွီးးးးး..
သူ႕ရဲ႕ အထိမခံ ႏိူင္ေအာင္စန္းစန္းတင့္ျဖစ္လွသည့္ ႏို႕သီးေခါင္းႏွစ္လံုးကို တလွည့္စီအစုပ္ခံေနရကထဲက အေၾကာခ်င္းဆက္ေနသလားမသိေသာ ေစာက္ေခါင္းထဲက အရည္ၾကည္တို႕က စိုတိုတိုေလး ျဖစ္လာခဲ့ရသည္မို႕ ေတာ္ေတာ့သည္။ ကိုကိုေသာ္၏ လိင္တန္ႀကီးက ကိုေအာင္ႏိုင္ထက္လံုးပတ္ပိုတုတ္သည့္အျပင္၊ ဘယ္ပစၥည္းမွ မဝင္ျဖစ္တာၾကာလို႕ ျပန္က်ဥ္းေနေသာ ေစာက္ေခါင္းေလးက ႏု႕နယ္ေစးက်ပ္ေနေတာ့ ေဒၚခိုင္ခိုင္ေက်ာ္ဦး ေတာ္ေတာ္ေလး နစ္ေနေအာင္ခံလိုက္ရသည္။ ကိုကိုေသာ္ကလည္း အခုမွ မိန္းမစလိုးဖူးတာ မဟုတ္ေတာ့ စိတ္ရွည္သည္။ တခ်က္ထဲႏွင့္ ေဆာင့္မသြင္းခ် ဝင္သေလာက္ေလး သြင္းလိုက္၊ခနျငိမ္လိုက္ျပန္ဆြဲထုတ္လိုက္ နည္းနည္းေလး အားသံုးကာ ေဆာင့္လိုက္၊ နားလိုက္၊ ျပန္ဆြဲထုတ္လိုက္ ျဖင့္ တျဖည္းျဖည္း လုပ္သည္။ ေဒၚခိုင္ခိုင္ေက်ာ္ဦး ေစာက္ေခါင္းအတြင္းထဲက ယားေနတာေလးေတြ အရသာ ေကာင္းေကာင္းရေနၿပီး သူ႕လက္ေတြက သူသတိမထားမိပဲ ကိုကိုေသာ့္ကို ဖက္တြယ္ထားမိတဲ့ အခ်ိိန္မွာေတာ့ ကိုကိုေသာ္က ဆီးခံုႏွစ္ခု တဖန္းဖန္းအသံျမည္သည္အထိ၊ အားရပါးရေဆာင့္ေနၿပီ။
လီးႏွင့္မေတြ႕ရသည္မွာ ဆယ္ႏွစ္နီးပါးရွိေနၿပီျဖစ္ေသာ ေဒၚခိုင္ခိုင္ေက်ာ္ဦးႏွင့္ တအားေတာင္ေနေသာ ကိုကိုေသာ္တို႕ႏွစ္ေယာက္စလံုးမွာ သိပ္အၾကာႀကီး မခံလိုက္ၾက၊ ႏွစ္ေယာက္စလံုးတေယာက္ကို တေယာက္ တင္းက်ပ္စြာဖက္ထားရင္း ၿပီးသြားၾကရသည္။ ကိုကိုေသာ္၏ လိင္ေခ်ာင္းႀကီးမွ ပန္းထြက္လာသည့္ လရည္ ေတြကို ေဒၚခိုင္ခိုင္ေက်ာ္ဦး ေစာက္ေခါင္းအတြင္းထဲမွာ ေႏြးကနဲ ေႏြးကနဲ ခံစားေနရေလေတာ့သည္။
ဆက္ရန္။

No comments: